Μήπως είναι σωστή η θεωρία της εξέλιξης;

Η θεωρία της εξέλιξης δεν έχει αποδειχθεί, είναι μια υπόθεση με χιλιάδες υποθετικούς συλλογισμούς, με αυθαίρετα συμπεράσματα και με πολλές ανεξήγητες θέσεις.

Με τη θεωρία της εξέλιξης δεν εξηγείται η εμφάνιση του πρώτου ζωντανού μονοκύτταρου οργανισμού. Μόνες τους συνδυάστηκαν οι πολυσύνθετες συνθήκες της αρχικής γης, ώστε να εμφανισθούν οι πρώτες μορφές ζωής; Μέχρι σήμερα οι ερευνητές δεν έφτιαξαν κανένα κύτταρο,

γιατί είναι πολύπλοκος ο μεταβολισμός και η αναπαραγωγή του και γενικά η οργάνωσή του. Κι αν το φτιάξουν, αυτό θα είναι απομίμηση του υπάρχοντος. Το κύτταρο είναι τόσο πολύπλοκο, που αποκλείεται να φτιάχτηκε στην τύχη. Με το αυτοδημιούργητο πρώτο κύτταρο, είναι σα να λέμε το απίθανο, ότι συγκεντρώθηκαν όλα τα μέρη ενός εργοστασίου, συναρμολογήθηκαν μεταξύ τους, βρήκαν πρώτη ύλη και ενέργεια και λειτούργησαν. Θαυμάζουμε τη διαμερισματοποίηση του (ευκαρυωτικού) κυττάρου με συγκεκριμένες λειτουργίες και ενζυματικό εξοπλισμό του κάθε χώρου. Παρατηρούμε πως ο συντονισμός των επί μέρους οργανιδίων για την επιβίωση του όλου κυττάρου υπάρχει σε απόλυτο βαθμό. Ποιος συντονίζει τη συνεργασία των οργανιδίων; Θαυμαστός συντονισμός ενεργειών υπάρχει και στην αναπαραγωγή του κυττάρου. Η γενετική πληροφορία στο DNA, που είναι γραμμένη με το γενετικό κώδικα, για να εκφραστεί χρειάζεται συνεργασία με άλλα μόρια (t-RNA, m-RNA, πρωτεΐνες) που είναι αντίστοιχα με αυτόν τον κώδικα. Κατά την αναπαραγωγή του DNA του αρχικού κυττάρου, για να δημιουργηθούν δύο καινούρια κύτταρα γενετικά πανομοιότυπα με το αρχικό. Έτσι τα δύο νέα θα επιζήσουν και θα έχουν στον οργανισμό την ίδια λειτουργία με το παλαιό. Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως στην αναπαραγωγή του κυττάρου υπάρχει ελαχιστότατη δυνατή αλλαγή της αρχικής πληροφορίας (της τάξεως του 1/1010).

Αφού το κύτταρο είναι τόσο πολύ δύσκολο στην αυτοδημιουργία του, διερωτάται κανείς, πως μετά φτιάχτηκαν τα πολύπλοκα συστήματα και τα όργανα, όπως το νευρικό σύστημα (εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός) ή το πολύπλοκο μάτι;

Με το ανοσοποιητικό π.χ. σύστημα δεν αντιμετωπίζεται μόνο ο τωρινός εισβολέας στον οργανισμό, αλλά δημιουργούνται ειδικά κύτταρα μνήμης (Τ-λεμφοκύτταρα και Β-λεμφοκύτταρα) για μελλοντική προστασία από τον ίδιο εισβολέα. Η δυνατότητα να μην αρρωστήσουμε ξανά πχ. ιλαρά ή τέτανο δείχνει ανώερο σοφό σχεδιαστή και προνοητή.

Η επούλωση των τραυμάτων είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Πρώτα επουλώνονται τα αγγεία και μετά το δέρμα. Όσο παράλογο είναι να λέμε πως κάθε υδραυλικό σύστημα διορθώνεται μόνο του, τόσο παράλογο είναι να λέμε πως μόνος του ο ανθρώπινος οργανισμός βρήκε τρόπο να επουλώνει τις πληγές του.

Το ότι μοιάζουν στους σκελετούς, στην εξωτερική εμφάνιση ή στα έμβρυά τους κάποια όντα, αυτό δε σημαίνει ότι έχουν κοινή καταγωγή, αλλά ότι έχουν κοινό σχεδιασμό, δηλ. κοινό σχεδιαστή. Το ότι έχουμε διάφορες μορφές ενός πουλιού, αυτό δε σημαίνει ότι απέκλιναν από έναν κοινό πρόγονο, αλλά ότι είναι δημιουργήματα ενός Θεού και με την ποικιλία τους εκφράζουν την ομορφιά. Και οι ποικίλες ανθρώπινες φυλές είναι θέμα ομορφιάς και γενετικής προσαρμογής σε συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες. Με έρευνες του DNA όλων των φυλών βρέθηκε ότι άνθρωποι από διαφορετικές φυλές και μακρινά μέρη είναι πιο κοντά από ανθρώπους της ίδιας φυλής. Κάποιοι μαύροι π.χ. της Αφρικής είναι συγγενείς με τους ιθαγενείς στον Ειρηνικό παρά με μαύρους από άλλο μέρος της Αφρικής.

Η θεωρία της εξέλιξης αρνείται όχι μόνο το δημιουργό ως υπέρτατο νου, αλλά και ως καθοδηγό της εξέλιξης. Υπάρχουν όμως πολλά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα: Είναι δυνατόν όλη αυτή η μακροχρόνια και πολύπλοκη εξέλιξη να έγινε στην τύχη, χωρίς καθοδήγηση; Γιατί σ’ όλα τα όντα να υπάρχει ένας γενετικός κώδικας κι όχι πολλοί; Μήπως εδώ διαπιστώνουμε κοινό σχεδιαστή και δημιουργό; Γιατί να εξελιχθούν τα όντα προς τα αρτιότερα και τελειότερα και τελικά κάποια απ’ αυτά στον άνθρωπο; Έχει η απρόσωπη φύση αξιολογική κρίση και γνωρίζει το καλύτερο; Που βρήκε η φύση τη λογική, για να κάνει τη φυσική επιλογή; Γιατί το ψάρι να γίνει αμφίβιο; Δεν ήταν αρκετή η θάλασσα να ζήσει και χρειάσθηκε να βγει στην ξηρά; Γιατί δεν έγιναν όλα τα ψάρια αμφίβια, και σήμερα έχουμε τόση πληθώρα ψαριών;

Ειδικά για την εξέλιξη του ανθρώπου πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Γιατί και οι «συγγενείς» μας, τα άλλα πρωτεύοντα δεν ανέπτυξαν κι αυτά διανοητικές ικανότητες σαν τον άνθρωπο; Πως ζούσε ο άνθρωπος πριν μάθει να χειρίζεται τα εργαλεία, τα όπλα και τη φωτιά; Έτρωγε μόνο χόρτα και καρπούς ή νωπό κρέας; Πως αποθήκευε την τροφή του για εποχές ανέχειας, αφού δεν είχε εργαλεία; Με την τόσο αδύνατη σωματική διάπλαση ο αρχέγονος άνθρωπος πως επέζησε με υποτυπώδη και ανεξέλικτο νου από το κυνήγι των προϋπαρχόντων αιλουροειδών και των άλλων επικίνδυνων δυνατότερων ζώων; Γιατί και πως ο άνθρωπος έχασε την τριχοφυΐα του, τη φυσική του προστασία από το κρύο; Σήμερα ο άνθρωπος συνεχίζει την εξέλιξη σε κάποιο υπεράνθρωπο ον;

Οι μεταλλάξεις δεν εξηγούν την αλλαγή από το ένα είδος στο άλλο, αλλά τις μικροαλλαγές μέσα στο είδος. Η πεταλούδα που άλλαξε χρώμα στα φτερά, για να προσαρμοσθεί στο νέο περιβάλλον και να προφυλάσσεται από τους θηρευτές της συνεχίζει να παραμένει πεταλούδα. Αν είχαμε σταδιακές αλλαγές από ένα είδος σε άλλο είδος, θα διαρκούσαν εκατομμύρια χρόνια και φυσικά θα βρίσκαμε στα απολιθώματα εκατομμύρια ενδιάμεσα όντα, όπως ψαροαμφίβια, αμφιβιοερπετά, ερπετοπτηνά, πτηνοθηλαστικά και πιθηκάνθρωπους. Στα απολιθώματα όμως δε βρίσκουμε εμδιάμεσα όντα, αλλά τέλεια και ανεξάρτητα είδη. Αυτό επιβεβαιώνει την Αγία Γραφή, όπου ξαφνικά παρουσιάζονται καινούρια είδη χωρίς τα προστάδια της εξέλιξης. Ο Δρ. Duane T. Gish στο βιβλίο του «Εξέλιξη; Τα απολιθώματα λένε όχι» (Έκδοση Ι.Μ. Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1985) αποδεικνύει ότι το αρχείο των απολιθωμάτων μαρτυρεί ότι δεν έγιναν μεταλλάξεις από κατώτερη μορφή οργανισμού σε ανώτερη, δηλαδή δεν έγινε καμία πραγματική εξέλιξη. Η θεωρία της εξέλιξης είναι τελικάστο μυαλό των κατασκευαστών της και υποστηρικτών της και όχι στη ζωή.

Δε βρέθηκε ψάρι με πόδια και σπονδυλική στήλη αμφιβίων. Υπάρχουν ψάρια που ζουν σήμερα κι έχουν βρεθεί και σε απολιθώματα εκατομμυρίων χρόνων πριν. Αυτό είναι ανεξήγητο για τη θεωρία της εξέλιξης.

Με τη θεωρία της εξέλιξης δεν εξηγείται η ανάπτυξη των φυλών και των φύλων του ανθρώπου καθώς και των φύλων των άλλων όντων. Γιατί να υπάρχουν στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τις ίδιες φυσικές συνθήκες η λευκή φυλή και η κίτρινη; Πως συνυπάρχουν σε όλα τα όντα αρσενικό και θηλυκό και έχουν άμεση συσχέτιση μεταξύ τους; Είναι απίθανο να παρουσιάσθηκαν στη φύση ταυτόχρονα. Η Δημιουργία δέχεται ότι ο Θεός δημιούργησε ζεύγη και έδωσε τη δυνατότητα στον πρώτο άνθρωπο της ποικιλίας των επόμενων γενεών.

Επίσης με τη θεωρία της εξέλιξης δεν εξηγείται η ύπαρξη ελαττωμάτων. Σύμφωνα μ’ αυτήν η βελτίωση επιτυγχάνεται στα άτομα που αποκτούν πλεονεκτήματα στο περιβάλλον τους. Πως όμως σήμερα διατηρούνται και μειονεκτήματα στα διάφορα ζώα; Γιατί τα φίδια να μην αποκτήσουν όλα πόδια σαν τις σαύρες, αφού έχουν παράλληλη εξέλιξη; Τότε θα μπορούσαν να τρέχουν πιο γρήγορα, για να συλλαμβάνουν τη λεία τους και να κρύβονται από τους εχθρούς τους. Σκεφτείτε φίδια με πόδια, πόσο επικίνδυνα θα ήταν!

Οι προβαλλόμενοι ως προάνθρωποι τι ήταν; Προφανώς θα ήταν ανθρώπινες φυλές, που χάθηκαν ή αφομοιώθηκαν με άλλες φυλές. Ο αυστραλοπίθηκος ήταν ένα είδος πιθήκου κι όχι άνθρωπος. Υπάρχουν άνθρωποι της Αφρικής, που έχουν προτεταμένη την κάτω γνάθο. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι λιγότερο άνθρωποι από τους άλλους.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.118-122), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου