Τὸ συλλαλητήριο γιὰ τὴν Μακεδονία καὶ ὁ «Θεὸς τῆς Ἑλλάδος» ἀντικείμενο σαρκασμοῦ καὶ εἰρωνείας

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν

Ὑπάρχει μία ἐνθαρρυντικὴ προοπτικὴ γιὰ τὸν πολύπαθο λαό μας, ὁ ὁποῖος τὸν τελευταῖο καιρὸ συνειδητοποίησε ἐπιτέλους, ὅτι πρέπει νὰ σταματήσει νὰ «τρώει» ἀδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες» ἀπὸ τὸ «σύστημα» καὶ τοὺς κυβερνῶντες του. Τὰ τελευταία ὀκτὼ χρόνια ἔσκυψε δουλικὰ τὸ κεφάλι του καὶ ἀφέθηκε στὴ «μοίρα» του. Τὸ «σύστημα» τὸν ἔπεισε ὅτι μὲ τὴν ἐθελοδουλία του θὰ «ἀνακτοῦσε» τὴ χαμένη του «εὐημερία». Διαδοχικὲς μειοψηφικὲς κυβερνήσεις μὲ πλαστὲς πλειοψηφίες τοῦ ἐπέβαλαν τὶς πλέον ἐξουθενωτικὲς λιτότητες καὶ τὶς πλέον ἐξευτελιστικὲς ταπεινώσεις ἀπέναντι στοὺς δανειστές του. Εἶναι πρωτοφανὲς τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ περίοδο εἰρήνης συρρικνώθηκε τὸ ΑΕΠ (ἀκαθάριστο ἐγχώριο προϊὸν) περισσότερο ἀπὸ 25%!

Μὲ τὴν ἔντονη προσδοκία τῆς «ἀνάκτησης» τῆς χαμένης εὐημερίας μας, δεχτήκαμε νὰ παραδώσουμε στοὺς ἀδηφάγους δανειστὲς καὶ τὸ παραμικρὸ ἀπομεινάρι τοῦ ὑλικοῦ μας πλούτου, τὸν ὁποῖο εἶχαν δημιουργήσει μὲ θυσίες οἱ πατέρες μας. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ μᾶς...

ζητήθηκε νὰ παραδώσουμε καὶ τὰ ἐθνικὰ καὶ πνευματικά μας τιμαλφῆ. 

Μᾶς ζητήθηκε νὰ παραχωρήσουμε τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας καὶ τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια στὸ τεχνητὸ κρατίδιο τῶν βορείων συνόρων μας, γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἐθνικὴ ταυτότητα, τὴν ὁποία στερεῖται. Νὰ τοῦ χαρίσουμε τὸ ἐθνικὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας καὶ δι’ αὐτοῦ νὰ τοῦ δώσουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἐγείρει γιὰ πάντα ἀλυτρωτικὲς ἀξιώσεις κατὰ τῆς χώρας μας. Ἡ ἀριστεροδεξιὰ συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ἀνέλαβε, κατὰ παραγγελία τῶν Η.Π.Α., πού διατηροῦν τή μεγαλύτερη βάση τῶν Βαλκανίων στὰ Σκόπια καὶ ποὺ ρυθμίζουν τὶς τύχες τῆς χώρας μας, νὰ δώσει λύση στὸ σκοπιανὸ καὶ μάλιστα κατεπειγόντως, λὲς καὶ τὸ πρόβλημα αὐτὸ εἶναι τῆς χώρας μας.

Ἀλλά, μᾶλλον, ἡ κυβέρνηση λογάριασε «χωρὶς τὸν ξενοδόχο». Νόμιζαν οἱ κυβερνῶντες ὅτι ὅπως μέχρι τώρα ὁ ἑλληνικὸς λαὸς «ἔτρωγε» ἀδιαμαρτύρητα «σφαλιάρες», θὰ «ἔτρωγε» καὶ αὐτὴ καὶ θὰ δεχόταν χωρὶς ἀντίσταση τὴ «λύση τοῦ σκοπιανοῦ», ποὺ θέλησαν νὰ τοῦ ἐπιβάλλουν τὰ ἀμερικανικὰ διευθυντήρια. Ὁ λαός μας ὅμως ἀπέδειξε γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ, ὅτι διαθέτει ἱκανὲς ψυχικὲς ἀντιστάσεις ἀπέναντι στὰ ἐθνομηδενιστικὰ σχέδια, ποὺ προωθεῖ ἡ νέα τάξη πραγμάτων. 

Ἀπέδειξε ὅτι μπορεῖ μὲν νὰ ὑπομένει ταπεινώσεις καὶ ὑλικὲς στερήσεις, ἀλλὰ δὲν εἶναι διατεθειμένος νὰ ἀπεμπολήσει τὰ τιμαλφῆ τοῦ ἔθνους, νὰ ξεπουλήσει τὴν βαριὰ κληρονομιὰ καὶ τὴν ἔνδοξη ἱστορία τῶν προγόνων του. Ἔτρεξε μὲ πρωτοφανῆ ἐνθουσιασμὸ καὶ ἁγνὸ πατριωτισμὸ στὰ δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια, τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ νὰ διατρανώσει ὅτι ἡ γῆ τῆς Μακεδονίας, ποὺ εἶναι ποτισμένη μὲ αἵματα ἡρώων τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος, εἶναι ἑλληνικὴ καὶ θὰ παραμένει γιὰ πάντα ἑλληνική. Νὰ διατρανώσει τὴν σταθερὴ καὶ ἀταλάντευτη βούλησή του, νὰ μὴ παραδοθεῖ τὸ ὄνομα Μακεδονία ἐκεῖ ὅπου δὲν ἀνήκει ἱστορικά, ἐθνικὰ καὶ πολιτιστικά.

Καὶ τοῦτο διότι α) τὸ ὄνομα Μακεδονία, εἴτε ἁπλὰ εἴτε σύνθετα, δηλώνει Ἑλληνισμὸ καὶ Ἑλλάδα, β) παράδοση τοῦ ὀνόματος θὰ σημάνει πλαστογράφηση τῆς ἱστορίας καὶ γ) τὸ ἴδιο τὸ ὄνομα θὰ καταστεῖ πηγὴ καὶ ρίζα ἀλυτρωτισμοῦ, θὰ συντηρήσει δηλαδὴ καὶ θὰ ἐπαυξήσει τοὺς ἀλυτρωτικοὺς πόθους τῆς γείτονος χώρας. Σοβαροὶ ἀναλυτές, ἕλληνες καὶ ξένοι, εἶδαν σ’ αὐτὸν τὸν λαϊκὸ ξεσηκωμὸ τὴν ἀφύπνιση τοῦ μέχρι τώρα ἀποκοιμωμένου ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἀπαρχὴ μία νέας περιόδου ἀγώνων γιὰ ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνάταση.

Τὰ δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια ἄφησαν ἄφωνη καὶ ἀμήχανη τὴν κυβέρνηση, ἡ ὁποία ὁμολογουμένως δὲν περίμενε τέτοιο λαϊκὸ ξεσηκωμό. Βρέθηκαν σὲ φοβερὸ δίλλημα. Τί κάνουν τώρα καὶ ποιὰ στάση νὰ κρατήσουν; Νὰ ὑπακούσουν στὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ; Θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ κάνουν στροφὴ 180 μοιρῶν στὴν ἐξωτερική τους πολιτική, πράγμα ποὺ δὲν τὸ θέλουν. Νὰ τὴν ἀγνοήσουν; Θὰ ἀποδειχτεῖ ὅτι ἐνεργοῦν μὲ τρόπο φασιστικό, ποὺ θυμίζει τὴν ἐποχὴ τῆς δικτατορικῆς χούντας καὶ ὅτι εἶναι ἀσυνεπεῖς καὶ παραβάτες τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν, τοὺς ὁποίους ὑποτίθεται ὅτι ὑπηρετοῦν μὲ πάθος καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους κόπτονται.

Παράλληλα οἱ μαρξίζοντες διανοούμενοι καὶ δημοσιογράφοι, καὶ τὰ παπαγαλάκια τῶν ΜΜΕ ἀνέλαβαν ἐργολαβικὰ τὸ ἔργο τους. Ἔκαναν τὸ πᾶν γιὰ νὰ βγάλουν τὴν κυβέρνηση ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο. Ἔσπευσαν ἀμέσως νὰ ὑποβαθμίσουν τὰ δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια καὶ νὰ ἐξευτελίσουν τὰ ἑκατομμύρια τῶν ξεσηκωμένων Ἑλλήνων ὡς «περιθωριακοὺς ἐθνικιστές», τὸν δὲ κύριο ὁμιλητή τοῦ συλλαλητηρίου τῆς Ἀθήνας, διάσημο μουσικοσυνθέτη κ. Μίκη Θεοδωράκη, νὰ χαρακτηρίσουν ὡς μισαλλόδοξο.

Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ φιλοκυβερνητικὰ ἄρθρα ποὺ δημοσιεύθηκαν μὲ ἀφορμὴ τὰ δύο συλλαλητήρια  εἶναι καὶ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Τάσου Παππὰ στὴν ἐφημερίδα «Ἐφημερίδα τῶν συντακτῶν» (φ. 24-1-2018), μὲ τίτλο: «Πατρὶς καὶ θρησκεία: Δίδυμο-φωτιά». Ὁ ἀρθρογράφος ἀνέλαβε τὸν ἄχαρο ρόλο νὰ «στιγματίσει» τὸ ἱερὸ δίδυμο Πατρίδα καὶ Θρησκεία, τὸ ὁποῖο κατ’ ἐξοχὴν ἐξοργίζει τοὺς ἀθέους καὶ διεθνιστὲς μαρξιστές, ὡς κυρίαρχο σύνθημα τῶν «ἐθνικιστικῶν» συλλαλητηρίων.

Ἡ ἔννοια τῆς Πατρίδος καὶ τῆς Θρησκείας, μαζὶ καὶ αὐτὴ τῆς Οἰκογένειας, ἀποτελεῖ γι’ αὐτοὺς τὸ «καταραμένο τρίπτυχο», τὸ ὁποῖο πολεμοῦν μὲ μανία. Ἡ ἔννοια τῆς Πατρίδος δὲν ἔχει θέση στὴ διεθνιστικὴ μαρξιστικὴ ἰδεολογία, ἡ ὁποία θέλει νὰ συνθλίψει τὰ ἔθνη καὶ τὶς Πατρίδες στὴ δική του παγκοσμιοποίηση, ποὺ εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ ἰδίου νομίσματος μὲ τὴν «ἀστικὴ» παγκοσμιοποίηση. Τὴ δημιουργία τοῦ παγκόσμιου προλεταριάτου, ὅπου οἱ «προλετάριοι ὅλου τοῦ κόσμου θὰ ἑνωθοῦν», σὲ μία «ἀταξικὴ κοινωνία», γιὰ νὰ ἐγκαθιδρυθεῖ στὴ γῆ ὁ «κομμουνιστικὸς παράδεισος». Ὁ «παράδεισος» αὐτὸς δὲν θὰ χρειάζεται κανένα Θεό, διότι «θεὸς» θὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἔτσι μάχεται καὶ τὴν ἔννοια τῆς Θρησκείας, εἴτε ὡς ὀργανωμένα θρησκευτικὰ συστήματα, εἴτε ὡς ἀτομικὴ πίστη στὸ Θεό, κατηγορώντας την ὡς «ὄπιο τῶν λαῶν», καὶ ὡς «ἐργαλεῖο τῶν καπιταλιστὼν» γιὰ τὴν «ἀποκοίμιση τῶν μαζῶν».

Ὁ ἀρθρογράφος θέλοντας νὰ ἐντυπωσιάσει καὶ νὰ διασύρει τὴν πίστη στὸ Θεό, προσπαθεῖ νὰ γελοιοποιήσει κάποια ρητορικὰ σχήματα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ ἀξιόλογου ὁμιλητὴ στὸ συλλαλητήριο τῆς Θεσσαλονίκης στρατηγοῦ κ. Φράγκου Φραγκούλη. Γράφει: «Αὐτὸς ὁ Θεὸς ποὺ σύμφωνα μὲ τὸν Φραγκούλη Φράγκο σταμάτησε τὴ βροχὴ γιὰ νὰ γίνει κανονικὰ τὸ συλλαλητήριο εἶναι ὁ Ἕλληνας Θεός. Κι αὐτὴ ἡ Παναγιὰ ποὺ ἄφησε τὸ δάκρυ της νὰ τρέξει, (σταγόνες βροχῆς), ἀμέσως μετὰ τὸ τέλος τῶν ὁμιλιῶν γιὰ νὰ θρηνήσει μαζὶ μὲ τοὺς συγκεντρωμένους γιὰ τὴν προδοσία τῶν πολιτικῶν εἶναι ἡ Ἑλληνίδα Παναγιά». Οὐδέποτε κανεὶς ἰσχυρίστηκε, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Ἕλληνας, ἢ ὅτι ἀνήκει ἀποκλειστικὰ μόνο στοὺς Ἕλληνες, ἢ ὅτι ἡ Παναγία εἶναι Ἑλληνίδα. Πουθενὰ στὴν ὁμιλία του δὲν φαίνεται νὰ ἰσχυρίζεται κάτι τέτοιο ὁ κ. Φραγκούλης.

Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ λαὸς ποὺ ἔλαβε μέρος στὸ συλλαλητήριο, εἴτε σὲ πάνω, εἴτε μὲ συνθήματα. Θεμελιώδης διδασκαλία τῆς πίστεώς μας εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι κοινὸς πατέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ προσφέρει τὴν σωτηρία ἀδιακρίτως σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως ἐθνικῆς καταγωγῆς, φυλῆς, ἢ χρώματος. Ἐπίσης οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία μας υἱοθέτησε τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Θεοῦ. Περιούσιος λαὸς στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι ὁ νέος Ἰσραὴλ τῆς Χάριτος, δηλαδὴ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, τὰ ὅποια πολιτεύεται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του, βιώνοντας τὶς πανανθρώπινες ἀξίες τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφοσύνης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς δικαιοσύνης. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὅταν πορεύεται σύμφωνα μὲ τὸν θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ Τὸν δοξάζει μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία.

Στὴ συνέχεια ὁ ἀρθρογράφος, θέλοντας νὰ ἀποδείξει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι «ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος» κάνει κάποιους ὀρθολογιστικοὺς μετεωρισμούς. Κοινῶς, ἔχοντας ὡς στόχο νὰ ἀποδείξει τὴν «ἀνυπαρξία» τοῦ Θεοῦ, «πουλάει πνεῦμα».

Γράφει: «Περικυκλωμένοι (οἱ Ἕλληνες) ἀπὸ ἐχθροὺς ... Εὐτυχῶς ὅμως ποὺ ὑπάρχει ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας καὶ μᾶς προστατεύει. Ἰσχύει; Ὑπάρχουν ἐνστάσεις. Ποῦ ἦταν ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας τὸ 1453; Γιατί δὲν ἀπέτρεψε τὴν ἅλωση τῆς βασιλεύουσας; Ποῦ ἦταν ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ 1453 μέχρι τὸ 1821; Γιατί μᾶς κράτησε 400 χρόνια στὴ σκλαβιά; Ποῦ ἦταν ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας τὸ 1922; Γιατί ἀνέχτηκε μία τόσο μεγάλη καταστροφή; Ποῦ ἦταν ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας τὸ 1974; Γιατί δὲν ἐμπόδισε τοὺς Τούρκους (τοὺς ἄπιστους, γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε) νὰ καταλάβουν τὴ μισὴ Κύπρο; Ποῦ ἦταν ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδας τὸ 2010; Γιατί ἄφησε τὴν ἀγαπημένη του χώρα νὰ μπεῖ στὴ δίνη τῶν μνημονίων καὶ νὰ πληρώσουν βαρὺ τίμημα οἱ πιστοί; Μήπως δὲν ὑπάρχει Θεός; Βέβηλο ἐρώτημα. Μήπως ὁ Θεὸς δὲν εἶναι Ἕλληνας; Ἀνίερη ἀπορία. Μήπως ὁ Θεὸς ἀσχολεῖται καὶ μὲ ἄλλους λαοὺς ποὺ ἔχουν σοβαρότερα προβλήματα νὰ λύσουν καὶ μᾶς ἔχει βάλει σὲ δεύτερη μοίρα; Ἀναιδὴς σκέψη. Μήπως σὲ τελικὴ ἀνάλυση ἐκεῖνοι ποὺ μιλοῦσαν ἐξ ὀνόματός του καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ ἔθνους του ἦταν πολὺ ἁμαρτωλοὶ καὶ πολὺ φαῦλοι καὶ γι' αὐτὸ μᾶς τιμώρησε ὅλους γιὰ παραδειγματισμό; Ἐκδικητικὸς Θεός. Δὲν συχνάζει στὰ ἰδρυτικὰ κείμενα. Ὁ καθένας διαλέγει τὴν ἐκδοχὴ ποὺ ταιριάζει στὶς ἐμμονές του, στὸ ἀφήγημά του, στὸ παραλήρημά του».

Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀνασκευάσουμε μία πρὸς μία τὶς «ἐνστάσεις» τοῦ ἀρθρογράφου. Κι’ αὐτὸ διότι εἶναι ἀπίστευτα ρηχὴ ἡ σκέψη του, ἀφοῦ ἀδυνατεῖ νὰ ἐννοήσει μία στοιχειώδη καὶ βασικὴ ἀλήθεια: Ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πατέρας, ποὺ ὄχι μόνο εὐεργετεῖ καὶ δοξάζει λαοὺς καὶ ἔθνη, ὅταν βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, ἀλλὰ καὶ παιδαγωγεῖ καὶ τιμωρεῖ, ὅταν αὐτὰ παρεκκλίνουν στὴν ἀποστασία καὶ στὴν ἀσωτία. Ἡ παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ δὲν σημαίνει ἐγκατάλειψη, ἢ πολὺ περισσότερο, ἀνυπαρξία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἔκφραση τῆς ἀγάπης Του. Ὅπως καὶ σὲ παλαιότερο ἄρθρο μας ἐπισημάναμε, ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὸ ἔθνος μας μ’ ἕνα ξεχωριστὸ τρόπο, ἐπειδὴ καὶ ἐμεῖς οἱ ἕλληνες τὸν πιστεύσαμε, τὸν ἀγαπήσαμε καὶ τὸν ἐγκολπωθήκαμε περισσότερο ἴσως ἀπὸ κάθε ἄλλον λαὸ τῆς οἰκουμένης, τὸν κρατήσαμε ὡς πολύτιμο θησαυρὸ καὶ τὸν μεταλαμπαδεύσαμε καὶ σὲ ἄλλους λαούς.

Ἡ ἰδιαίτερη εὐλογία του φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι εὐδόκησε νὰ γραφτεῖ τὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ τοὺς θεόπνευστους συγγραφεῖς της, δηλαδὴ ὅλα τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ποὺ ἦταν ἡ παγκόσμια γλώσσα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, (1ος αἰώνας μ. Χ.). Εὐδόκησε ὁ Θεὸς ὥστε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς παγκόσμιας Πατερικῆς Γραμματείας νὰ ἔχει γραφεῖ ἀπὸ ἕλληνες Πατέρες. Εὐδόκησε ὁ Θεὸς τὸ εὐλογημένο ἔθνος μας νὰ ἀναδείξει μυριάδες ἁγίων μαρτύρων καὶ ὁσίων καὶ τὸ χῶμα αὐτὸ ποὺ πατοῦμε σήμερα ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες, νὰ εἶναι ποτισμένο μὲ αἵματα ἁγίων καὶ ἡρώων τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος μας. Στὴν πατρίδα μας καλλιεργήθηκε ὁ ἑλληνοχριστιανικὸς πολιτισμός, ἡ ἀνώτερη καὶ ἀξεπέραστη μορφὴ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος μεταστοιχείωσε κυριολεκτικὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ περίοδοι ὅπου ἀθέτησε τὴ σχέση της μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἀποστάτησε. Τότε ἀπέσυρε ὁ Θεὸς τὴν Χάρη του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ  ἔχουμε ὑποστεῖ τὰ δεινὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀρθρογράφος. Ὄχι βέβαια ὡς τιμωρία καὶ ἐκδίκηση, ἀλλὰ ὡς παιδαγωγία.   

Περαίνοντας, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν λύπη μας, γιὰ τὸν ἀπίστευτα μονολιθικὸ τρόπο σκέψης τῶν ἐναπομεινάντων θιασωτῶν τῆς μαρξιστικῆς ἰδεολογίας, ἀλλὰ καὶ τὴ χαρά μας, διότι τὰ δύο συλλαλητήρια λειτούργησαν στὸ λαὸ μας ἀφυπνιστικὰ καὶ τρόπον τινὰ ἀποτέλεσαν ἀφορμὴ ἐθνικοῦ ἀναβαπτισμοῦ καὶ ἐθνικῆς ἑνότητος. Ἀπέδειξαν ὅτι ὅταν εἴμαστε ἑνωμένοι θρησκευτικὰ καὶ ἐθνικά, μποροῦμε νὰ κάνουμε θαύματα, νὰ μεγαλουργήσουμε, νὰ ἐπιτύχουμε πολλά. Αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀλήθεια δὲν μποροῦν δυστυχῶς νὰ διακρίνουν οἱ λογὶς μαρξιστὲς καὶ ἄθεοι, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τὶς ἔννοιες Πατρίδα καὶ Θρησκεία ὄχι ὡς διαχρονικὲς καὶ πανανθρώπινες ἀξίες, ἀλλὰ ὡς «τὸ κλασικὸ δίπολο τῶν ἐθνικιστῶν καὶ τὸ προσφιλὲς καταφύγιο τῶν κατεργάρηδων». Ἐφόσον τὰ συλλαλητήρια γιὰ τὴν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων δὲν πατρονάρονται ἀπὸ «ἀριστερούς», θεωροῦνται «ἐθνικιστικὰ» καὶ ἄρα ἀποβλητέα ἀπὸ αὐτούς! Πικρὰ καὶ ὀδυνηρὰ συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν παραμένουν θεωρίες, ἀλλὰ ὑλοποιήσιμες προσδοκίες καὶ ἐπιδιώξεις τῶν μαρξιζόντων κυβερνώντων μας!

  

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 8ῃ Φεβρουαρίου 2018

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr