Να τον φοβόμαστε το διάβολο ή όχι;

Και ναι και όχι.

Τον φοβόμαστε, γιατί «η πάλη μας δεν γίνεται προς αίμα και σάρκα αλλά… προς τους κοσμοκράτορες του σκότους της ζωής αυτής» (Εφεσ. 6,12). Στον τρίτο πειρασμό του Χριστού ο διάβολος ζήτησε από το Χριστό να τον προσκυνήσει και θα του δώσει όλη την εξουσία και τη δόξα όλων των βασιλείων της οικουμένης, γιατί σ’ αυτόν ανήκουν. Άλλοτε ο Χριστός τον ονομάζει «άρχοντα του κόσμου» (Ιωάν. 14,30). Αυτό προφανώς σημαίνει ότι ή όλοι οι βασιλιάδες της εποχής του Χριστού ήταν όργανα του διαβόλου ή όλοι οι άνθρωποι τότε με τις ειδωλολατρικές θρησκείες και την αμαρτωλή ζωή τους ήταν υπόδουλοι στο διάβολο. Και σήμερα ελάχιστοι άρχοντες της κοσμικής

εξουσίας πιστεύουν πραγματικά στο Χριστό και ζουν «κατά Χριστόν».

Ο Χριστός αποκαλεί το διάβολο «ανθρωποκτόνο» (Ιωάν. 8,44) λόγω του πνευματικού θανάτου που προξενεί στον άνθρωπο.

Ο διάβολος είναι ισχυρός, έξυπνος και πονηρός, ραδιούργος, και γνωρίζει πολλά τεχνάσματα. Εκτός από την παραποίηση της αλήθειας, μας ξεγελά ύπουλα υποβάλλοντας την ιδέα ότι το κακό είναι ασήμαντο. Από το μικρό κακό σιγά-σιγά γλιστράμε και στο μεγαλύτερο. Η πονηριά του φαίνεται και στο εξής τέχνασμα: πριν τη διάπραξη κάποιας αμαρτίας την παρουσιάζει μικρή, ενώ μετά πολύ μεγάλη, για να οδηγήσει το θύμα του στην αμετανοησία, στην απελπισία και τελικά στην αυτοκτονία. Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας τον λένε και «μυρμηγκολέοντα». Σμικρύνει την αμαρτία σαν το  μυρμήγκι, πριν τη διάπραξη, ενώ κατόπιν την μεγεθύνει σαν το λιοντάρι.

Τον φοβόμαστε, και γι’ αυτό ζητούμε στο «Πάτερ ημών» από τον ουράνιο Πατέρα να μας απαλλάξει από τους πειρασμούς του με τα λόγια «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Πολλοί άμυαλοι νέοι λένε «εγώ θα πάω στο χώρο του πειρασμού και δε θα παρασυρθώ». Βάζουν το χέρι στη φωτιά και νομίζουν ότι δε θα καούν.

Δεν τον φοβόμαστε, γιατί μπροστά στο Θεό είναι ένα τίποτε. Ο πανίσχυρος ουράνιος Πατέρας μας ως «πανταχού παρών» είναι δίπλα μας, μας προστατεύει και παρακολουθεί τον αγώνα μας. Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς ότι, όταν έλθει ο Κύριος στη Δευτέρα Παρουσία Του, θα εξαφανίσει τον αντίχριστο μ’ ένα φύσημα του στόματός Του (Β΄ Θεσ. 2,8). Τόσο αδύναμος είναι ο διάβολος.

Δεν τον φοβόμαστε, γιατί ο διάβολος μας πειράζει, όταν πάρει άδεια από το Θεό και όσο του επιτρέψει ο Θεός (π.χ. Ιώβ). Ο Θεός του επιτρέπει να μας πειράζει όσο αντέχουμε, όχι παραπάνω από τις δυνάμεις μας. Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Ο Θεός δεν θα σας αφήσει να πειρασθείτε παραπάνω απ’ ό,τι μπορείτε» (Α΄ Κορ. 10,13). Όταν ο σατανάς ζήτησε από το Θεό Πατέρα να πειράξει τους μαθητές του Χριστού, ο Χριστός παρακάλεσε τον Πατέρα να μην οδηγηθεί ο Πέτρος στην απιστία (Λουκά 22,32). Ούτε και στους χοίρους δεν μπορεί να μπει από μόνος του ο σατανάς (Μαρκ. 5,12).

Δεν τον φοβόμαστε, γιατί έχουμε το Θεό προστάτη και βοηθό. Όταν οπλισθούμε με τη θεία χάρη των Μυστηρίων της Εξομολόγησης και θείας Κοινωνίας, της προσευχής και της μελέτης του θείου λόγου, με την αγάπη, την ταπείνωση και τη νηστεία, οι πειρασμοί του πονηρού είναι εντελώς ανίσχυροι.

 Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 187-189), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου