Η αποστολή του κήρυκος του Θείου Λόγου - Το κήρυγμα σήμερον

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017
Απόστολος: Α΄ Κορ. α´ 10-17
Ευαγγέλιον: Ματθ. ιδ΄  14-22
Ήχος: βαρύς.- Εωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Ου γαρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν,
αλλ  εὐαγγελίζεσθαι,
 ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή
ο σταυρός του Χριστού»

Η αποστολή του κήρυκος του Θείου Λόγου

Ύψιστος κλήσις είναι η αποστολή του κήρυκος του Θείου Λόγου. Τούτο δε, διότι ο κήρυξ καλείται να μεταφέρη τους Λόγους του Θεού. Όταν κάποτε, εκλήθη ο προφήτης Ιωνάς να μεταφέρη τον Λόγον του Θεού εις τους ασεβείς Νινευίτας, δια να μετανοήσουν, ηρνήθη «και ανέστη Ιωνάς του φυγείν εις Θαρσίς εκ προσώπου Κυρίου» (Ιων. Α  3). Ο Κύριος, αφού πρώτον, ετιμώρησε τον Ιωνάν, ώστε να ταξιδεύση τρεις ημέρας και τρεις νύκτας εις την κοιλίαν του κήτους, δεύτερον, εκήρυξε˙ και ο Θει­­ος Λόγος ηλλοίωσε τας καρδίας των Νινευιτών και μετενόησαν. Τρίτον δε, επικράνθη ο Ιωνάς, διότι «διεψεύσθη» ο προφητικός αυτού λόγος. Εφάνη ως διεψευσμένος και «προδομένος», διότι η προειδοποίησις περί καταστροφής της Νινευί, δεν επρα­γματώθη.
Εθεώρησεν ότι αυτός ωμίλει και όχι ο Κύριος. Διεμαρτυρήθη δε εις τον Κύριον λέγων, «Ω Κύριε, ουχ ούτοι οι λόγοι μου έτι όντος μου εν τη γη μου; δια τούτο προέφθασα του φυγείν εις Θαρσίς, διότι έγνων ότι συ ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις.» (Ιων. Δ  2)  Δηλαδή, «Ω Κύριε, αυτοί δεν είναι οι λόγοι, δια τους οποίους, όταν ήμουν εις την χώραν μου, δεν ήθελα να σε υπακούσω; Δια τούτο επήρα την απόφασιν να φύγω εις Θαρσίς, διότι εγνώριζα ότι συ είσαι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοείς προκειμένου να έπιβάλης τιμωρίας εις τους ανθρώπους δια τας κακίας των».
Ας ίδωμεν όμως και την κλήσιν εις το προφητικόν αξίωμα, του Προφήτου Ιεζεκιήλ. «και συ, υιέ ανθρώπου, μη φοβηθής αυτούς μηδέ εκστής από προσώπου αυτών• διότι παροιστρήσουσι και επισυστήσονται επί σε κύκλω, και εν μέσω σκορπίων συ κατοικείς•» (Ιεζ. Β  6). Ο Κύριος καλεί τον Προφήτην, να ομιλήση προς τους αμαρτάνοντας και να μη φοβηθή τας απειλάς των και τας βιαιοπραγίας των. Διότι αύτη είναι η αποστολή του κήρυκος. Να είπη τους Λόγους του Θεού και να υποστή το οίονδήποτε κόστος δια την αποστολήν ταύτην.
Τοιούτον ακριβώς συνέβη και εις τους Αγίους Αποστόλους, αλλά και εις όλους τους Αγίους της Εκκλησίας ημών, οίτινες προσυπέγραψαν τους Λόγους του Θεού δια του τιμίου αυτών αίματος. Τούτο, σαφώς, διεμήνυσεν εις τους μαθητάς Του ο Διδάσκαλος μετά την εκ νεκρών Ανάστασιν Αυτού. «διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. ΚΗ  20). Η αποστολή του κήρυκος συνίσταται, ίνα μεταφέρη ακριβώς και απαρεγκλίτως, τα λόγια του Διδασκάλου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δεν ομιλεί αφ’ εαυτού ο κήρυξ, αλλά ομιλεί ο Κύριος δι’ αυτού. Τοιαύτην συνείδησιν έχοντες, οφείλουσιν οι κήρυκες του Ευαγγελίου, ίνα φέρωσιν μετά πάσης ευλαβείας και φόβου Θεού, την Θείαν Διδασκαλίαν εις τον κόσμον.

Η αποστολή του Αποστόλου Παύλου

Εις τον λόγον του Παύλου όστις και επιγράφεται εις το παρόν, διακρίνομεν, τοιαύτην ακριβώς συνείδησιν συνέχουσαν τον Θει­­ον αυτόν κήρυκα. «ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου». Εις αυτήν την κλήσιν εκλήθη υπό του Κυρίου εκεί καθ’ οδόν προς την Δαμασκόν, όταν συνελήφθη υπό της αγάπης του Κυρίου. «ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεταί σοι τι σε δει ποιείν» (Πραξ. Θ  6). «Εγώ θα σου είπω τι πρέπει, από τούδε, να κάνης». Έχει αντιληφθή ο Παύλος, ότι θα κινήται και θα ομιλή κατά την εντολήν του Κυρίου.
Μελετώντες τας θεογράφους επιστολάς αυτού, διαπιστού­μεν τούτο ακριβώς. Ο Κύριος τον κατευθύνει˙ ο Κύριος τον διδάσκει˙ ο Κύριος τον καθοδηγή. Δεν κηρύττει «εν σοφία λόγου». Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάση τους ανθρώπους δια των γνώσεών του ούτε δια της ομιλητικής αυτού δεινότητος. Δεν χρησιμοποιεί εις τους λόγους του στοιχεία τοιαύτα, δια να καταπλήξη τους ακροωμένους. Δεν λέγει εκείνα τα οποία εδιδάχθη παρά τους πόδας Γαμαλιήλ του διδασκάλου του ως Φαρισαίος, αλλά, αντιθέτως, οφείλει ίνα αντικρούση ταύτα, πειθαρχών εις την αποστολήν την οποίαν έλαβεν παρά του Σωτήρος.

Το κήρυγμα σήμερον

Ακούεται σήμερον, και μάλιστα εις πολύ έντονον τόνον αλλά και ύφος, ότι λόγω της γενικής, διαπιστουμένης, αποστασίας, ο λόγος των κηρύκων του Ευαγγελίου θα πρέπη να εκσυγχρονισθή. Θα πρέπη να κινήται εις «διαφορετικάς συχνότητας και εις διαφορετικούς τόνους», ως λέγουσι οι φερόμενοι σύγχρονοι μεταρρυθμισταί και αναδομηταί του κηρύγματος. Προς τούτο, πέραν της θεωρίας ταύτης, παρατηρείται και η … εφαρμογή της. Πολλοί «κήρυκες» ανέλαβον επί των ώμων των, δια «συγχρόνων μεθόδων», να κηρύξωσι και διορθώσωσι ει δυνατόν, τον «πεπαλαιωμένον» λόγον της Γραφής.
Ο Θείος Λόγος, δυστυχώς, υπό τινων, «ωραιοποιείται» η μάλλον κακοποιείται εις την προσπάθειαν να γίνη περισσότερον σύγχρονος και πλέον προσιτός εις τον σύγχρονον άνθρωπον. Εις την προσπάθειαν δε ταύτην, παρεποιήθη, παρερμηνεύθη, ενοθεύθη και τολμώμεν να είπωμεν, ότι έπαυσε δυστυχώς εις συγκεκριμένας περιπτώσεις να είναι καν, Θείος Λόγος. Έχομεν – και τούτο είναι λυπηρόν – κήρυκας, οι οποίοι κατά την πρόρρησιν του Αποστόλου Παύλου, θα διαστρέφουν τα σωτήρια Θεία Λόγια. «και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πραξ. Κ  30).
Δεν επιθυμούμεν βεβαίως, να υπερβάλωμεν και είπωμεν ότι … εξέλιπεν ο Θείος Λόγος. Θεός φυλάξοι! Ευτυχώς, υπάρχουσι και οι κήρυκες εκείνοι, οίτινες εν φόβω Θεού φέρουσι τον Θείον Λόγον εις τον λαόν, άνευ προσωπικών εκτιμήσεων και προσ­θηκών. Υπάρχουσι, δόξα τω Θεώ, τα «πάγχρυσα», εκείνα «στόματα του Λόγου», τα οποία εχρυσώθησαν και χρυσούνται δια του μόνου Θείου «χρυσωρυχείου» της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως. Υπάρχουσιν, εις δόξαν και αίνον του εν Τριάδι Θεού ημών, κηρύττοντες την μόνην αλήθειαν και τον ΜΟΝΟΝ ΛΟΓΟΝ, όστις ουδέποτε γηράσκει και παλαιούται. Ουδέποτε εχρειάσθη την ημών ανθρωπίνην παρέμβασιν δια την αυτού ανακαίνισιν και ωραιότητα αλλά, αντιθέτως, παραμένει πάντοτε η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ!

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: orthodoxostypos.gr/