Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Μεγάλα τα της Πίστεως κατορθώματα

Την θεραπεία του παραλυτικού του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος από τον Θεάνθρωπο Κύριό μας Ιησού Χριστό στην Καπερναούμ την αφηγούνται οι δύο Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς. Στη διήγησι του ίδιου θαύματος υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των δύο Ευαγγελιστών, οι οποίες βέβαια δεν πρέπει να εκληφθούν σαν διαφωνία και αντιθέσεις που αναιρούν την αλήθεια.

Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες ο Ευαγγελιστής Λουκάς παρουσιάζεται με περισσότερες λεπτομέρειες, απ᾽ότι ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, το ίδιο θαύμα, που έκαμε ο Ιησούς Χριστός μετά την επί του όρους ομιλία, ευθύς αμέσως μετά την κάθοδό του από το όρος και την είσοδό του στη Καπερναούμ, όπου και διέμενε.

Ο διαφορετικός τρόπος, με τον οποίο οι δύο Ευαγγελιστές εκθέτουν το ίδιο θαύμα, δεν δείχνει κατά τον ιερό Χρυσόστομο, ανθρώπους που μάχονται ο ένας τον άλλο, αλλά συνεργαζόμενους, που αναπληρώνουν ο ένας τις παραλείψεις του άλλου.

Ο τρόπος, με τον οποίο ο Θείος Διδάσκαλος ανταποκρίνεται άμεσα στο αίτημα του εκατοντάρχου, είναι εντελώς διαφορετικός από τον τρόπο εκείνο και τη συμπεριφορά του απέναντι στη Χαναναία γυναίκα. Όμως, ο Πανάγαθος Θεός γνωρίζει και έχει χίλιους τρόπους, με τους οποίους κάθε φορά οδηγεί και σώζει τους ανθρώπους.

Στην Καπερναούμ ο εκατόνταρχος πριν διατυπώση το αίτημά του του απαντά ο Κύριος: «εγώ αφού έλθω θα θεραπεύσω τον άρρωστο». Και που δεν το βλέπουμε σε κανένα άλλο θαύμα των Ιερών Ευαγγελιστών. Σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος ότι «αυτό που πουθενά αλλού δεν το έκανε προηγουμένως, το κάνει εδώ». Και εξηγεί το λόγο: «ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ακολουθούσε (ο Κύριος) την θέλησι και την προαίρεσι αυτών, που τον παρακαλούσαν να τους κάνη καλά, εδώ το ξεπερνάει αυτό. Και όχι μόνο υπόσχεται να τον θεραπεύση, αλλά και να τον επισκεφθή στο σπίτι του. Και αυτό το κάνει για να μάθουμε την αρετή του εκατοντάρχου».

Πολύ ειλικρινής και συγκινητικός ήταν ο τρόπος που αντέδρασε ο εκατόνταρχος στον λόγο του Κυρίου. Και έχει μεγαλύτερη σημασία αυτό, γιατί δεν ήταν Ισραηλίτης, αλλά εθνικός, ειδωλολάτρης. «Κύριε, του είπε δεν είμαι ικανός για να εισέλθης στο σπίτι μου». Μπροστά στον άγιο Θεό ο αμαρτωλός άνθρωπος συγκλονίζεται από το δέος και δεν βρίσκει τόπο να σταθή μόνο κάτω από τη σκέπη της χάριτος και του ελέους.

Ο εκατόνταρχος της Καπερναούμ, ο εθνικός «προάγει» προωθεί, τους χριστιανούς στη Βασιλεία του Θεού. Γι᾽αυτό ο ιερός Χρυσόστομος με τέτοια λόγια μας προτρέπει σε μίμησι. «Ας ακούσωμε όσοι πρόκειται να υποδεχθούμε τον Χριστό… Ας ακούσωμε και ας ζηλέψουμε (με την καλή έννοια) και ας το δεχθούμε με σπουδή» Πότε; όταν θα κοινωνήσωμε. Τότε πρέπει να αισθανόμαστε την αναξιότητά μας, αλλά πάντως και να κοινωνήσωμε.

Στη συνέχεια θα διαβάσουμε τις εύστοχες παρατηρήσεις του αειμνήστου Μητροπολίτου Κοζάνης κυρού Διονυσίου, που αφορούν στο πρόσωπο και τον τρόπο σκέψεως και ενεργείας του εκατοντάρχου.

«Η θεία βασιλεία δεν θα κινδυνεύση ποτέ να μείνη άνευ πολιτών· πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι… οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται”.

Δεν αφορά μόνον εις τον Ισραήλ η προειδοποίησις αυτή. Κατά τον ίδιον τρόπον εκπίπτουν της βασιλείας όσοι αποδεικνύονται ανάξιοι των θείων επαγγελιών, όσοι κατέχουν την αλήθειαν του Θεού “εν ευδοκία”. Ο Ιούδας είχε θέσιν μεταξύ των δώδεκα Αποστόλων και είχε λεχθή και περί τούτου το “καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ”, αλλά παρά ταύτα εύρεν εις αυτόν και εξ αιτίας αυτού εκπλήρωσιν η προφητεία εν τοις Ψαλμοίς η λέγουσα· “γενηθήτω η έπαυλις αυτού έρημος και μη έστω ο κατοικών εν αυτή” και “την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος”. Και περί της Εκκλησίας δεν είπεν ο Κύριος ότι “πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής”, πολλοί δε εξ ημών ακούσαντες τον λόγον τούτον επαναπαύονται, επειδή νομίζουν ότι δια την επαγγελίαν ο Θεός οπωσδήποτε δεσμεύεται απέναντι των ανθρώπων. Αλλ᾽η Εκκλησία μεν πράγματι δεν θα ηττηθή ποτέ και δεν θα γνωρίση θάνατον, αλλ᾽αλλοίμονον εις εκείνους, όχι μόνον που την διώκουν αλλά και εξ αιτίας των οποίων διώκεται η Εκκλησία. Είναι κυρίως αυτοί που δεν της προσφέρουν τίποτε, αλλά την ζημιώνουν με το να έχουν κολλήσει εις αυτήν δια την ασφάλειαν και την άνεσίν των. Αλλ᾽ούτε οι εντός της Εκκλησίας ας επαναπαύωνται, ότι τάχα δεν είναι δυνατόν να εκβληθούν ούτε οι εκτός αυτής ας περιπίπτουν εις απόγνωσιν, ως εάν δεν θα ήτο δυνατόν να εισέλθουν».

(Μητροπολίτου Κοζάνης Διονυσίου, «ΟΙΚΟΔΟΜΗ», σελ. 214-215).

Στη συνέχεια θα αναγνώσουμε από τον ιερό Συναξαριστή θαυμαστό γεγονός από την βιογραφία της Οσίας Μακρίνης Αδελφής του Μεγάλου Βασιλείου, που δείχνει το μέγεθος και τα κατορθώματα της χριστιανικής πίστεως.

«Συνήθως οι άγιοι δεν επιχειρούσαν ν᾽απαλλαγούν από τις δικές τους ασθένειες. Η οσία όμως Μακρίνα βρέθηκε σε φοβερό δίλημμα.

Ένας όγκος αναπτύχθηκε στο στήθος της και διαρκώς μεγάλωνε. Η μητέρα της, η αγία Εμμέλεια, καθώς και οι αδελφές της μονής της, την προέτρεπαν και την παρακαλούσαν να καλέσουν γιατρό. Αυτό όμως η ηγουμένη ήθελε οπωσδήποτε να το αποφύγη. Το να αποκαλύψη σε ξένα μάτια το σώμα της το θεωρούσε κακό, χειρότερο από τον καρκίνο. Από την άλλη μεριά, όσο οι υποτακτικές της μάθαιναν ότι ο όγκος πλησιάζει στην καρδιά, τόσο την ικέτευαν να ζητήσουν την βοήθεια γιατρού, αφού η ιατρική από τον Θεό αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους.

Κουρασμένη από τα πολλά παρακάλια της μητέρας και των πνευματικών της θυγατέρων, η οσία Μακρίνα μπήκε ένα βράδυ στον ναό, γονάτισε και πέρασε όλη την νύχτα με θερμή προσευχή στον παντοδύναμο Θεό, για να της χαρίση την υγεία. Τα δάκρυά της μούσκεψαν το έδαφος. Έκανε λίγο πηλό και τον άπλωσε στην περιοχή του όγκου. Το πρωΐ πήγε στην μητέρα της, που δεν έπαψε να την ικετεύη να καλέση γιατρό, και της δήλωσε ότι θα γίνη καλά, αν την σταύρωνε στο άρρωστο μέρος.

Πραγματικά, μόλις η μητέρα άπλωσε το χέρι και σταύρωσε το στήθος της οσίας ο όγκος εξαφανίσθηκε. Άφησε μόνο ένα μικρό υπόλειμμα, σαν ενθύμιο της ευεργεσίας του Θεού.

Αξίζει να σημειωθή η προσπάθεια της οσίας ν᾽αποφύγη τον θαυμασμό και να προβάλη την μητέρα της σαν όργανο της θείας χάριτος.

(«Χαρίσματα και Χαρισματούχοι» Τόμος Α´ σελ. 160-161).

Αγαπητοί μου αναγνώστες,

Έπειτα από τα όσα ακούσαμε κατά την εξιστόρησι του θαύματος της θεραπείας του δούλου του εκατοντάρχου της Καπερναούμ, ύστερα, από τα όσα ελέχθησαν για το πρόσωπο και την υποδειγματική και αξιοθαύμαστη πίστι του Ρωμαίου αυτού αξιωματούχου, και μετά από το εύγλωττο παράδειγμα ισχυρής και ακλόνητης πίστεως με τα θαυμαστά της αποτελέσματα, το μήνυμα της σημερινής Κυριακής μας το δίνει ο ιερός Υμνογράφος της Εκκλησίας μας, λέγοντας με τόνο και έμφασι: «Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα», καθώς επίσης και ο Απόστολος Παύλος με το υπέροχο λόγιό του: «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ».

† Ο Κυθήρων Σεραφείμ

Ορθόδοξος Τύπος

πηγή:  http://thriskeftika.blogspot.gr