Ὁ Πέτρος Ἀλεξανδρείας ἀναγνωρίζει πάλι τό Γρηγόριο. Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Τήν ἴδια ἐποχή ὁ Πέτρος βρῆκε μιά καλή εὐκαιρία, νά δείξει ὅτι μετάνοιωσε. Ἔφευγε νηοπομπή ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια γιά τήν Κωνσταντινούπολη. Τά καράβια φορτωμένα σιτάρι. Ναῦτες πολλοί, ὅλοι ὀρθόδοξοι. Μ’ ἕναν ἀπό τούς ἐπικεφαλῆς, παράγγειλε ὁ Πέτρος ὅσα ἤθελε στό Γρηγόριο. Μέσα στήν κάψα τοῦ καλοκαιριοῦ οἱ ὀρθόδοξοι ἀλεξανδρινοί φέρανε στήν Κωνσταντινούπολη τροφή καί ἀναψυχή.

Οἱ κάτοικοι γενικά τῆς Πόλης ἐνθουσιαστήκανε γιά τό σιτάρι. Οἱ λίγοι ὀρθόδοξοι τῆς Πόλης ἐνθουσιατήκανε κ αὐτοί. Μά περισσότερο, γιατί τήν Κυριακή τό πρωί πλημμύρισε ἡ Ἀναστασία ἀπό ναυτικούς. Ὅλοι τους ἤσανε ὀρθόδοξοι κι ἐκκλησιαστήκανε μέ τούς ὀρθοδόξους. Οὔτε βελόνα δέν ἔπεφτε

κάτω. Τό πλῆθος μέ δυσκολία κρατιότανε στό κιγκλίδωμα τοῦ ἱεροῦ Βήματος. Ἔξω ἀπό τό ναό πάλι κόσμος. Ὅλος ὁ τόπος γεμάτος. Ὁ Γρηγόριος καί οἱ ἄνθρωποί του δέν κρύβανε τή χαρά τους. Λές καί ἡ παρουσία τῶν ἀλεξανδρινῶν ἤτανε ἡ σφραγίδα τῆς νίκης τοῦ Γρηγορίου. Ἡ ἐπιβεβαίωση ὅτι τό ἔργο του πέτυχε καί ἡ ἀναγνώριση ἔφτασε, ἀφοῦ γιά λίγο ἔχασε τό δρόμο της. Ὅλοι νιώθανε Πάσχα τήν Κυριακή ἐκείνη, Πάσχα Κυρίου, ὕστερ’ ἀπό Μεγάλη Σαρακοστή.

Ὁ Γρηγόριος βγῆκε στήν Ὡραία πύλη νά μιλήσει, νά ὑποδεχτεῖ ἐπίσημα τούς ἀλεξανδρινούς. Πρόκειται γιά τό Λόγο του ΛΔ΄. Μίλησε μέ ἀπέραντη ἀγάπη. Εἶχε τόσο ἀπαυδήσει ἀπό τήν ἐχθρότητα τῶν ἀρειανῶν τῆς Πόλης, πού μόλις εἶδε μπροστά του ξένους ὀρθόδοξους τούς ἔνιωσε βαθιά δικούς του ἀνθρώπους. Τοῦ ’ρχότανε νά τούς ἀγκαλιάσει καί τούς τό εἶπε. Τούς ἀποκαλοῦσε συνέχεια «λαέ μου, λαέ μου» καί ἀπό τά μάτια του κυλάγανε δάκρυα χαρᾶς.

Βρῆκε ἀκόμα τήν εὐκαιρία νά παρουσιάσει πάλι τήν τριαδολογία, τό ἱερό του πάθος. Ἐπέμενε ὅμως περισσότερο στό ἅγιο Πνεῦμα. Ἤτανε ἡ ἐποχή πού οἱ πνευματομάχοι δρούσανε πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις. Ἔπειτα στήν Αἴγυπτο, στήν Ἀλεξάνδρεια, δέν ὑπῆρχε τότε ἱκανός θεολόγος ν’ ἀναπτύξει ὅσο καί ὅπως χρειαζότανε τά περί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι ἔκρινε ἀναγκαῖο νά διδάξει στούς ἀλεξαδρινούς τήν πνευματολογία του. Αὐτή βέβαια ἤτανε συνέχεια ἐκείνης πού θεμελίωσε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, πρίν εἴκοσι χρόνια. Εἶχε ὅμως καί νέα στοιχεῖα, μεγαλυτερο βάθος κι εὐρύτητα. Εἶχε καί τή συμβολή τοῦ Γρηγορίου, πού θεολόγησε μέ τό φωτισμό τοῦ ἴδιου τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

  (σελ.196-198)

  Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

θα βρείτε τα προηγούμενα εδώ