Ο «άγνωστος» Ιησούς

ΚΥΡΙΑΚΗ Α  ΝΗΣΤΕΙΩΝ
25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εβρ. ια´ 24-26, 32-40
Ευαγγέλιον: Ιωάν. α΄ 44-52
Ήχος: πλ. α΄.- Εωθινόν: Ε΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«έρχου και ίδε.» (Ιωάν. Α  46)
Ο «άγνωστος» Ιησούς

Με μεγάλη χαρά και αφάνταστο ενθουσιασμό, έρχεται ο Φίλιππος στον φίλο του τον Ναθαναήλ, να του αναγγείλη ότι εγνώρισε Αυτόν για τον οποίον, προφήτευσαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης,
δηλαδή τον «Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ιωάν. Α  45). Ο Ναθαναήλ, γνωρίζοντας την άθλια πνευματική κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη της Ναζαρέτ, απορεί, πως είναι δυνατόν από μία τέτοια αμαρτωλή πόλη, να εξέλθη ένας τόσον μεγάλος και Άγιος, όπως ο προφητευμένος Μεσσίας, Ιησούς. Μη δυνάμενος ο Φίλιππος να είπη περισσότερα και πειστικότερα, αρκείται, να καλέση το φίλο του σε άμεση γνωριμία με τον Κύριο. «Έρχου και ίδε», είναι η απάντησή του˙ και όντως, ο Ναθαναήλ ακολουθεί τον Φίλιππο στην πρώτη του γνωριμία με τον «άγνωστο» Ιησού.
Ο Κύριος – όχι βεβαίως με την διάθεση να επιδειχθή, αλλά δια να δώση στους δύο εκείνους φίλους «στοιχεία» της Θεότητός Του, δια να τον πιστεύσουν, – απευθύνεται προς τον Ναθαναήλ με αποκαλυπτικά λόγια. «ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ έστι. Λεγει αυτώ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· προ του σε Φιλιππον φωνήσαι, όντα υπό την συκήν είδόν σε» (Ιωάν. Α  47-48). Με τις δύο αυτές αποκαλύψεις δια την προσωπικήν ζωήν του Ναθαναήλ, ο Κύριος δίνει το «στίγμα» Του και αρχίζει πλέον να γίνεται γνωστός και σαφής εις τους ανθρώπους.

Η γνωριμία μας με τον Ιησούν

 «Έρχου και ίδε», είπε ο Φίλιππος στον φίλο του, όταν εκείνος ρωτούσε δια τον Χριστό. Και είναι λογικό˙ πως είναι δυνατόν να περιγράψης με «δυό λόγια», τον Απερίγραπτο; Πως δύναται ο ελάχιστος και ατελής και μηδαμινός άνθρωπος να ομιλήση περί του σαρκωθέντος Λόγου του Θεού, όταν και αυτές οι Ουράνιες δυνάμεις δεν δύνανται να έχουν και να διαθέτουν ακόμη και ισχνή γνώση δια τον Απερινόητο και Ασύλληπτο και Απρόσιτο Θεό; Ο μόνος τρόπος αμυδράς και μόνον «γνώσεως» του Απείρου Θεού είναι η «άμεσος επαφή». Εκεί σ’ αυτήν την επαφή, ζης και βιώνεις μεν, αλλά δεν δύνασαι να περιγράψης. «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον», λέγει ο ποιητής του κανόνος των Χριστουγέννων, για να δείξη, αφ’ ενός μεν, την βιωματική εμπειρία την οποίαν βιώνει, – «ορώ» – αλλά και την φυσική του αδυναμία να περιγράψη αυτήν – «μυστήριον ξένον και παράδοξον».
Είναι αλήθεια, ότι όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εσαρκώθη και ήλθε εδώ στην γη και έζησε μεταξύ των ανθρώπων, ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που τον κατάλαβαν και τον ανεγνώρισαν – βεβαίως κάπως αμυδρά και στοιχειωδώς. Μόνον εκείνοι που επίστευσαν στην μοναδική Θεϊκή διδασκαλία Του και εννόησαν την μοναδικότητα των, «υπέρ νουν, θαυμάτων Του». Μόνον εκείνοι, που είδαν στην παρουσία Του, τον προφητευμένο Μεσσία, τον οποίον, αδημόνως ανέμεναν και ανεπαύθησαν στην Θεία προσωπικότητά Του. Εκείνοι που τον ακολούθησαν, όχι εκ περιεργείας και δια να τον «πειράζουν» και Τον ενοχλούν, αλλά οι αναζητούντες την Αλήθεια και την Βασιλεία των Ουρανών.
Εμείς όμως, πως μπορούμε να εγγίσωμε και γνωρίσωμε τον Κύριο; Πως θα μπορέσωμε να τον πλησιάσωμε και να τον αναγνωρίσωμε; Ο Κύριος, φίλοι μου αναγνώστες, δεν άλλαξε και δεν διαφοροποιήθηκε από τότε που ήταν εδώ στη γη. Συνεχίζει να είναι ανάμεσά μας, όπως το είχε υποσχεθή λίγο πριν την Ανάληψή Του, στους Μαθητές Του: «και ιδού εγώ μεθ  ὑμῶν ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. ΚΗ  20). Όπως δε και τότε, Τον γνωρίζουν και Τον πιστεύουν εκείνοι που Τον επιθυμούν και Τον αναζητούν. Από μακριά, δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουμε τον Κύριο. «γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κυριος· μακάριος ανήρ, ος ελπίζει επ  αὐτόν» (Ψαλμ. ΛΓ  9). Εάν δε σκεφθούμε περισσότερον, θα συνειδητοποιήσουμε, ότι αυτή η σχετική γνώση του Θεού, θα επιτευχθή μόνον δια της συνειδητής συμμετοχής μας στην μυστηριακή ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας. Ιδιαίτατα δε, με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπου ο άνθρωπος, κατά τους αγίους Πατέρας, γίνεται «σύσσωμος και σύναιμος τω Χριστώ».

«ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. Β  20)

Τούτος ο λόγος, είναι λόγος του Θείου Αποστόλου Παύλου και προσπαθεί να μας δείξη την κατάσταση, την οποία βιώνει από την ώρα που εγνώρισε την αλήθεια και τον Χριστό. Είναι η κατάσταση εκείνη, δια της οποίας ο μικρός και ασήμαντος άνθρωπος, βιώνει και «συμ – βιώνει» μετά του Θεού. Είναι η Θεία εκείνη κατάσταση, η οποία … ΜΟΝΟ βιώνεται. Δεν μπορεί να περιγραφή με λεπτομέρειες, αλλά είναι μία μυστηριακή βιωματική εμπειρία! Περιγράφοντας ο ίδιος Απόστολος κάποια άλλη παρόμοια βιωματική εμπειρία του, λέγει τούτα τα λόγια που θα μπορούσαν να περιγράψουν και την συγκεκριμένην: «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ … είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. Και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β  Κορ. ΙΒ  2-4).
Μία τέτοια κατάσταση, οφείλουμε να ζήσουμε, όλοι εμείς που διεκδικούμε την ουσιαστική γνωριμία μας με τον Κύριο και Θεό μας. Διαφορετικά, δεν είναι δυνατόν να έχομε έστω και αμυδρά εικόνα της πραγματικότητος. Εκείνοι που έφθασαν σε τέτοια ύψη γνωριμίας με τον Θεό, κράτησαν την απαραίτητη σιωπή και επεδίωξαν, τίποτε να μη διαταράξη την Ουράνια αυτή κατάσταση.
Αυτός ας είναι ο μοναδικός στόχος μας στην ζωή μας και η Θεία Χάρις θα βοηθή πάντοτε  στην επίτευξή του.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: http://orthodoxostypos.gr