Άπαντες … ασθενούμεν!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β  ΝΗΣΤΕΙΩΝ
4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εβρ. α΄ 10-β΄ 3
Ευαγγέλιον: Μαρκ. β΄ 1-12
Ήχος: πλ. β΄ .- Εωθινόν: ΣΤ
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μαρκ. Β΄  5)
Το άπειρον κακόν

Εις το θαύμα που μας αφηγείται σήμερα το ιερόν Ευαγγελικόν ανάγνωσμα, βλέπουμε ότι ο Κύριος
κινείται βαθμηδόν δια την θεραπείαν του παραλυτικού της Καπερναούμ. Όλοι οι παρευρισκόμενοι θα περίμεναν ίσως, τον Κύριον να θεραπεύση αυτομάτως – όπως είχε κάνει και σε πάρα πολλά προηγηθέντα θαύματά Του – τον παραλυτικόν. Όμως, με συγκεκριμένα «βήματα», κινείται προς την θεραπείαν του ασθενούς. Εν πρώτοις, συγχωρεί τας αμαρτίας του παραλυτικού! «τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μαρκ. Β  5). Διακρίνει ως τέλειος Θεός, ότι η παραλυσία που κρατεί τον άρρωστον ακίνητον εις το κρεββάτι του, οφείλεται εις τας αμαρτίας του και συνεπώς, θα πρέπη πρωτίστως να «φύγουν», προκειμένου ο παραλυτικός να θεραπευθή.
Εις την κίνησιν αυτήν του Κυρίου, εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, το πόσον καταλυτικόν ρόλον «παίζει» η αμαρτία, όχι μόνον εις την ψυχικήν κατάστασιν του ανθρώπου, αλλά και στην σωματικήν του υγείαν. Επιπροσθέτως δε, εάν φέρωμεν εις τον νουν μας, την κατάστασιν των πρωτοπλάστων προ της πτώσεως αλλά και μετά ταύτην, θα διαπιστώσωμεν ότι, προ της αμαρτίας οι άνθρωποι, πλησίον του Θεού, ευρίσκονται εις την τελείαν ψυχοσωματικήν κατάστασιν. Χωρίς αμαρτίαν αλλά και τέλειοι σωματικώς, απολαμβάνουν την Παραδεισίαν εκείνην απόλαυσιν και τελειότητα. Από την στιγμήν όμως, που η αμαρτία «εισήλθεν εις τον άνθρωπον», ο άνθρωπος «εφθάρη», όχι μόνον ψυχικώς αλλά και σωματικώς. Άλλωστε, οι λόγοι εκείνοι με τους οποίους εκδιώκει ο Κύριος αυτούς από τον Παράδεισον είναι σαφέστατοι και χαρακτηριστικοί και δείχνουν με ακρίβειαν αυτήν την ψυχοσωματικήν φθοράν: «και τη γυναικί είπε• πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου• εν λύπαις τέξη τέκνα, … τω δε Αδάμ είπεν• … επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου• εν λύπαις φαγή αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου• ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φαγή τον χόρτον του αγρού. εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου» (Γεν. Γ  16-19).
Από τις επιπτώσεις αυτές που επέφερεν η αμαρτία εις την ζωήν του ανθρώπου, καθώς επίσης και από το γεγονός της, έκτοτε, καταδυναστεύσεως και καταδουλώσεως του ανθρώπου εις τα φοβερά δεσμά της, αφού πλέον ο Παράδεισος υπήρχε κεκλεισμένος και απρόσιτος εις τον άνθρωπον, αντιλαμβανόμεθα, την απειρότητα τούτου του κακού της αμαρτίας. Επί ολοκλήρους χιλιετίας δεν ηδυνήθη κανείς άνθρωπος να «σπάση» τον γιγάντιον τούτον φραγμόν του Παραδείσου. Μόνον Ο Ίδιος Ο Θεός έπρεπε να έλθη εδώ εις την γην και δια του ιδίου Αυτού αίματος να διαρρήξη το χειρόγραφον των αμαρτιών ημών. Μόνον, «το αίμα Ιησού Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α  Ἰωάν. Α  7). Η αμαρτία, μόνον δια της δυνάμεως του Κυρίου Ιησού Χριστού, είναι δυνατόν να εξαλειφθή.

Η αμαρτία, βασική αιτία της αρρωστίας

Εις το θαύμα το οποίον μας περιέγραψε η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε ότι ο Κύριος – όπως ήδη προείπομεν – συγχωρεί τας αμαρτίας του παραλυτικού δείχνοντας με αυτήν την κίνησιν ότι η παραλυσία ωφείλετο εις αυτάς. Την διαπίστωσιν δε ταύτην, αλλά και την βεβαιότητα της Αγίας μας Εκκλησίας περί τούτου, την βλέπομεν στο πως «στέκει» προ των ασθενών, αλλά και πως αντιμετωπίζει τις ασθένειες.
Εν πρώτοις, παρεμβαίνει δυναμικώς και επικαλουμένη την παντοδύναμον Χάριν και βοήθειαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, θεωρεί εαυτήν «παντοδύναμον ιατρόν» που δεν αδυνατεί προ ακόμη και αυτών των ανιάτων ασθενειών. Παρεμβαίνει δε, και αφ’ ετέρου, ως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποί­ος «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» (Πραξ. Ι  38). Όμως, παρεμβαίνει και ως η πλέον αρμοδία, διότι πάντοτε εις τας σωματικάς ασθενείας, βασικόν λόγον έχει η «φιλαμαρτήμων» φύσις του πεπτωκότος ανθρώπου. Δια της αγιαστικής Χάριτός της και δια των παντοδυνάμων μυστηρίων Της, προηγείται της οίασδήποτε ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως, διώκουσα πρωτίστως την «ανθρωποκτόνον» αμαρτίαν και επιφέρουσα την θεραπείαν εις τον ασθενούντα.
Φυσικά, δεν μας απαγορεύει να προσέλθωμεν και εις την Ιατρικήν επιστήμην, αφού και αυτή, ως και πάσα επιστήμη προέρχεται από τον Θεόν. Εκείνος είναι που δίδει την σοφίαν και την γνώσιν και όπως Εκείνος μας διεβεβαίωσεν, «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ΙΕ  5).

Άπαντες … ασθενούμεν!

Ποίος είναι εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος έζησεν εις την επίγειον αυτήν ζωήν και δεν ησθένησεν ουδόλως; Ποίος, από της βρεφικής αυτού ηλικίας έως της κοιμήσεώς του παρέμεινεν αλώβητος και ισχυρός απέναντι εις τον «δυνάστην» της ανθρωπίνης σαρκός; Μόνον ο «μόνος Αναμάρτητος» Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος, πέραν των «αδιαβλήτων» λεγομένων παθών, τα οποία έφερεν ως άνθρωπος, ουδέν άλλο πάθος η αμαρτίαν η συνέπειαν αμαρτίας, ως είναι η ασθένεια, έπληξεν Αυτόν. Και όταν ακόμη, εσήκωσε τας αμαρτίας ημών επί του ξύλου του Σταυρού, δια να τας διαγράψη, εκουσίως εδέχθη κάθε μώλωπα και κάθε τραύμα, όχι ως αποτέλεσμα ιδικών Του αμαρτιών, αλλά ως θεραπείαν και ίασιν των ιδικών μας.
Συνεπώς, αι ασθένειαί μας, όσον και αν μας βαρύνουν και μας ταλαιπωρούν, είναι συνυφασμέναι με την ανθρωπίνην αμαρτίαν. Ως αμαρτωλοί και ευάλωτοι εις ψυχικάς και σωματικάς ασθενείας, ας προστρέχωμεν πάντοτε εις τον μόνον θεραπευτήν των ψυχών και των σωμάτων ημών δια να μας δίδη την … «κατ’άμφω» υγείαν.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr