Η αγωνία του Κυρίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚ. ΣΥΝ.
20 ΜΑΪΟΥ 2018
Απόστολος: Πράξ. κ´ 16-18, 28-36
Ευαγγέλιον: ’Ιωαν. ιζ΄  1-13
Ήχος: πλ. β΄ .- Εωθινόν: Ι΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“Πατερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου
ω δέδωκάς μοι” (Ιωάν. ΙΖ΄  11)
Η αγωνία του Κυρίου

Εις την σημερινήν Ευαγγελικήν περικοπήν, ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, μας δείχνει
την τελευταίαν προσ­ευχήν του Κυρίου μας επί της γης, ολίγας ώρας προ του Πάθους Του, εκεί εις τον κήπον της Γεθσημανή. Σ’ αυτή την προσ­ευχή, καταλαβαίνει ο καθένας, όχι φυσικά τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί ο άνθρωπος – Ιησούς με τον Θεόν, αλλά την αγωνία του Κυρίου και την ανησυχία Του δια τους μαθητάς Του και την εν τω κόσμω πορείαν των. Η προσευχή αυτή του Κυρίου μας, δεν είναι τόσον “εναγώνιος”, επειδή ο Κύριος βλέπει τον επερχόμενο φρικτό Του θάνατο και τα όσα πρόκειται να υποστή κατά την πορείαν του Θείου πάθους Του, αλλά είναι “εναγώνιος”, διότι έχει κατά νουν τους μαθητάς Του. Ειδικά ο λόγος τον οποίον εθέσαμεν ως θέμα του παρόντος, θα τολμούσαμε να είπωμεν, ότι απεικονίζει, την ανησυχίαν του Κυρίου δια τους μαθητάς Του, τώρα ειδικά, που πλησιάζει η ώρα της αποχωρήσεώς Του εκ του κόσμου. “Ότε ήμην μετ’ αυτών εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματί σου• ους δέδωκάς μοι εφύλαξα” (Ιωάν. ΙΖ  12). Βλέπει ο Χριστός μας, τις παγίδες του κόσμου και τους ποικίλους πειρασμούς και νιώθει ότι οι μαθηταί Του θα κινδυνεύουν ανά πάσαν στιγμήν, μέσα στον κόσμο.

Το Παντοδύναμον Όνομα του Θεού

Εις τα Θεία λόγια του Κυρίου μας, παρατηρούμεν μίαν σημαντικοτάτην προσθήκην, η οποία είναι και η … ουσία της προστασίας των μαθητών. “εν τω ονόματί σου”, ετόνισε δύο φοράς, ο Κύριος. Την πρώτην, παρακαλώντας τον Πατέρα, να φυλάσση τους, κατά καιρούς και τόπους, μαθητάς Του και την δευτέραν, τονίζοντας και επισημαίνοντας, τον τρόπον δια του οποίου, ο Ίδιος εφύλαξε και προστάτευσε τους δώδεκα Αποστόλους. Εις τούτο λοιπόν το Πανάγιον αλλά και παντοδύναμον Όνομα του Θεού, θα επικεντρώσουμε τον λόγον εις το παρόν. Όνομα δε του Θεού, δεν εννοούμεν κάποιαν συγκεκριμένην λέξιν, προσδιοριστικήν δια τον Άπειρον Θεόν, αλλά την δύναμιν της παρουσίας Του, δια της οποίας φυλάσσει και προστατεύει τους πιστεύοντας και ελπίζοντας εις Αυτόν.
Όνομα του Θεού είναι η φοβερά εκείνη δύναμις και παρουσία, την οποίαν ησθάνετο το δαιμόνιον εις τους Γεργεσινούς και ωμολογούσε, “τι εμοί και σοι, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; δέομαί σου, μη με βασανίσης” (Λουκ. Η  28). Όνομα του Θεού, είναι η ακατανίκητη εκείνη δύναμη του Λόγου του Χριστού, προ του οποίου Λόγου φυγαδεύοντο οι κάθε λογής αρρώστιες από τους ασθενείς. Είναι η δύναμις εκείνη του Θείου Λόγου για την οποίαν, ήταν βέβαιος ο εκατόνταρχος όταν παρήγγειλε εις τον Κύριο, “αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου” (Ματθ. Η  8). Η βεβαιότητά του δε αυτή διαφαίνεται ακόμη πιο χαρακτηριστικά, στη συνέχεια, όταν χρησιμοποιή και προσωπικόν παράδειγμα, “Και γαρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ  ἐμαυτὸν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται, και άλλω, έρχου, και έρχεται, και τω δούλω μου, ποίησον του­το, και ποιεί” (Ματθ. Η  9). Όνομα του Θεού ακόμη, είναι, η επιβλητική παρουσία του Κυρίου επί των στοιχείων της φύσεως, και όταν επιτάσση τον άνεμον και την θάλασσαν με την φράσιν, “πεφίμωσο”, αλλά και όταν δι’ αυτού του Παντοδυνάμου λόγου Του “είπε και εγενήθησαν” τα πάντα και “ενετείλατο και εκτίσθησαν” (Ψαλμ. ΡΜΗ  5). Αυτό είναι το Όνομα του Θεού, και εις αυτήν την δύναμιν του Θείου Ονόματος, εμπιστεύεται ο Ιησούς τους μαθητάς Του.

Ο μεγάλος εχθρός μας

Η όλη προσευχή Του Κυρίου αλλά και η αγωνία Του, μας δίνει να καταλάβουμε ότι οι μαθηταί Του… απειλούνται. Υπάρχουν κάποιοι εχθροί, οι οποίοι τους μισούν και επιδιώκουν να τους κάνουν κακό. Ο Κύριος, ως Παντογνώστης Θεός γνωρίζοντας την πολεμική, την οποία θα αντιμετωπίσουν όλοι εκείνοι που θα θελήσουν να ακολουθήσουν τον Θείον νόμον Του, ωμίλησε κατ’ επανάληψιν εις τους μαθητάς Του, αλλά και τους προετοίμασε για την εχθρότητα, την οποία θα αντιμετωπίσουν από τον κόσμο. Ας δούμε κάποιες προειδοποιήσεις του Κυρίου προς τους Αποστόλους˙ “Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε• αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον” (Ιωάν. ΙΣΤ  33), “Παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς• και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου• ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται” (Ματθ. Ι  21-22), “Τοτε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου” (Ματθ. ΚΔ  9). Μέσα από τις λίγες αυτές προφητικές φράσεις του Κυρίου που είδαμε, διακρίνουμε τον … εχθρό, ο οποίος θα πολεμήση τον Θείον Λόγον αλλά και τους ακολούθους του. Τούτος δε είναι, ο κόσμος. Όχι βεβαίως οι άνθρωποι, αλλά η νοοτροπία και η άρνησις του κόσμου, συνεργούντος φυσικά του διαβόλου και των συνεργών του. Αυτός είναι που βάλλει κατά του Θεού και των φίλων και ακολούθων Του, αλλά και βάλλεται υπό του Χριστού ως το πρώτον και μέγιστον όπλον του πονηρού. Ο κόσμος και η πλάνη του, είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Θεού.
Αν όμως τότε ίσχυεν ο λόγος ούτος του Κυρίου, πολύ περισσότερον ισχύει σήμερον και τούτο το βιώνομεν όχι μόνον εμείς οι άνθρωποι του Θεού και της Εκκλησίας, αλλά το ομολογούν και αυτοί οι ίδιοι οι πολέμιοί της. Η, πάντοτε αρνητική προς τον Νόμον του Θεού, κοσμική νοοτροπία, ειδικά σήμερον, έχει μεταβληθή εις ένα καλώς οργανωμένον αντίθεον σύστημα με μόνον και απώτερον σκοπόν του, την διαστροφήν και παραχάραξιν των Θείων εντολών και την αποπλάνησιν των ανθρώπων από την μόνην ορθήν οδόν που είναι το Ιερόν Ευαγγέλιον.
Το ότι ο Κύριος μας έχει εμπιστευθή εις την πανίσχυρον δύναμίν Του, δεν σημαίνει ότι εμείς δυνάμεθα να αδρανούμεν πνευματικώς. Με τας ασθενείς δυνάμεις και την ειλικρινή πρόθεσίν μας ας διεκδικήσωμεν την θέσιν που ο Ίδιος μας έχει έτοιμον εις την επουράνιον Βασιλείαν Του.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr