Η πίστις των Αγίων - Τι σημαίνει, πίστις; - Αι επιλογαί του Θεού δι᾽ ημάς

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017
Απόστολος: Εβρ. ια´ 9 – 10, 32 – 40
Ευαγγέλιον: Ματθ. α΄ 1-25
Ήχος: δ΄ .- Εωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«του Θεού περί ημών
κρείττόν τι προβλεψαμένου» (Εβρ. ΙΑ  40)
Η πίστις των Αγίων

Όταν ο πολύς κόσμος, λέγει τη λέξη «πίστη», εννοεί, συν­ήθως, μία ανούσια και τυπική σχέση με τον
Θεόν. «Πιστεύω», για τον πολύ κόσμο σημαίνει, κάνω το σταυρό μου (όπως – όπως), πηγαίνω στην Εκκλησία (όταν τύχη …), δεν βλασφημώ τα Θεία, δίνω κάποια μικρή ελεημοσύνη και άλλα τέτοια συνήθη δείγματα … πίστεως. Στις υπόλοιπες, όμως, εκφάνσεις της ζωής των κοσμικών ανθρώπων, κοντά στην υποτυπώδη αυτή «πίστη», συνυπάρχουν κάποιες φορές, παντελής έλλειψη νηστείας, η … καθόλου προσευχή, κάποιες – εκ συνηθείας – ύβρεις και βωμολοχίες, μίση και κακίες χρόνιες και άλλα παρόμοια η και μεγαλύτερα κακά.
Όμως αυτή είναι η πίστη που ζητεί ο Κύριος μέσα από την Αγία μας Γραφή; Αυτή είναι η πίστη την οποία επέδειξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και η οποία αποτέλεσε την σημαία, με την οποία αγωνίσθηκαν και ετελειώθησαν; Ακόμα και ο κάθε ένας που βλέπει με επιπολαιότητα την πίστη της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, συμφωνεί και επαυξάνει – θα τολμούσα να είπω – ότι η σωστή και γνήσια πίστη, εκείνη ήταν, των Αγίων της Εκκλησίας μας και όχι φυσικά η σήμερον επικρατούσα εις την πράξιν, πλην βεβαίως ελαχίστων η έστω κάποιων εξαιρέσεων.
Η πίστη των Αγίων μας δεν ήταν κάτι το οποίο προσπαθού­σαν να δείξουν, κάποιες κινήσεις και εκδηλώσεις, η κάποια ωραία λόγια σαν εκείνα των φαρισαίων. Αγάπη ήταν, η πίστη των Αγίων μας˙ αγάπη ολοκληρωτική, στο Θεό και στο συνάνθρωπο. Εκείνη η αγάπη που ο Ίδιος ο Κύριος μας συνέστησε ως την «πρώτην και μεγάλην εντολήν». Η πίστη των Αγίων μας, δεν ήταν … εκδηλώσεις τυπικές και «φτιαχτές», αλλά εκδηλωνόταν φυσιολογικά, όπως εκδηλώνεται η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά (με αγκαλιές και φιλιά), χωρίς αυτές οι εκδηλώσεις να προκατασκευάζονται, αλλά αντίθετα να είναι αυθόρμητες και καρδιακές. Πως θα μπορούσε άραγε να είναι «πλασματική» μία αγάπη, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο και μάλιστα μαρτυρικό; Πως θα μπορούσε, αντίθετα, κάποιος να υποστηρίζη ότι πιστεύει και αγαπά τον Θεόν, όταν δεν προτίθεται να υποβάλλη τον εαυτό του στην οποιαδήποτε θυσία και θέλη κατ’ ουσίαν να υπηρετήται από τον … Θεόν; Πως μπορεί κάποιος να θεωρή ότι αγαπά κάποιον, όταν προσπαθή μόνο να επωφελήται από αυτή την αγάπη και ποτέ να μη επιβαρύνεται στο ελάχιστο;

Τι σημαίνει, πίστις;

«… πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ΙΑ  1), μας διευκρινίζει ο Θείος Απόστολος Παύλος. Δηλαδή, να έχουμε απόλυτη αίσθηση και βεβαιότητα για ᾽κείνα τα οποία μας βεβαιώνει ο Θεός. Για ᾽κείνα που μας βεβαιώνουν οι άνθρωποι, ας έχουμε πάντοτε κάποιες επιφυλάξεις … Τίποτε το ανθρώπινο δεν μπορεί να είναι βέβαιο και σταθερό. Η καθημερινή πραγματικότητα μας βεβαιώνει συνεχώς γι’ αυτό. Την βεβαιότητα, που ονομάζεται πίστη, οφείλουμε να την έχουμε μόνο και αποκλειστικά στα όσα μας υπεσχέθη ο Κύριος. Με αυτή την πίστη και απόλυτη εμπιστοσύνη εις τον Θεόν, οφείλουμε να πορευώμεθα στη ζωή αυτή. Με την πίστη αυτή, δεν δικαιούμεθα να αμφιβάλλωμεν για όσα μας βεβαιώνει ο Κύριος. Για όλα εκείνα που γράφει η Αγία Γραφή και για όσα εδογμάτισαν οι άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Πίστεώς μας μέσω των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Για ο,τιδήποτε άλλο κοσμικό και πεζό θέμα, δικαιούμαστε αλλά και οφείλουμε να έχουμε επιφυλάξεις. Για τα λόγια όμως του Θεού, όχι! Αυτή είναι η πίστη που μας ζητεί ο Θεός.
«του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου» (Εβρ. ΙΑ  40). Όταν ο Θεός επιτρέπει κάποια δυσκολία και κάποια ταλαιπωρία στη ζωή μας, κάτι καλύτερο έχει προβλέψει για σένα και για μένα. Αν δεν σου δίνη εκείνο που επίμονα του ζητείς, ίσως κρίνει ότι δεν θα σε ωφελήση, εάν το πάρης. Εάν αφήσης τον Κύριο να ενεργήση Αυτός στη ζωή σου και – όπως του ζητούμε καθημερινά στο γνωστό «Πάτερ ημών …» – δεχθής να γίνη το δικό Του θέλημα, τότε επιφυλάσσει για σένα τα … καλύτερα˙ αρκεί, βεβαίως, να τον εμπιστευώμεθα. Ποιός γονιός είναι εκείνος που δεν θέλει να δώση το καλύτερο, στο παιδί του; Η, πόσες φορές παρεμβαίνουν οι γονείς στις επιλογές των παιδιών τους, προκειμένου να τα εμποδίσουν από κάτι, που σαν πιο έμπειροι, διακρίνουν ότι θα τα ζημιώση; «Τινα δε εξ υμών τον πατέρα αιτήσει ο υιός άρτον, μη λίθον επιδώσει αυτώ; η και ιχθύν, μη αντί ιχθύος όφιν επιδώσει αυτώ; Η και εάν αιτήση ωόν, μη επιδώσει αυτώ σκορπίον; Ει ουν υμείς, υπάρχοντες πονηροί, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ ο εξ ουρανού δώσει πνεύμα αγαθόν τοις αιτούσιν αυτόν;» (Λουκ. ΙΑ  11-13).

Αι επιλογαί του Θεού δι᾽ ημάς

Φίλε αναγνώστη, όταν πηγαίνουμε να ψωνίσουμε κάτι δια το σπίτι μας η κάτι δια τον εαυτό μας, σχεδόν πάντοτε, ρωτούμε ακόμη και τον καταστηματάρχη να μας ᾽πη την γνώμη του, έστω και αν γνωρίζουμε ότι με βάση το οικονομικό του συμφέρον, θα μας υποδείξη ενδεχομένως, εκείνο που συμφέρει… εκείνον και όχι εμάς. Όταν το παιδί είναι σε πολύ μικρή ηλικία, εμπιστεύεται απόλυτα τις επιλογές των γονιών του και θεωρεί ότι εκείνοι θα του ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του με τον πλέον ιδανικό τρόπο. Μια τέτοια εμπιστοσύνη θα πρέπη να έχουμε προς τον Θεόν και να μη ξεχνούμε ότι τα βρέφη μας εδειγμάτισε ο Κύριος, θέλοντας να μας δείξη με ποιές προδιαγραφές θα εισέλθουμε εις την Βασιλείαν του Θεού. Αυτή η απλότητα και αμεριμνησία αλλά και απόλυτος εμπιστοσύνη προς τον Θεόν, είναι τα στοιχεία εκείνα που μας υποδεικνύει ο Απόστολος Παύλος. Είναι εκείνα που βίωσαν οι Άγιοί μας και τα οποία θα μας καταξιώσουν εις την Κρίσιν του Θεού.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή:  orthodoxostypos.gr