Η θεωρία του παπικού αλαθήτου και η ανασκευή της

Η διδασκαλία για το πρωτείο του αποστόλου Πέτρου και τα κλειδιά του παραδείσου συμπληρώθηκε στην Α’ Βατικανή σύνοδο, τον 19^ο αιώνα (1870), με τη διδασκαλία για το αλάθητο του Πάπα. Με το δόγμα του αλαθήτου προσπάθησαν να στηρίξουν το πρωτείο του Πάπα. Το αλάθητο με το πρωτείο καθιστά τον Πάπα υπερεπίσκοπο και ανώτερο τοπικών και οικουμενικών συνόδων.

Υποστηρίζουν πως, όταν ο Πάπας μιλά για δογματικά και ηθικά ζητήματα από το θρόνο του, την καθέδρα (ex cathedra), είναι αλάθητος. Ξεχνούν ότι υπήρξαν στο παρελθόν και αιρετικοί Πάπες που υπέπεσαν σε μεγάλα λάθη.

Ρωτάμε τους παπικούς: Αφού ο Πάπας είναι αλάθητος, γιατί χρειάσθηκε να το πει αυτό και κάποια σύνοδος, που ενδέχεται να σφάλλει; Αν η σύνοδος είναι ανώτερη από τον Πάπα, αφού αυτή αναγνώρισε το αλάθητό του, μήπως αυτή είναι η αλάθητη; Αν είναι κατώτερη από τον αλάθητο Πάπα, μήπως έκανε λάθος;

Η παποκεντρική εκκλησία ανέπτυξε τη διδασκαλία ότι ο Πάπας είναι αντιπρόσωπος του Χριστού (vicarius Christi). Ο Χριστός, όμως, είπε πως θα στείλει στη θέση Του τον άλλο Παράκλητο (παρηγορητή), το Άγιο Πνεύμα, κι όχι τον Πάπα. Αφού ο Πάπας, λένε, είναι αντιπρόσωπος του Χριστού, τότε είναι και πρώτος και αλάθητος και όποιος δεν πιστεύει στο πρωτείο και το αλάθητό του, δε σώζεται. Αυτή η απολυτοποίηση και η προσωπολατρεία του Πάπα είναι το σάπιο στήριγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Γι’ αυτό πολλοί καθολικοί, όταν διαπιστώσουν τα λάθη των Παπών και την παραχάραξη της αρχαίας πίστεως, γίνονται ή αδιάφοροι ή άθεοι ή προτεστάντες ή ορθόδοξοι.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει πως το αλάθητο το έχει μόνο η Εκκλησία στο σύνολό της και εκφράζεται στις Οικουμενικές Συνόδους.

Το παπικό πρωτείο και το αλάθητο στηρίζουν την απολυταρχική δομή της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Οι ίδιοι φοβούνται πως, αν αφαιρέσουν αυτά τα δόγματα, θα διαλυθεί η εκκλησία τους.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 210-211), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου