28 Οκτωβρίου, Εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου (Υμνολογική εκλογή) και τα νικητήρια των Ελλήνων κατά το 1940 (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).

Ακούστε τα επόμενα κείμενα, όπως αυτά «δημοσιεύθηκαν» στο 119-ο τεύχος (Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2009) του ηχητικού περιοδικού μας, Ορθόδοξη Πορεία.
28 Οκτωβρίου, Εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου (Υμνολογική εκλογή) και τα νικητήρια των Ελλήνων κατά το 1940.mp3
Περί του ιστορικού της εορτής.
Στο παρεκκλήσιο της αγίας Σωρού, που βρισκόταν στην νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως, φυλάσσονταν η Αγία εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της τιμίας ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σε μια αγρυπνία αυτού του παρεκκλησίου, μετείχε και ο Άγιος Ανδρέας ο διά
Χριστόν σαλός (έζησε επί αυτοκράτορος Λέοντος του μεγάλου, 4ος αιών Μ. Χ. περίπου), με τον μαθητή του Επιφάνιο, και έναν ακόλουθό του Επιφανίου. Ο μακάριος Ανδρέας μάλιστα, είχε την συνήθεια να παραμένει στην αγρυπνία όση ώρα μπορούσε, άλλοτε μέχρι τα μεσάνυκτα κι άλλοτε μέχρι το πρωί.
Ήταν η ώρα περίπου Τετάρτη νυκτερινή (με το βυζαντινό ωρολόγιο), οπότε βλέπει ο μακάριος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί απ’ τις βασιλικές πύλες προς το Θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή, και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.
Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος Ανδρέας στον Επιφάνιο:
-Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου;
-Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.
Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου, και έραινε με δάκρυα το άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιαστήριο, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν εκείνη την ώρα.
Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την άχραντη κεφαλή της το αστραφτερό μαφόριο με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή, και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό, το άπλωσε σαν Σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν και οι δύο τους για πολύ ώρα, να εκπέμπει δόξα Θεϊκή σαν ήλεκτρο. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή αισθήτα να σκορπίζει τη χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η Θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο- λίγο και να χάνεται. Το ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί, στον άγιο αυτό ναό, συμβόλιζε τη χάρη που παρέχει η Θεοτόκος στους πιστούς.
Αυτό λοιπόν το θαυμαστό γεγονός, της ζωντανής παρουσίας της Κυρίας των Αγγέλων μεταξύ των τέκνων της, και η διαρκής προστασία που από αυτήν παρέχεται στην στρατευομένη Εκκλησία, εορτάζεται από όλους τους ορθοδόξους την πρώτη του Οκτωβρίου μηνός. Μετά όμως από την εποποιεία του 1940 – 1941, η Ιερά σύνοδος της καθ’ Ελλάδαν Εκκλησίας, το 1952, έκρινε σκόπιμο να μεταθέσει τον εορτασμό από την πρώτη Οκτωβρίου, στην εικοστή ογδόη του ιδίου μηνός, και διότι η θαυμαστή Ελληνική νίκη του πολέμου εκείνου ήταν έργο της Υπερμάχου Στρατηγού του γένους μας, αλλά και διότι πολλές μαρτυρίες πολεμιστών του Ιερού εκείνου αγώνος, βεβαίωναν πως η Παναγία μας, «προσβεβλημένη» λες από τον Ιταλοκίνητο τορπιλισμό της Έλης στην Τήνο, ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεώς Της τον Αύγουστο του 1940, προπορευόταν των μαχομένων στρατιωτών του μετώπου, και προστάτευε τους στρατιώτες μας στα Βορειοηπειρωτικά βουνά, στις θάλασσες και στους κάμπους, όπου δηλ. οι αμυνόμενοι υπεράσπιζαν πατρίδα και Πίστη!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές εορτές μας, έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και την 28η Οκτωβρίου, την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου. Η εορτή αυτή τελείται ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Θεού για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους αλαζόνες Ιταλούς, αρχικά, και, αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της εθνικής αντιστάσεως.
Ήταν μία αντίσταση στην απολυταρχική βία, στην άκρως αλαζονική απαίτηση να παραδώσουμε με τη θέλησή μας τμήματα του εθνικού εδάφους, να προδώσουμε τα κεκτημένα δικαιώματά μας με αγώνες και με το αίμα των προγόνων μας. Η ελληνική ψυχή όμως έδωσε την απάντηση που έπρεπε, είπε το περήφανο ΟΧΙ, και ξεκίνησε έναν αγώνα για τα ιερά και τα όσια της πατρίδος μας, με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσει δυσάρεστα τους εισβολείς, να τους χαρίσει ιδιαίτερα ταπεινωτικές ήττες και να τους αναγκάσει να αποσυρθούν μέσα από τα σύνορα, περιμένοντας εκεί τη βοήθεια των συμμάχων!
Είναι όμως απαραίτητο στο σημείο αυτό να κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή, και να δούμε τα γεγονότα με τη σειρά. 28 Οκτωβρίου του 1940, στις τρεις τα ξημερώματα, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι, επισκέπτεται στην οικία του τον πρωθυπουργό της Χώρας Ιωάννη Μεταξά, και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε, μέσα σε τρεις ώρες, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Με το υπερήφανο «ΟΧΙ», και τη φράση « Πόλεμος λοιπόν », ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος στο Βορειοηπειρωτικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο.
Σε λίγες μόνο μέρες, οι εισβολείς εκδιώχθηκαν από το ελλαδικό έδαφος από επιστρατευμένες κυρίως δυνάμεις, με ανεπαρκή μεταφορικά μέσα και εφοδιασμό, αλλά με τη συνδρομή των χωρικών (ανδρών και γυναικών) της Μακεδονίας και της Ηπείρου, που έσπευσαν στο εθνικό προσκλητήριο, και έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στον ανεφοδιασμό. Για να κάμψουν το ηθικό του ελληνικού λαού, οι Ιταλοί άρχισαν τον βομβαρδισμό ελληνικών πόλεων. Η ελληνική αντεπίθεση στο μέτωπο, άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1940, και γρήγορα οι δυνάμεις μας διέρρηξαν την ιταλική αμυντική γραμμή. Στις 22 Νοεμβρίου οι Έλληνες στρατιώτες εισέρχονταν στην Ελληνικότατη Κορυτσά. Η προέλαση συνεχίστηκε αργά αλλά αποφασιστικά, και στις 6 Δεκεμβρίου, ο ελληνικός στρατός καταλάμβανε το λιμάνι των Αγίων Σαράντα. Στη συνέχεια ο ελληνικός στρατός πήρε στα χέρια του την πρωτοβουλία, πέρασε σε ορμητική αντεπίθεση, πέταξε τους επιδρομείς έξω από τα ελλαδικά εδάφη, και τους καταδίωξε μέσα στο «αλβανικό» έδαφος, κατατροπώνοντας τους.
Μήπως όμως χρειάζεται να αναζητήσουμε κάποια ερμηνεία για όλα αυτά τα γεγονότα; Και ποια σχέση έχουν με την εισαγωγική αναφορά μας στην Σκέπη της Παναγίας; Δεν χωράει αμφιβολία ότι η εποποιία του 1940, αποτελεί ένα θαύμα, είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων. Δεν μπορεί όλα αυτά να είναι καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνος. Η θεϊκή χάρη συνεργάσθηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια. Και είναι δίκαιο, που μαζί με τα θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω από τους τάφους των ηρώων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες για ένα Ευχαριστώ! στην Παναγία, εκείνη, στην οποία η εθνική συνείδηση απέδωσε για μια ακόμα φορά τα Νικητήρια! Στη Σκέπη των αγωνιστών, στην Ελευθερώτρια των σκλαβωμένων!
Γιατί στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον αγώνα τους. Ζήτησαν τη μητρική προστασία της για να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Τρεμπεσίνας. Η άλλοτε Υπέρμαχος Στρατηγός των Ρωμιών, γίνεται η Αγία Σκέπη των αγωνιστών, και έτσι το θαύμα επαναλαμβάνεται. Χάρη στην πίστη που θερμαίνει τις ψυχές τους, οι μαχητές περιφρονούν τη λογική των αριθμών, και αντιστέκονται στις σιδερόφρακτες εχθρικές στρατιές με ηρωισμό που κινεί τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Για τους λόγους αυτούς η εκκλησία σήμερα, δηλαδή όλοι εμείς, ανυμνούμε τη Σκέπη της Παναγίας, και την παρακαλούμε να μας σκεπάζει πάντα με την αγάπη της, μα και να στέκεται πάντα δίπλα, βοηθός και συμπαραστάτης στο έθνος μας, σε κάθε καλό αγώνα, γιατί τη βοήθεια της την έχουμε το ίδιο ανάγκη και στον καιρό της ειρήνης. Μπορεί να μην υπάρχει σήμερα άμεση εθνική απειλή και άμεσος κίνδυνος πολέμου, μπορεί να μην υπάρχει Χίτλερ ή Μουσολίνι, υπάρχει όμως ένας άλλος εισβολέας, ο ευδαιμονισμός, ο οποίος ίσως να είναι και πιο επικίνδυνος, αφού προσπαθεί να αλώσει τις συνειδήσεις μας, ώστε να ξεχάσουμε την ιστορία μας, να αποσπάσει την προσοχή μας από τα σοβαρά προβλήματα, προσφέροντας μας τέρψη με θεάματα, ώστε να κάνει μία όχι στρατιωτική αλλά μία πνευματική – τηλεοπτική κατοχή στις καρδιές μας. Έχουμε καιρό όλοι μας να παρακολουθούμε με απληστία σίριαλ, που μας διδάσκουν πως μπορούμε να χαλάσουμε πολύ εύκολα τις οικογένειες μας, τα κύτταρα του έθνους μας, δεν έχουμε όμως καιρό να διαβάσουμε την ιστορία μας, να γνωρίσουμε με ποιους αγώνες των προγόνων μας μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι, αλλά και να διαβάσουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες αγωνιστών της εθνικής αντιστάσεως, οι οποίοι στον υπεράνθρωπο αγώνα τους πάνω στα παγωμένα βουνά έβλεπαν την Παναγία ζωντανά, και έπαιρναν κουράγιο να συνεχίσουν.
Ας είναι λοιπόν ο εορτασμός αυτός, έναυσμα να ασχοληθούμε όλοι περισσότερο με την ιστορία μας, ένα μνημόσυνο για όσους έπεσαν ηρωικά στον πόλεμο, και μία ελάχιστη τιμή ευγνωμοσύνης στην μητέρα μας και Μητέρα του Θεού, την Παναγία μας.
Υμνολογική εκλογή.
* Ή Ακολουθία αύτη, ποιηθείσα υπό του εν Αγίω Όρει ασματογράφου Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, ενεκρίθη υπό της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος εν τη συνεδρία Αυτής της 21ης Οκτωβρίου 1952, καθ’ ην και απεφασίσθη ο συνεορτασμός της Εορτής της αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου μετά της Εθνικής Εορτής των Νικητηρίων της 28ης Οκτωβρίου. (Αι Συνοδικοί Εγκύκλιοι, Τόμος Β’, Αθήναι 1956, σελ. 649).)
Απολυτίκιον. Ήχος α. Της ερήμου πολίτης.
Της Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι. Δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.
Παρθένε, ανυμνούμε τις χάριτες της Σκέπης Σου, την οποία σαν φωτοφόρο σύνεφο απλώνεις πάνω μας, πέρα από κάθε προσδοκία και ανθρώπινη σκέψη. Και έτσι σκεπάζεις τον λαό Σου νοερά, από κάθε επιβουλή των εχθρών του. Γιατί Εσένα έχουμε αποκτήσει σαν σκέπη και προστάτη και βοηθό, και με ύμνους που μοιάζουν με βοή, Σου ψάλλουμε: Δόξα στα μεγαλεία Σου Αγνή: δόξα στη θεία Σου σκέπη. Δόξα γιατί για μας φροντίζεις πάντα πριν από την ώρα της κάθε μας ανάγκης, Αχραντε.
Έτερον. Ήχος πλ. Δ. Θεοτόκε αειπάρθενε.
Θεοτόκε αειπάρθενε, την Αγίαν σου Σκέπην, δι’ ης περισκέπεις, τους εις σε ελπίζοντας, κραταιάν τω Έθνει σου καταφυγήν εδωρήσω’ ότι ως πάλαι και νυν θαυμαστώς ημάς έσωσας, ως νοητή νεφέλη, τον σον λαόν περιβαλουσα. Διό δυσωπούμέν σε, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Θεοτόκε αειπάρθενε, την αγία Σου σκέπη με την οποία σκέπεις από παντού όλους όσοι καταφεύγουνε σε Εσένα, την δώρισες σαν δυνατή και πανίσχυρη καταφυγή στο έθνος Σου, γιατί όπως παλιά με θαυμαστό τρόπο μας έσωσες, έτσι και τώρα σαν νοητή νεφέλη περιβάλεις από παντού τον λαό Σου. Γι’ αυτό και Σε παρακαλούμε να χαρίζεις ειρήνη στον λαό Σου, και στις ψυχές μας το μέγα έλεος.
Κάθισμα. Ήχος γ’. θείας πίστεως.
Σκέπη πέφηνας, και σωτηρία, και αντίληψις, και προστασία, των Ορθοδόξων Ελλήνων Πανύμνητε’ όθεν την Σκέπην την σήν μεγαλύνομεν, και την θερμήν προστασίαν κηρύττομεν, Κόρη Πάναγνε, η σκέπουσα τας ψυχάς ημών, εκ πάσης επιθέσεως του δράκοντος.
Σαν σκέπη και σωτηρία και βοήθεια και προστασία των ορθοδόξων Ελλήνων φανερώθηκες, πανύμνητε. Γι’ αυτό με ύμνους μεγαλύνουμε την θεία σου Σκέπη, και διακηρύττουμε την θερμή Σου προστασία, Κόρη πάναγνε, συ που σώζεις από τις επιθέσεις του δράκοντα διαβόλου τις ψυχές μας.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. Δ. Τη υπερμάχω.
Ωσπερ νεφέλη αγλαώς επισκιάζουσα, της Εκκλησίας τα πληρώματα Πανάχραντε, εν τη πόλει πάλαι ώφθης τη Βασιλιδι. Άλλ’ ως σκέπη του λαού σου και υπέρμαχος, περισκέπασον ημάς εκ πάσης θλιψεως, τους κραυγάζοντας. Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.
Σαν νεφέλη που με χάρη επισκιάζεις τα πληρώματα της εκκλησίας, φανερώθηκες παλαιά στην βασιλεύουσα Πόλη, Πανάχραντε. Αλλά ως σκέπη που είσαι, και προστάτης και υπέρμαχος του πιστού σου λαού, σκέπασε από παντού όλους εμάς που Σου κραυγάζουμε: Χαίρε σκέπη ολόφωτε.
Ο Οίκος
Άνωθεν εφαπλούσα, την Αγίαν σου Σκέπην, Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, σκέπεις και σώζεις τον σον λαόν, καθ’ ώραν σε Αγνή επιβοώμενον’ νυν δε σου τα θαυμάσια, ευγνωμόνως υμνεί κραυγάζων’
Χαίρε του κόσμου η Σωτηρία,
Χαίρε Ελλάδος η προστασία.
Χαίρε των Αγγέλων παράδοξον θέαμα,
Χαίρε των ανθρώπων ακλόνητον έρεισμα.
Χαίρε Μήτηρ Αειπάρθενος του Παντάνακτος Χριστού,
Χαίρε σκέπη και αντίληψις του λαού σου του πιστού.
Χαίρε ότι εφάνης σκέπουσα το σον Έθνος,
Χαίρε ότι παρέχεις νίκας τω στρατοπέδω.
Χαίρε πηγή πλουσίας χρηστότητος,
Χαίρε λαμπάς θεού αγαθότητος.
Χαίρε δι’ ης τους εχθρούς εκνικώμεν,
Χαίρε προς Ην καθ’ εκάστην βοώμεν’
Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.
Θεοτόκε Παρθένε Μαρία, απλώνοντας πάνω μας την Αγία σου σκέπη, σκεπάζεις τον λαό Σου που κάθε ώρα Σου φωνάζει παρακλητικά, Αγνή, και τώρα υνμεί τα θαύματά Σου, και με ευγνωμοσύνη Σου κραυγάζει.
Χαίρε Συ η σωτηρία του κόσμου,
χαίρε Συ η προστασία της Ελλάδος.
Χαίρε σύ το παράδοξο θέαμα των Αγγέλων,
Χαίρε σύ το ακλόνητο στήριγμα των ανθρώπων.
Χαίρε Συ αειπάρθενε, μητέρα του Παμβασιλέως Χριστού,
χαίρε Συ σκέπή και βοήθεια του πιστού Σου λαού.
Χαίρε Συ που εμφανήσθηκες να σκεπάζεις το έθνος Σου,
χαίρε Συ που χαρίζεις νίκες στο στρατόπεδό μας.
Χαίρε Συ πλούσια πηγή αγαθωσύνης και ευσπλαχνίας,
χαίρε Συ λαμπάδα της αγαθότητος του Χριστού.
Χαίρε Συ, με την βοήθειά της οποίας κατανικούμε τους εχθρούς,
χαίρε Σύ που κάθε ημέρα Σου φωνάζουμε:
Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.
Συναξάριον
Τη Κ Η’ του αυτού μηνός (Οκτωβρίου), την ανάμνησιν εορτάζομεν της Σκέπης της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, της πάντοτε και κατ’ εξαίρετον τρόπον σκεπούσης το ευσεβές ημών Έθνος, ως πάλαι έσκεπε την Βασιλίδα των πόλεων.
Στίχοι. Σκέπη σου, Αγνή, σκέπεις και περιθάλπεις
Τους πίστει αφορώντας προς σε, Παρθένε.
Μητρός θεοίο Σκέπη Ελλάδα θειόφρονα καλύπτει.
Αγνή Παρθένε με τη σκέπη Σου σκεπάζεις και προστατεύεις από κάθε κίνδυνο όλους όσοι στρέφουν το βλέμμα τους σ’ Εσένα. Η σκέπη της Μητέρας του Θεού είθε να καλύπτει την Ελλάδα, που έχει στραμμένο το νου της στον Θεό.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη των αγίων Μαρτύρων Τερεντίου και Νεονίλλης, και των τέκνων αυτών Νιτά, Σαρβίλου, Ιέρακος, Θεοδούλου, Φωκά, Βήλης και Ευνίκης.
Στίχοι. Συν επτά τέκνοις η δυάς των συζύγων
Τιμήν τομήν ηγείτο την εκ του ξίφους.
Δειρήν ογδοάτη γε Τερέντιος εικάδι κάρθη.
Μαζί με τα επτά παιδιά τους η διάδα των συζύγων έλαβαν την τιμή του μαρτυρίου με το ξίφος. Κατά την εικοστή ογδόη ημέρα ο Τερέντιος εμαρτύρησε.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Πατρός ημών Στεφάνου του Σαββαίτου, του και Επισκόπου γενομένου.
Στίχοι. Επώνυμος Στέφανος ου φορεί στέφους,
ο πρακτική χειρ αρετής οίδε πλέκειν.
Ο Στέφανος έχει το όνομα του στεφάνου αλλά και γνωρίζει να πλέκει με τα χέρια του στεφάνους της πρακτικής αρετής.
Τη αυτή ημέρα μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Τερεντίου, Αφρι¬κανού, Μαξίμου, Πομπηίου, και ετέρων τριάκοντα εξ.
Στίχοι. Τέμνουσι Τερέντιον, ος βλύσας γάλα,
Έδειξε καινόν και τετμημένος τέρας.
Θανάτωσαν τον Τερέντιον, που ανέβλησε γάλα, οπότε αν και ήταν νεκρός έδειξε ένα παράξενο, καινούριο θαύμα.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Πατρός ημών Φιρμιλιανού, Επισκόπου Καισαρείας, καί Μελχίωνος σοφιστού, πρεσβυτέρου Αντιοχείας, οίτινες καθεϊλον Παύλον τον Σαμωσατέα.
Στίχοι. Ειρηνικώς θνήσκουσιν ειρήνης τέκνα,
Φιρμιλιανός και συν αυτώ Μελχίων.
Ειρηνικά έφυγαν από τη ζωή τα τέκνα της Ειρήνης, ο Φιρμιλιανός και μαζί του ο Μελχίων.
Τη αυτή ημέρα μνήμη της αγίας Φεβρωνίας, θυγατρός Ηρα¬κλείου βασιλέως» και του αγίου Ιερομάρτυρος Κυριακού, του φανερώσαντος τον τίμιον Σταυρόν επί της βασιλείας Κωνσταντίνου του Μεγάλου, και Ελένης της αυτού μητρός.
Στίχοι. Την βασιλείαν ουρανών, Φεβρωνία,
Της πατρικής σου προκρίνεις ως αγχίνους.
Έκρινες σαν ανώτερη την βασιλεία των ουρανών, Φεβρωνία, από την πατρική σου βασιλεία σαν πολύ έξυπνη που ήσουν.
Μίξας ελαίω, Κυριακέ παμμάκαρ,
Σον αίμα σεπτόν, μίγμα καινόν ειργάσω.
Το σεπτό σου αίμα, Κυριακέ, αναμείχθηκε με το λάδι και δημιούργησε ένα καινούριο μείγμα, για χάρη του Χριστού.
Τη αυτή ημέρα η μήτηρ του Αγίου Κυριακού Άννα, λαμπάσι φλεχθείσα και ξεσθείσα, ετελειώθη.
Στίχοι. Φλεχθείσα σάρκα Μάρτυς Άννα λαμπάσιν,
Αειφανής υπήρξε λαμπάς Κυρίου.
Η Αννα με τις λαμπάδες φλέχθηκε, και αναδείχθηκε λαμπάδα του Χριστού που λάμπει πάντα και παντού.
Μνήμη και του Οσίου Πατρός ημών Αθανασίου Πατριάρχου Κων¬σταντινουπόλεως, του εν τω Αθω ασκήσαντος.
Στίχοι. Αθανάσιε, τίς σε ου μη δοξάσει
Όν Τριάς αυτή πανταχού εδόξασεν;
Αθανάσιε, ποιος να σε δοξάσει επάξια, αφού σε δόξασε παντού αυτή η ίδια η Αγία Τριάδα!
Τη αυτή ημέρα, Μνήμη των αγίων τεσσάρων Νεομαρτύρων Αγγελή, Μανουήλ, Γεωργίου και Νικολάου, των εκ της Λάμπης και εν Ρεθύμνη της Κρήτης μαρτυρησάντων.
Στίχοι. Δις δύο ουράνιοι οπλίται,
εχθρόν καταβαλόντες, εις ουρανούς ανήλθον.
Οι τέσσερες ουράνιοι οπλίτες, αφού κατενίκησαν τον εχθρό, ανέβηκαν στον ουρανό.
Ταις της αχράντου Μητρός σου πρεσβείαις, Χριστέ ο θεός, ελέησον και διαφύλαξον ημάς εξ ορατών και αοράτων εχθρών, και σώσον τας ψυχάς ημών.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Ο ουρανόν τοις άστροις.
Η θεία Σκέπη σου Κόρη, επισκιάζει τους πιστούς’ και το ημέτερον Γένος, σκέπει, διέπει και φρουρεί, από παντοίων κινδύνων, απήμαντον Θεοτόκε.
Η Θεία σου σκέπη Κόρη, σαν σκιά βρίσκεται πάνω από τους πιστούς και τους σκεπαζει. Αλλά και το δικό μας γένος σκέπει, ακολουθεί, και φρουρεί απρόσβλητο από κάθε κίνδυνο, Θεοτόκε.
Έτερον. Όμοιον.
Τη κραταιά σου Σκέπη, και ακοιμήτω πρεσβεία, το των Ελλήνων Γένος, φύλαττε Κόρη αβλαβές» Σε γαρ κεκτήμεθα πάντες, καταφυγήν εν ανάγκαις.
Με τη δυνατή σου σκέπη και την ακοίμητη πρεσβεία Σου προς τον Υιό Σου φύλαττε, Παρθένε ΚΌΡΗ, το γένος των ΕΛΛΉΝΩΝ. Διότι εσένα έχουμε αποκτήσει για πάντα καταφυγή όλοι στις ανάγκες μας.
Εις τους αίνους, Δόξα. Και νυν. Ήχος πλ. α’.
Αι δωρεαί της Σκέπης σου, ως ακτίνες πανταχού απλούμεναι, πολλαχώς ευεργετούσιν ημάς Θεοτόκε» νόσων γαρ την αχλύν διώκουσι, πολεμίων τας φάλαγγας εκτρέπουσιν, αδοκήτων συμφορών διαλύουσιν τον ζόφον, και ειρήνην σταθηράν ημίν παρέχουσιν’ Αλλ’ ώ κεχαριτωμένη Παρθένε, τους χαριστηρίους ημών ύμνους δέξαι, και ίσθι ημίν σύμμαχος και προστάτις, μέχρι τερμάτων αιώνος δεόμεθα.
Οι δωρεές της σκέπη σου απλώνονται παντού σαν ακτίνες, και με κάθε τρόπο μας ευεργετούν, Θεοτόκε, γιατί εκδιώκουν το σκοτάδι των ασθενειών, τρέπουν σε φυγή και απομακρύνουν από κοντά μας τις φάλαγγες τωνεχθρών, διαλύουν τη βαρειά συννεφιά των απροσδόκητων συμφορών, και μας χαρίζουν σταθερή ειρήνη. Αλλά Παρθένε, Σε παρακαλούμε δέξου τους ευχαριστηρίους ύμνους μας, και γίνε, και μείνε μόνιμος σύμμαχος και προστάτης μας μέχρι το τέλος των αιώνών.
Μεγαλυνάροιον
Σκέπη Ορθοδόξων χριστιανών, υπάρχεις Παρθένε, πάντας σκέπουσα τους πιστούς’ διό τη ση Σκέπη, Ελλάς πάσα προστρέχει, και πίστει μεγαλύνει την προστασίαν σου.
Παναγία Παρθένε, είςαι πάντα για τους ορθοδόξους Χριστιανούς η σκέπη και η προστασία τους. Και γι’ αυτό στη δική σου σκέπη όλη η Ελλάδα τρέχει, και προσκυνά, και με πίστη υμνεί και δοξάζει την προστασία σου.
Απόδοση, Ελένης Χρήστου.

πηγή:  orp.gr