Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Αποτείχιση και καταφρόνηση Επισκόπου



Αποτέλεσμα εικόνας για λαμπρος φωτοπουλοςΤοῦ π. Λάμπρου Φωτοπούλου.

  Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ

  Στίς μέρες μας γίνεται μεγάλη συζήτηση μεταξύ τν συνειδητοποιημένων χριστιανν για τις σχέσεις πού πρέπει να διατηρον ς μέλη τς κκλησίας μέ τον πίσκοπό τους, ταν ατός εναι φανερά κρυφά αρετικός κόμη και πιστος εδωλολάτρης. Δεδομένης μάλιστα τς συντεχνιακς λληλεγγύης πού παρατηρεται μεταξύ τς πλειοψηφίας τν πισκόπων θεωρεται σήμερα στην λλάδα ντελς δύνατη
τιμωρία και τν πλέον κραυγαλέων πισκοπικν παραβάσεων. Ατό τό βεβαιώνουν πλήν λλων και τά πρόσφατα κκλησιαστικά γεγονότα πού σχετίζονται μέ την Μητρόπολη ττικς καί τήν δυναμία το σώματος τν πισκόπων (δηλαδή τς ερς Συνόδου) νά δικάσουν πλ, καί χι ποχρεωτικά νά καταδικάσουν,  πίσκοπο καταδικασμένο τελεσίδικα καί μετάκλητα τόσο πό τά κοσμικά δκαστήρια σο καί πό τήν κοινή γνώμη.
   πλημμελς ξάλλου λειτουργία τς Συνόδου το Οκουμενικο Πατριαρχείου πού χει λάβει σήμερα τήν μορφή ατοκρατορικο συμβουλευτικο ργάνου (silentium) ματαιώνει κάθε δυνατότητα λέγχου το Πρώτου, καθισταμένου σημέραι ατονομημένου ργάνου μέσα στήν κκλησία νέλεγκτου κανονικά καί πνευματικά πό ποιαδήποτε κοσμική κκλησιαστική ρχή .
   Για να  κφράσουμε τό θέμα ατό και μέ την ρολογία τν . Κανόνων πάρχει σήμερα οσιαστική δυναμία «Συνοδικς διαγνώσεων τν  πισκοπικν Κανονικν γκλημάτων » . Τίθενται πομένως τά ξς οσιώδη ρωτήματα:
1.Μπορε Κληρικός Λαϊκός πού σκανδαλίζεται πό την ποκλίνουσα ς προς τούς . Κανόνες τήν γία Γραφή συμπεριφορά το πισκόπου νά ποστασιοποιηθ πίσημα πό ατόν;
2. Ποία συγκεκριμένη μορφή μπορε να λάβει ατή πομάκρυνση και διαμαρτυρία;
3. ποκοπή και ποτείχιση πό να πίσκοπο πιφέρει συνέπειες καί στίς σχέσεις του μέ λλους πισκόπους.
4.Ποιά εδικά θέματα μπορον να προκύψουν κάτω πό τό σημερινό πλέγμα σχέσεων Πολιτείας και κκλησίας;

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
  πρώτη ναζήτηση παντήσεων στά θέματα πού μς πασχολον πρέπει να στραφε προς τους . Κανόνες καί γιά νά γίνουμε πιο σαφες στό ερό Πηδάλιο το γίου Νικοδήμου το γιορείτου πού πί 200 και πλέον χρόνια χει μιεπίσημο χαρακτρα αθεντικο κειμένου τν ερν Κανόνων. Παράλληλα μπορομε να νατρέξουμε καί στό Νομοκάνονα το γίου Φωτίου (Νομοκάνονα ες 14 τίτλους).
   Δύο . Κανόνες σχολονται εθέως μέ τά πιό πάνω ζητήματα. 31ος ποστολικός και 15ος Κανόνας τς Πρωτοδευτέρας  Συνόδου. ς δομε τι ρίζουν:
  1. 31ος ποστολικός ρίζει : « Ε τις Πρεσβύτερος, καταφρονήσας το δίου πισκόπου, χωρίς συναγάγει, καί θυσιαστήριον τερον πήξει, μηδέν κατεγνωκώς το πισκόπου ν εσεβεί, και δικαιοσύν, καθαιρείσθω, ς φίλαρχος».
  2. 15ος Κανόνας τς Πρωτοδευτέρας διευκρινίζοντας τούς προηγούμενους κανόνες ατς (13ο και 14ο ) πού μέ κρα αστηρότητα ρίζουν τι δέν πιτρέπεται πρό «τελείας κατακρίσεως»   πρό «συνοδικς διαγνώσεως» νά ποκοπε κληρικός πό τόν πίσκοπό του ρίζει μεταξύ λλων και τά ξς: «…Ο γάρ δι’αρεσίν τινα παρά τν γίων Συνόδων, Πατέρων, κατεγνωσμένην, τς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας αυτούς διαστέλλοντες, κείνου δηλονότι τήν αρεσιν δημοσί κηρύττοντος, καί γυμν τ κεφαλ π’κκλησίας διδάσκοντος, ο τοιοτοι ο μόνον τ κανονικ πιτιμήσει οχ πόκεινται πρό συνοδικς διαγνώσεως αυτούς τς πρός τόν καλούμενον πίσκοπον κοινωνίας ποτειχίζοντες, λλά καί τς πρεπούσης τιμς τος ρθοδόξοις ξιωθήσονται.…». 

Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
  Α. Πηγές καί Βοηθήματα.
  Τόσο νας σο καί λλος . Κανόνας πού ναφέραμε εναι τόσο συνοπτικοί πού εναι δύνατον χωρίς περαιτέρω μελέτη νά χουμε τίς παντήσεις στά ρωτήματα πού δη θέσαμε.
  Προκειμένου να παντήσουμε στά ν ρχ τεθέντα ρωτήματα θα χρησιμοποιήσουμε ς Πηγές καί Βοηθήματα τά ξς κείμενα:
Την σχετική ρμηνεία το Πηδαλίου πού ναφέρεται στους πιο πάνω Κανόνες καθώς και τά ρμηνευτικά ργα παλαιν διακεκριμένων ρμηνευτν πού περιέχονται στην Συλλογή τν . Κανόνων τν Ράλλη-Ποτλ.
2.  πως θά χουμε την εκαιρία στη συνέχεια να δομε ο . Κανόνες πού προαναφέραμε, σο και ο ρμηνείες πού τις συνοδεύουν, χουν πρό φθαλμν μεμονωμένες περιπτώσεις παρανομούντων πισκόπων και δεν ντιμετωπίζουν καταστάσεις μαδικς καταφρόνησης τν .κανόνων πό μεγάλο ριθμό κόμη και πό την πλειοψηφία τν πισκόπων. Τι γίνεται στη περίπτωση πού πλανται σκεμμένα μή μιά λόκληρη Σύνοδος;
3.  Ατό τό κενό θα προσπαθήσουμε νά τό καλύψουμε μέσα πό την στορική θεώρηση τς κκλησίας ξιοποιώντας τήν ζωντανή παράδοση της
4.  Τέλος ερές και γιες Γραφές, Παλαιά και Καινή Διαθήκη πάντοτε ποτελον τό ερό θυσαυροφυλάκειο γιά τήν νακάλυψη τραπν κε που νθρώπινος λόγος δηγεται σε διέξοδα. 
5. Θα ναζητήσουμε τσι μέσω το γράμματος τό ζωοποιον Πνεμα γιά νά παντήσουμε στα συνειδησιακά προβλήματα το σημερινο ρθόδοξου χριστιανο (Κληρικο-Λαϊκο).
Β. Μέθοδος.
Μέθοδος  κατανόησης τν πιό πάνω πηγν θά γίνει μέ λους τούς τρόπους πού κατανοονται ρθόδοξα τά . Κείμενα, δηλαδή
Μέσω τς Γραμματικς καί Τελεολογικς ρμηνείας καί τν λλων μεθόδων πού χουν ποδειχθε λυσιτελες γιά τήν κατανόηση δεοντολογικν προτάσεων.
Θά προχωρήσουμε μως περαιτέρω σέ μιά μορφή στορικς ρμηνείας χι μέ τόν τρόπο πού τήν κατανοον ο νομικοί, δηλαδή ναζήτηση τς στορικς φορμς θεσπίσεως το . Κανόνα μόνον. λλά δική μας στορική ρμηνεία θά πεκταθ στό τρόπο πού κατανοήθηκαν καί φαρμόσθηκαν ο εροί ατοί κανόνες κατά τήν στορική διαδρομή τς κκλησίας (Ατός τρόπος ρμηνείας πλησιάζει πρός τήν μέθοδο ρμηνείας το γγλοσαξωνικο δικαίου πού νομάζεται  reasoning from case to case).
Θά πιδιώξουμε τέλος νά λοκληρώσουμε τήν ρμηνεία μέ μιά νθρωπολογική προσέγγιση τν . Κανόνων γιατί εναι γνωστό τι ο Οκουμενικοί Πατέρες δέν νομοθετήσουν βάσει φηρημένων λογικν σχημάτων λλά ξέφραζαν τήν χριστιανική νθρωπολογία πως διατυπώθηκε μέ σαφήνεια στό χριστολογικό Δόγμα.

ΤΟ ΝΟΗΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
1.      Το 31ου ποστολικο Κανόνος. Κανόνας ατός ρίζει τι Πρεσβύτερος πού λειτουργε ξεχωριστά, χωρίς τήν δεια καί τήν γνώμη του πισκόπου περιφρονώντας  ατόν, καθαιρεται. Κανόνας ατός εσάγει μιά ξαίρεση σύμφωνα μέ τήν ποία πιτρέπεται στό πρεσβύτερο νά περιφρονήσει τόν πίσκοπο ταν καταλογίζει σέ ατόν εθύνη γιά παραπτώματα «περί τήν εσέβεια καί δικαιοσύνη». Κατά τό Πηδάλιο παράβαση ατή το πισκόπου σημαίνει τό ξς: Νά εναι «φανερά αρετικός δικος».
           Ζωναρς τήν παράβαση το πισκόπου τήν προσδιορίζει ς «πρός τήν εσέβεια σφαλλομένου» «λλο τι ποιοντος παρά τό καθκον καί τό δίκαιον». Βλάσταρης δέχεται τι Κανόνας πιδοκιμάζει τήν πομάκρυσνση πό τόν «σεβ καί δικον»  πίσκοπο.
2.      Το 15ου τς Πρωτοδευτέρας. Κανόνας ατός εναι μέν λεπτομερέστερος καί σαφέστερος ναντι το ποστολικο λλά δέν χει τήν ερύτητα κείνου πού προβλέπει πόσχιση πό τόν πίσκοπο χι μόνον γιά δογματικά ζητήματα λλά καί γενικά γιά δικες πράξεις. Κανόνας ατός ρίζει λεπτομερέστερα μέ ποιό τρόπο γίνεται «ποτείχισις» πό τό αρετικό πίσκοπο.
        Κατ’ρχήν πρέπει νά προσέξουμε τι Κανόνας ατός ναφέρεται σέ μιά συγκεκριμένη συμπεριφορά πού τήν νομάζει «διακοπή τς κοινωνίας» «ποτείχιση τς κοινωνίας». συμπεριφορά ατή συνίσταται στή μή ναφορά το νόματος το πισκόπου κατά τήν Θ. Εχαριστία («μή ναφέροι τό νομα ατο»). Περαιτέρω ρος πού παιτεται στε νά μπορε κληρικός νά προβ σέ ποτείχιση εναι τό νά κηρύττει πίσκοπος τήν αρεση «δημοσί ... γυμν τ κεφαλ π’κκλησί διδάσκων» .Ατό σημαίνει κατά τό Πηδάλιο νά κηρύττει τήν αρεση «παρρησί». Κατά τόν Βλάσταρη « π’κκλησίας διδάσκοντος νερυθριάστως διδάγματα τινά πηλλοτριωμένα το ρθο δόγματος».
     Στό σημεο ατό προκύπτει να ρώτημα: καταδικαζόμενη πό τόν .Κανόνα ατό αρετική διδασκαλία το πισκόπου εναι μόνον ατή πού νεργεται ρητά , λεκτικά μπορε νά συνάγεται καί σιωπηρά πό τήν λη στάση του; Εναι γνωστό πό τήν κκλησιαστική στορία μιά καιρη σιωπή κφράζει νίοτε μιά κραυγαλέα αρετική πίστη. Τέτοια περίπτωση πετέλεσε συμπεριφορά το Νεστορίου πού πέφερε τήν Συνοδική καταδίκη του γιατί δέχθηκε νώπιόν του νά ποκαλεται Θεοτόκος ς χριστοτόκος.

Η ΕΚΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
1.        ποστηρίχθηκε στό παρελθόν (πό τόν π. πιφάνειο Θεοδωρόπουλο) τι . Κανόνας δέν  πιβάλλει τήν  ποτείχιση πρό συνοδικς διαγνώσεως λλά μόνον τήν πιτρέπει προαιρετικά. Εναι δηλαδή δυνητικός καί χι ποχρεωτικός κανόνας συμπεριφορς. Νομίζω τι καί . Κανόνας ατός, πως καί πολλοί λλοι, προβλέπει τόσο τήν κρίβεια (ποτείχιση πρό συνοδικς διαγνώσεως) σο καί τήν Οκονομία (ποτείχιση μετά τήν συνοδικήν διάγνωσιν) . Ατό φαίνεται πό τό τι γκωμιάζει τήν πρώτη περίπτωση , ταν βέβαια γίνεται κατά Θεόν.
2.        λοποίηση τς ποτείχισης γίνεται πάντα κατά τήν τέλεση τς Θ. Εχαριστίας (καθώς καί τν λοιπν κολουθιν πού προβλέπεται μνημόνευση το νόματος το πισκόπου). Δέν προκύπτει μως πό ατόν τόν Κανόνα τι τομική κατάγνωση το πισκόπου καθιστ περιττή τήν συνοδική διάγνωση τι προσωρινά τήν ποκαθιστ τσι στε νά χει ερύτερο ντίκτυπο σέ λη τήν τοπική κκλησία. Μόνον ερατεύων σέ συγκεκριμένο Θυσιαστήριο Πρεσβύτερος καί τό ποίμνιο του ποκόπτεται πό τήν εχαριστηριακή κοινότητα στήν ποία προεδρεύει γκαλούμενος ς αρετικός πίσκοπος. ξάλλου οδεμία μνεία γίνεται στό Κανόνα ατό γιά ποκοπή λαϊκο πό τήν εχαριστηριακή κοινότητα πού θά εχε ς συνέπεια νά βρεθε ατός ντελς κτός τν μυστηρίων τς κκλησίας.
3.      Δέν δικαιολογεται ξάλλου πό τόν Κανόνα ατό δυνατότητα ποτείχισης πρό συνοδικς διαγνώσεως κατά τν λοιπν πισκόπων πού τυχόν κοινωνον μέ τόν πόλογο μέν πίσκοπο λλά χι κόμη συνοδικά καθηρημένο.Δέν μπορε νά γίνει δ νάλογη φαρμογή π.χ.το 10ου ποστολικο Κανόνα «Ε τις κοινωνήτ κν ν οκω συνεύξηται οτος φοριζέσθω» γιά τόν προφαν λόγο τι δέν χει φορισθε συνοδικά πόλογος πίσκοπος στε νά πιτιμηθον καί ο μετ’ατο κοινωνοντες. συνοδική διάγνωση δέν ντικαθίσταται πό τήν βούληση νός κληρικο στω καί συνειδησιακά ψογου.
Εναι ντελς διαφορετικό ζήτημα ν περισσότεροι πίσκοποι συμμετέχουν στήν αρεση πότε    ποτείχιση εναι δυνατή κατά νός κάστου ξεχωριστά.
4.     ποτείχιση ς προσωρινή κατάσταση δέν δίνει δικαίωμα στό ποτειχούμενο κληρικό νά προσκολληθ σέ λλον πίσκοπο νά μνημονεύει τό νομα λλου.
5. Τό δικαίωμα τς ποτείχισης συνδέεται μέ τό νθρωπολογικό μέγεθος τς ν Χριστ λευθερίας. ρθόδοξος ερέας δέν εναι δολος νθρώπων  λλά δολος το Χριστο καί δικαιοται νά κρίνει τς πράξεις του πισκόπου σύμφωνα μέ τόν Εαγγελικό Νόμο. πακοή στόν πίσκοπο πού προβλέπουν πολλοί . Κανόνες δέν εναι σχετη μέ τήν λη λειτουργία το Νομοκανονικο συστήματος τς κκλησίας, δηλαδή τήν πακοή το πισκόπου στή Σύνοδο, τς Συνόδου τν πισκόπων στόν Χριστό.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Γιά νά κατανοήσουμε σωστά τίς σημερινές δυνατότητες ποτείχισης πού προβλέπουν ο . Κανόνες πρέπει νά λάβουμε π’ψιν τόν διφυ χαρακτρα πού χει σμερα ρχιερωσύνη στό τόπο μας. Δέν χει μόνο πνευματικό χαρακτρα λλά καί διοικητικό. ταν γράφτηκαν ο . Κανόνες καί πολλούς αἰῶνες μετά βασικό σύνδεσμος το πισκόπου μέ τούς Πρεσβυτέρους ταν μνημόνευση το νόματός του στή Θ. Λατρεία. Σήμερα στό λληνικό Κράτος ο σχέσεις πισκόπου (Μητροπολίτου)  καί Πρεσβυτέρων ποτελον να πολυσύνθετο πλέγμα διοικητικό, θεολογικό, οκονομικό καί κοινωνικό πού περιπλέκει φάνταστα τήν δυνατότητα ποτείχισης χωρίς μπλοκή σέ Κρατικούς καί μή μηχανισμούς.
  Θά ποτειχιστε Πρεσβύτερος πό τόν πίσκοπο του μόνον πνευματικά καί διοικητικά καί οκονομικά;

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
  ντιμετώπιση τν συνθηκν μις περιπτώσεως  ποτείχισης πρέπει νά ξετασθ βάσει τν στορικν προηγουμένων περιπτώσεων πού παρουσιάστηκαν στήν μακραίωνη κκλησιαστική ζωή.
  πό τήν μελέτη τν διαφόρων περιπτώσεων φαίνεται τι πάρχει μιά κατευθυντήρια γραμμή πού συνίσταται στή διαφοροποίηση τν ντιδράσεων ταν σφάλλει νας μερικοί μόνον πίσκοποι πό τίς περιπτώσεις πού σφάλλει μεγάλος ριθμός πισκόπων καί λόκληρη Σύνοδος.
 Στήν μεμονωμένες περιπτώσεις πισκόπων εναι δυνατή ποτείχιση (π.χ. περίπτωση  γίου Θεοδώρου Στουδίτου) . Στίς περιπτώσεις πού μεγάλος ριθμός πισκόπων πλανται και πάρχει πιθανότητα νά διασπασθ τό σμα τς κκλησίας κολουθεται μετριοπαθής τακτική τς ναμονς «ως του παρέλθη ργή Κυρίου». Τέτοιο παράδειγμα εναι τόσο στάση τν ρθοδόξων πισκόπων κατά τήν Εκονομαχία σο κυρίως διδασκαλία το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου πρός τούς παδούς του κληρικούς ταν φευγε γιά τήν ξορία. Δηλαδή, νά διαμαρτυρηθον μέν γιά τήν δικία σέ βάρος του λλά νά μήν ποσχισθον τν διωκτν του πισκόπων γιά νά μήν διασπασθε κκλησία.
   ξια προσοχς εναι καί στάση τν (περί τόν Γεννάδιον Σχολάριον)νθενωτικν πισκόπων πρίν πό τήν λωση τς Πόλης πού χωρίς νά δηλώσουν τι ποτειχίζονται παρέμειναν στά σπίτια τους μετά τήν νωτική Λειτουργία μέ τούς Παπικούς τόν Δεκέμβριο το 1452.

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ

   γιογραφική θεμελίωση τς ποτείχισης πό τόν αρετικό δικο πίσκοπο δέν στηρίζεται σέ κάποια συγκεκριμένα χωρία τς Βίβλου λλά σέ λη τήν γία Γραφή. Εδικότερα, στήν Παλαιά Διαθήκη  περιγράφονται ντίστοιχες πνευματικές καταστάσεις πό τή ζωή το ρχαίου σραήλ. Τί σημαίνει κείνη ντολή το Θεο «ξέλθετε κ μέσου ατν καί φορίσθητε»;
  Μιά πρακτική πάντηση μέ θεολογικές προεκτάσει δίνεται στά Μακκαβαϊκά βιβλία τς Παλαις Διαθήκης. Μακκαβαϊκή ποχή χει πολλές ντιστοιχίες μέ τήν δική μας γιατί παρουσιάζει μοιες μέ τίς σημερινές πειρασμικές δυνάμεις πού χρησιμοποιον μοια θεωρητικά πιχειρήματα γιά νά ποσπάσουν τούς νθρώπους πό τόν ληθινό Θεό.
   Ο τότε σεβες ρχιερες Μενέλαος, άσονας, λκιμος κ.λ.π  σέ συνεννόηση μέ τούς εδωλολάτρες χρηματίζοντες καί χρηματιζόμενοι δηγοσαν τό Λαό σέ ποστασία πό τόν ζντα Θεό . Τό βασικό τους πιχείρημα ταν τι Λαός το Θεο δέν συμμεριζόταν τήν παγκοσμιοποίηση τς ποχς κείνης λλά ταν θρησκευτικά «σωστρεφς». Ζητοσα λοιπόν πό τό Λαό νά συναινέσει σέ να πρώιμο Οκουμενισμός «... πορευθμεν καί διαθώμεθα διαθήκην μετά τν θνν τν κύκλ μν, τι φ’ς χωρίσθημεν π’ατν ερεν μς κακά πολλά» (1.Μακκ. 1,11). Τί καναν τότε ο εσεβες τηρηταί το Νόμου. Προέταξαν τόν Εσεβ Λογισμό καί μειναν μετακίνητοι στή πίστη γνντας τίς σεβες προπαγάνδες τν ρχιερέων. ταν κατάσταση μέσα πό διωγμούς καί προδοσίες φτασε στό προχώρητο σοι δέν ντεχα τήν καταπίεση κατέφυγαν στίς ρημιές (ς πομε ποτειχίσθηκαν) χωρίς νά διασπάσουν τό Λαό το Θεο σέ μικρότερες θνοθρησκευτικές μάδες πως κανε παλαιότερα πονηρός δολος εροβοάμ.ργότερα ατοί διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στήν ποτίναξη το ζυγο τς σκλαβις καί παναφορά λου το Λαο στή πατρώα πίστη.
  σοι  πάλι θεώρησαν τι πρέπει νά χυρωθον πίσω πό τό Νόμο καί νά μαρτυρήσουν γιά τήν Πίστη κινήθηκαν νεξάρτητα πό τούς ρχιερες σάν μεμονωμένες περιπτώσεις θνικς καί Θρησκευτικς δράσης χωρίς στόσο νά δημιουργήσουν καί ατοί δική τους θνικοθρησκευτική μάδα.
 Μιά θρησκευτική μάδα ξάλλου πού τηρον τίς παραδόσεις,ο σιδαοι, φαίνεται τι χουν δημιουργήσει μιά μορφή ποτείχισης.

ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

  πό λα τά πιό πάνω συμπεραίνουμε τι τό θέμα τς ποτείχισης δέν εναι τόσο πλό σο τυχόν φαίνεται κ πρώτης ψεως . ρθή πάντηση προϋποθέτει κτός πό τήν μελέτη τν ερν Κανόνων καί γνώση λης τς γίας Γραφς καθώς καί τς κκλησιαστικς στορίας. Πέρα πό λα ατά χρειάζεται καί φωτισμός το γίου Πνεύματος στε νά ποτελέσει νργεια πού θά πιλεγε φορμή σωτηρίας τόσο τν νισταμένων σον καί το ρθοδόξου πληρώματος κα χι φορμή περαιτέρω διασπάσεως το πληρώματος το Χριστο.



Υ.Γ.
(Συγχωρήσατέ μου, δελφοί ν Χριστ, τήν κρασία μου νά ποφαίνομαι γιά τόσο σοβαρά θέματα πού καί ο διοι ο Πατέρες μας ταν πολύ προσεκτικοί. Εχεσθε! )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε το σχόλιό σας