Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εβρ. ια΄ 9 – 10, 32 – 40
Ευαγγέλιον: Ματθ. α΄ 1-25
Ήχος: πλ. α΄.- Εωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού
από των αμαρτιών αυτών” (Ματθ. Α΄ 21)
Η αμαρτία

Ολίγαι ημέραι μας χωρίζουν, φίλοι αναγνώσται, από την “Βασιλίδα των εορτών”, τα Χριστούγεννα
και η κάθε χριστιανή ψυχή αναλογίζεται το μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Λόγου με κάθε παράμετρον αυτής. Ασύλληπτον, όντως το μυστήριον και αδιευκρίνηστοι αι λεπτομέρειαι αυτού. “Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον”, αναφωνεί ο υμνωδός και επαναλαμβάνει ο χρυσούς την γλώτταν και πρίγκιψ των ιεροκηρύκων, Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και όντως˙ ο νους του ανθρώπου δεν απορεί τόσον, προ της Θείας ενανθρωπήσεως, όσον εξίσταται δια το ποία Θεία παρέμβασις απητείτο δια την διάρρηξιν του ακαταβλήτου τείχους της αμαρτίας, το οποίον παρεμβάλλετο μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Πόση Θεία Αγάπη εζητείτο δια τον αποστάτην άνθρωπον, προκειμένου ούτος να επανεύρη την λύτρωσιν και την πύλην του Παραδείσου! Διότι, η αμαρτία δεν είναι απλώς μία πράξις˙ η αμαρτία είναι, σύγκρουσις με τον Θεόν και συμφωνία με τον διάβολον. Είναι, θανάσιμος τραυματισμός της ψυχής και παράδοσις δικαιωμάτων εις τον πονηρόν δια την πλήρη καταστροφήν της. Είναι, – κατά τους Αγίους Πατέρας – “άπειρον κακόν” με τεραστίας προεκτάσεις, αφού δεν είναι αύτη μόνον εν κακόν εις μίαν στιγμήν που έγινε και εχάθη εις την συνέχειαν, αλλ’ εν κακόν με απείρους διαστάσεις και απροσμετρήτους συνεπείας. Είναι η αποδοχή και συμφωνία του ανθρώπου μετά του μισοκάλου, εις τον οποίον και υποτάσσεται και εκ του οποίου χειραγωγείται.

Η σωτηρία

Από τούτο το κακόν της αμαρτίας, το “άπειρον” και απροσμέτρητον, ουδείς ηδυνήθη να σώση τον άνθρωπον. Επέρασαν από τον κόσμον τούτον, Άγιοι άνθρωποι, Δίκαιοι και Όσιοι, Προφήται, συνομιλούντες κατά κυριολεξίαν, μετά του Θεού, Μάρτυρες και ομολογηταί οι οποίοι δια του ιερού των αίματος προσυπέγραψαν την Πίστιν και αφοσίωσίν των εις τον Μόνον Αληθινόν Θεόν. Δεν εφάνησαν, όμως, ούτοι, ικανοί να τιθασεύσουν το αδάμαστον θηρίον της αμαρτίας και να απαλλάξουν το ανθρώπινον γένος από τας ολεθρίους συνεπείας αυτής. Ακόμη και κορυφαίαι και μοναδικαί Άγιαι προσωπικότητες, ως ο Τίμιος Πρόδρομος, η ο άγιος γεννάρχης του Ισραήλ Αβραάμ η ο Θεόπτης Μωϋσής, η ο Δανιήλ ο Μέγιστος ως προσαγορεύεται εις την Εκκλησιαστικήν υμνολογίαν, υπήρξαν και αυτοί, ως άνθρωποι, θύματα της παμφάγου αμαρτίας και κατεβροχθίθησαν υπό του Άδου, αναμένοντες τον Μεσσίαν και λυτρωτήν˙ τον νικητήν της αμαρτίας και του θανάτου.
Ουδείς ηδυνήθη να αναταποκριθή εις τας απαιτήσεις μιας τόσον δυσκόλου αναμετρήσεως, αφού η αμαρτία εφαίνετο πανίσχυρος και αήττητος. Όλοι οι δίκαιοι και Άγιοι προ του Χριστού, ανέμενον εν τω Άδη την έλευσιν του Μεσσίου, ο οποίος θα ήτο και ο Μόνος που θα επανώρθωνε όλο αυτό το κακόν της αμαρτίας. Και όντως ήλθεν! Ήλθεν με εμφάνισιν απατηλήν και “ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού” (Φιλιπ. Β 6-8). Ήλθε δια να σώση το ηγαπημένον Του πλάσμα, τον άνθρωπον, από τας ολεθρίους συνεπείας της αμαρτίας και δια να ανοίξη τον “πάλαι Παράδεισον” και δύνανται πλέον οι θέλοντες να εύρωσι την σωτηρίαν της ψυχής των και έχωσι ζωήν αιώνιον. Ήλθεν ως ευτελής και απέριττος και από την πρώτην στιγμήν της επί γης εμφανίσεώς Του, κρύπτεται και σκιάζει την Θείαν υπόστασίν Του, η οποία διαφαίνεται και διακρίνεται μεν κάποιας στιγμάς, ούτως, όμως, ώστε, να μη δύναται ο διάβολος να έχη με ακρίβειαν, την βεβαιότητα περί του ποίος είναι και δια να τον εξαπατήση (ο Κύριος). Μέχρι και της στιγμής που ο Ιησούς “παρέδωκε το πνεύμα”, υπελόγιζε μεν, “έψαχνε” και ερευνούσε δια να … μάθη, νόμιζε και είχε πολλούς ενδοιασμούς, ησθάνετο την Θείαν Δύναμιν και έφευγεν διωκόμενος υπό της Θείας Ισχύος κατά την θεραπείαν των δαιμονιζομένων, αλλά η αμφιβολία του παρέμενεν ανεξήγητος.
Το κοσμοσωτήριον έργον του Χριστού μας, ουδείς ηδυνήθη να κατανοήση πλήρως, πριν τούτο εις τέλος ολοκληρωθή! Ούτε ακόμη και αύτη η Υπεραγία Θεοτόκος, ουδέ οι μαθηταί και Απόστολοι, έστω και αν συνεβίωσαν μετ’ Αυτού κάποια έτη της επιγείου βιοτής και παρουσίας Του. Μόνον Αυτός, “ως οίδεν, ως ηθέλησε και ως ηυδόκησεν” (Κάθισμα της εορτής των Χριστουγέννων), κατηργάσθη την σωτηρίαν του ανθρώπου από των αμαρτιών του και μόνον Αυτός, έθεσε τον Ίδιον Εαυτόν Του, λίθον σωτήριον επί του οποίου ίδρυσε την Αγίαν Του Εκκλησίαν, – “και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής” (Ματθ. ΙΣΤ 18). Ήλθε δια να εξουδετερώση την θανατηφόρον αμαρτίαν και δια να δύναται ο ευάλωτος εις αυτήν, άνθρωπος, να αντιμάχεται και αντεπιτίθεται και δια των σωτηρίων Ιερών Μυστηρίων να αποκαθιστά την ψυχικήν φθοράν, την οποίαν αύτη του δημιουργεί.

“ο λαός ο καθήμενος εν σκότει
είδε φως μέγα” (Ματθ. Δ 16)

Ποίος δύναται να φαντασθή, φίλοι αναγνώσται, ότι ενώ λάμπει ο Ήλιος και καταυγάζει και ζωογονεί τα πάντα, ποίος, επαναλαμβάνω, δύναται να φαντασθή, ότι υπάρχουσι λογικοί άνθρωποι, οίτινες αρέσκονται να διαβιούν εις σκοτεινά και υγρά μέρη μη θέλοντες να απολαμβάνωσι τας ευργετικάς ηλιακάς ακτίνας; Ποίος, επίσης, δύναται να διανοηθή ότι, ενώ ήλθεν ο Σωτήρ και Λυτρωτής του ανθρώπου και κατενίκησε και κατετρόπωσε την αμαρτίαν και τον διάβολον, υπάρχουν εισέτι και εκείνοι οι άνθρωποι – και δυστυχώς ούτοι είναι πολύ περισσότεροι των όντως λογικών και νοημόνων – οι οποίοι αποστρέφονται και αποστασιοποιούνται από τον Σωτήρα, “Ήλιον της Δικαιοσύνης” και συνεχίζουν να φιλιάζουν και ερωτοτροπούν μετά της θανατηφόρου αμαρτίας;
Και όμως˙ “αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών” (Ματθ. Α 21). Η φράσις αύτη του Αρχαγγέλου, δεν είναι μόνον μία υπογράμμισις και κατάδειξις της αποστολής, αλλά και δυνάμεως του Ενανθρωπήσαντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά είναι πρωτίστως μία πρόσκλησις προς πάντας τους θέλοντας σωθήναι, δια την σωτηρίαν, την οποίαν – μόνον Ούτος – “παρέχει τω κόσμω”.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr