«Ας μη στερήσουμε στα παιδιά τη γνωριμία με την»… πανθρησκείαν!

Πέντε επιγραμματικαί απαντήσεις εις δήθεν αντεπιχειρήματα υπερασπίσεως του νέου συγκρητιστικού μαθήματος των θρησκευτικών:
«Είναι δυνατόν οι εκπαιδευτικοί να μεταβληθούν εν μια νυκτί σε «συγκρητιστές θρησκειολόγους» και να κάνουν τέτοιου είδους μάθημα;». Ουδείς ισχυρίσθη ότι οι θεολόγοι θα μεταβληθούν εις θρησκειολόγους, αλλά ότι το προσφερόμενον διδακτικόν υλικόν έχει τοιαύτην δομήν και περιεχόμενον.

«Οι φάκελοι υλικού δεν είναι διδακτικά βιβλία κι ούτε διδακτέα ύλη ο,τι υπάρχει μέσα σε αυτούς». Οι φάκελοι δίνονται εις σχήμα βιβλίου εις τους μαθητάς και δύνανται τα ίδια η το οικογενειακόν τους περιβάλλον να τα αναγνώση ως οποιοδήποτε βιβλίο. Ο,τι υπάρχει εντός των φακέλων είναι διδακτέα ύλη απλώς δεν σημαίνει ότι θα διδαχθή όλη.
«Οι επικριτές μη μπορώντας να αποδεχθούν το γεγονός ότι πλέον το ΜτΘ δεν έχει κατηχητικό χαρακτήρα, περνάνε στο άλλο άκρο βαφτίζοντάς το «συγκρητιστικό» κ.α. Το νέο ΠΣ θρησκευτικών δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ορθόδοξη πίστη και παράδοση αυτού του Τόπου ως γνωστικό  μορφωτικό αγαθό». Οι θιασώται των νεόκοπων θρησκευτικών αρνούνται πεισματικά οποιαδήποτε κριτική αν και τους υποδεικνύεται επιστημονικά ότι το μάθημα είναι πολυθρησκειακόν. Μέμφονται ψευ­δως όσους αντιτίθενται ότι τάχα ζητούν κατηχητικόν χαρακτήρα, ενώ το αίτημα είναι σαφώς δια ομολογιακόν μάθημα. Ωστόσον ακόμη και ο γνωστικός χαρακτήρ είναι πολύ κατώτερος του κατηχητικού χαρακτήρος, αφού η πίστις και ταυτότης των Ορθοδόξων μαθητών δεν είναι δυνατόν να υποβιβάζεται εις εγκυκλοπαιδικόν νοησιαρχικόν αγαθόν.
«Πανθρησκειακόν μάθημα σημαίνει ότι διδάσκω ισότιμα τα πάντα γύρω από όλες τις θρησκείες και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο που αναμειγνύω κιόλας πράγματα από τη μία η την άλλη, για να δημιουργήσω κάτι νέο π.χ. φτιάχνω μία προσευχή που έχει μέσα επίκληση και στο Χριστό και στην ινδουιστικοβουδιστική φιλοσοφία και στον Αλλάχ». Ναι οι ίδιοι ομολογούν ότι διδάσκονται ισότιμα όλα απ’ όλες τις θρησκείες. Ο υποστηρικτής των νέων θρησκευτικών κ. Ν. Γκούνας («Χριστιανική», φ. 1006/ 22.03.2018) γράφει «αυτό που κάνουν τα νέα θρησκευτικά είναι απλά να διδάσκουν το τι λέει η κάθε θρησκεία για κάθε θέμα»! Επίσης εις την Δ  Δημοτικοῦ γράφεται ότι «Με την προσευχή οι άνθρωποι προσπαθούν να επικοινωνούν με τον Θεό που πιστεύουν. Ωστόσο, καθώς ο Θεός είναι «πανταχού παρών», μπορούν να προσεύχονται όποτε και όπου το θελήσουν». Εις την Στ  Δημοτικοῦ έχει φωτογραφίες από προσευχή Ορθοδόξων εις τον Χριστόν και Μουσουλμάνων εις τον Αλλάχ εις την Λέσβον και γράφει «Ζούμε και προσευχόμαστε μαζί. Διαθρησκειακή προσευχή». Εις την Γ  Γυμνασίου υπάρχει φωτογραφία από την διαθρησκειακή προσευχή της Ασσίζης του 2011. Αυτά δεν είναι συγκρητιστικά η σκοπίμως αποσιωπώνται;
«Ακόμη αναπαράγουν το ψεύδος ότι οι αλλόδοξοι/θρήσκοι διδάσκονται τη δική τους μόνο πίστη. Αυτό συμβαίνει μόνο στη Θράκη και σε ορισμένα δημόσια σχολεία της Αθήνας και των Κυκλάδων». Επομένως ισχύει ότι μουσουλμάνοι και παπικοί διδάσκονται την πίστιν τους, αν επιλέξουν κάποιο από αυτά τα σχολεία η αν μελλοντικώς ιδρυθούν και άλλα παρόμοια σχολεία…

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr