Ἀρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος,
Δρ Βυζαντινῆς Ἱστορίας
πρ. Σχολικὸς Σύμβουλος Φιλολόγων Ἀνατολικῆς Θεσσαλονίκης
καὶ Ὁμάδα Θεολόγων Καθηγητῶν
Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ
Γυμνάσιο, μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ σεβασμοῦ στὴν ἑτερότητα καὶ τὸν πλουραλισμό, ἔχασε
τὸν ὁμολογιακό του χαρακτήρα, σύμφωνα μὲ τὸ νέο ἀναθεωρημένο πρόγραμμα σπουδῶν
(ἀ.π. 101470/Δ2/16-6-2017, ΦΕΚ Β΄ 2014/19-6-2017). Ἔχουμε μία ἀποδόμηση τοῦ Ὀρθόδοξου
χαρακτήρα τοῦ μαθήματος καὶ τὴ μεταβολή του σὲ διαθρησκειακό,
συγκρητιστικό, πολυθρησκειακό. Μὲ προκάλυμμα τὴ σύγχρονη παιδαγωγικὴ προσέγγιση, τὶς τεχνικὲς διδασκαλίας, ποὺ ὅμως εἶναι ἀνεφάρμοστες στὴ σχολικὴ πραγματικότητα, μιὰ καὶ ὑπάρχει ἔλλειμμα ὑποδομῆς καὶ τὸ συνεχόμενο δίωρο ποὺ προτείνεται γιὰ τὴ διδασκαλία εἶναι ἀνεφάρμοστο, τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν (ΝΠΣ) ποὺ αὐθαίρετα ἐπιβάλλεται προκαλεῖ σύγχυση, ἀμφιβολία, ἀπορία στοὺς μαθητὲς καὶ δικαιολογημένη ἀντίδραση στοὺς γονεῖς. Ἐπιπλέον καταστρατηγεῖται τὸ Σύνταγμα.
συγκρητιστικό, πολυθρησκειακό. Μὲ προκάλυμμα τὴ σύγχρονη παιδαγωγικὴ προσέγγιση, τὶς τεχνικὲς διδασκαλίας, ποὺ ὅμως εἶναι ἀνεφάρμοστες στὴ σχολικὴ πραγματικότητα, μιὰ καὶ ὑπάρχει ἔλλειμμα ὑποδομῆς καὶ τὸ συνεχόμενο δίωρο ποὺ προτείνεται γιὰ τὴ διδασκαλία εἶναι ἀνεφάρμοστο, τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν (ΝΠΣ) ποὺ αὐθαίρετα ἐπιβάλλεται προκαλεῖ σύγχυση, ἀμφιβολία, ἀπορία στοὺς μαθητὲς καὶ δικαιολογημένη ἀντίδραση στοὺς γονεῖς. Ἐπιπλέον καταστρατηγεῖται τὸ Σύνταγμα.
Τὸ μάθημα εἶναι ἀπονευρωμένο, καθὼς
τοῦ λείπει ἡ δομή, τὸ συγκεκριμένο περιεχόμενο, ἡ ἱστορικὴ συνέχεια. Ὁ «φάκελος
τοῦ μαθήματος» περιέχει ὑλικὸ ἀπὸ πολλὲς θρησκεῖες ἐπιλεκτικὸ καὶ ὡραιοποιημένο,
ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, ποὺ παρουσιάζεται μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα θρησκεύματα, ὑπηρετεῖ τοὺς
σκοποὺς τῆς Νέας Ἐποχῆς· χάνεται τὸ κριτήριο τῆς ἀλήθειας καὶ
ὁδηγούμαστε στὴ μαζοποίηση καὶ τὴ δουλοποίηση. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σύγχυση ποὺ
προκαλεῖται, ὁ Χριστὸς Σωτήρας δίπλα στὸν Μωάμεθ καὶ τὸν Βούδα, ἡ Ἁγία Γραφὴ ποὺ
ἁγιάζει δίπλα στὶς μυθικὲς ἀφηγήσεις, οἱ Ἅγιοι, πρότυπα ζωῆς, δίπλα σὲ δαιμονικὲς
λατρεῖες, ἡ θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγηση ποὺ παρέχεται δὲ βοηθᾶ στὴν υἱοθέτηση μιᾶς
ξεκάθαρης καὶ ὑπεύθυνης στἀσης πίστεως καὶ ζωῆς.
«Τί ποιήσομεν ἀδελφοί;» (Πράξεις
2.37). Ν’ ἀγωνιστοῦμε μὲ παρρησία, ν’ ἀντιδράσουμε ὅπως μποροῦμε, γιατὶ «ζῇ Κύριος» καὶ ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ:
Θρησκευτικά ΝΠΣ Γυμνασίου -Λυκείου-1 by EpomeniToisAgPatrasi on Scribd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας