Πως βλέπει το Χριστό το Κοράνιο;

Σημείωση Ιστολογίου: Το κείμενο που ακολουθεί αφιερώνεται σε όσους κληρικούς και θεολόγους, χαρακτηρίζουν το Κοράνιο ως «άγιο» και δέχονται το Ισλάμ, ως εναλλακτική οδό σωτηρίας.

 Το Κοράνιο καθαρά αμφισβητεί τη θεότητα του Χριστού. Στο 18,4 γράφει ότι ο Μωάμεθ ήρθε στον κόσμο: «Και για να προειδοποιήσει (για την τρομερή τιμωρία) αυτούς (επίσης) που είπαν: ο Αλλάχ έκανε (γέννησε ένα γιο». Στο 5,17 γράφει: «Άπιστοι είναι πραγματικά εκείνοι που λένε ότι ο Αλλάχ είναι ο Χριστός, ο γιος της Μαριάμ».

Στο 2,116 πολεμά τη θεότητα του Χριστού. Γράφει: «Κι είπαν: ο Αλλάχ γέννησε ένα υιό. Δόξα σ’ Αυτόν. Όχι!». Στο 17,111 γράφει ότι ο Θεός δεν έχει γιό, γιατί δε χρειάζεται συνέταιρο στην εξουσία Του. Σε πολλά σημεία τι Κοράνιο απειλεί αυτούς που δέχονται συνέταιρο στο Θεό. Προφανώς ταυτίζει την Αγία Τριάδα με την πολυθεΐα των ειδωλολατρών. Στο 4,171 γράφει κατά της θεότητας του Χριστού και της Αγίας Τριάδας: «Ο Χριστός Ιησούς, ο γιος της Μαριάμ, δεν είναι περισσότερο από απόστολος του Αλλάχ… Πιστεύετε λοιπόν στον Αλλάχ και στους αποστόλους του και μη λέτε ¨Τριάδᨻ. Εναντίον της Αγίας Τριάδος γράφει και στο 5,73: «Πράγματι βλαστήμησαν όσοι είπαν: ο Αλλάχ ειν’ ένας από τους τρεις της Τριάδας, γιατί δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από Ένα Θεό». Στο 23,91 αρνείται τον Υιό του Θεού, γιατί τότε, συμπεραίνει αυθαίρετα, θα υπήρχαν πολλοί θεοί και θα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους.  

Στο 4,159 λέει καθαρά: «ο Χριστός είναι άνθρωπος». Το ίδιο λέει στο 5,75: «Ο Μεσσίας, ο γιός της Μαριάμ, δεν ήταν τίποτ’ άλλο, παρά ένας απόστολος. Τόσοι και τόσοι απόστολοι πέρασαν πριν απ’ αυτόν. Η μητέρα του ήταν μια φιλαλήθης (κι ενάρετη) γυναίκα. Και οι δύο τους έτρωγαν το (καθημερινό φαγητό)».

Στα 6,85-86 ταυτίζει τον Ιησού με τους εναρέτους της Παλαιάς Διαθήκης: το Ζαχαρία, τον Ιωάννη, τον Ηλία, τον Ισμαήλ, τον Ελισαίο, τον Ιωνά και το Λωτ.

Η πολεμική εναντίον της θεότητας του Χριστού γίνεται έντεχνα βάζοντας και τη μητέρα του Χριστού, την Παναγία, στη θεότητα. Αφού η Μαριάμ ήταν απλός άνθρωπος, άρα το ίδιο και ο γιός της. Γράφει: «Και πρόσεξε, όταν ο Αλλάχ θα πει: Ω Ιησού γιε της Μαριάμ! Μήπως είπε στους ανθρώπους: Λατρεύετε εμένα και την μητέρα μου σαν Θεούς εκτός απ’ τον Αλλάχ; Δόξα σε σένα! Είπε ο Ιησούς, ποτέ δεν θα έλεγα ότι δεν είχα δικαίωμα (να πω). Κι αν είπα τέτοιο πράγμα, εσύ θα το γνωρίζεις αμέσως. Γιατί ξέρεις τι κρύβει η καρδιά μου, ενώ εγώ δεν ξέρω τι υπάρχει στη δική σου. γιατί εσύ είσαι ο γνώστης όλων, όσα είναι κρυμμένα» (5,116).

Στο 9,31 παρουσιάζει ότι μαζί με το Χριστό θεοποιούν οι χριστιανοί ιερείς και μοναχούς. Εδώ μάλλον θα εννοεί την τιμή των αγίων. Η τιμή τους δεν είναι, όμως, η λατρεία τους ως Θεών. Γράφει: «Πήραν τους ιερείς και τους αναχωρητές (μοναχούς) τους, για κυρίους, αντί τον Αλλάχ και (πήραν για Κύριο) το Μεσσία, το γιο της Μαριάμ, αν και είχαν διαταχθεί να μη λατρεύουν παρά μόνο τον Αλλάχ, τον Ένα. Δεν υπάρχει Θεός παρά μόνο Εκείνος (ο Αλλάχ). Δόξα στην παντοδυναμία του! Πολύ μακριά είναι εκείνος για να έχει συνεταίρους μ’ αυτόν».

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.250-251), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου