Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου

Η ΤΕΤΑΡΤΗ Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα εἶναι ἀφιερωμένη σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα καὶ παραστατικότερα θαύματα τοῦ Κυρίου μας, στὴ θεραπεία τοῦ παραλύτου. Ἕνας ἄνθρωπος ἐγκαταλειμμένος καὶ καθηλωμένος στὸ κρεβάτι τῆς παραλυσίας γιὰ τριάντα ὀχτὼ ὁλόκληρα χρόνια, συναντᾶ τὸ μεγάλο Ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων.
Δὲν «εἶχε ἄνθρωπο», νὰ τὸν ρίξει πρῶτον στὴ δεξαμενή, κατὰ τὴν ταραχὴ τοῦ ὕδατος, γιὰ νὰ γίνει καλά, ὥσπου ἦρθε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεάνθρωπος. Ἐκεῖνος ποὺ γιὰ χάρη μας «ἑαυτὸν ἐκένωσε», γενόμενος ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνει ὁ μεγάλος φίλος τῶν ἐγκαταλειμμένων, ὁ προστάτης τῶν ἀδυνάτων, ὁ ἰατρὸς τῶν ἀσθενούντων, ὁ λυτρωτὴς τῶν ἁμαρτωλῶν, ὁ ἐλευθερωτής μας ἀπὸ τὴν δουλεία τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ὁ καθαιρέτης τοῦ θανάτου μας.

Χάρις στὴν παντοδυναμία Του, μὲ μόνο τὸ λόγο Του, γιάτρεψε τὸν δυστυχισμένο ἐκεῖνο ἄνθρωπο, λέγοντάς του νὰ πάρει στοὺς ὤμους του τὸ κρεβάτι του καὶ νὰ περπατήσει, γιὰ νὰ βεβαιωθεῖ, ὁ ἴδιος, ὅπως καὶ οἱ δύσπιστοι Ἰουδαῖοι γιὰ τὴν πραγματική του ἴαση, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ πικρόχολα σχόλιά τους, περὶ καταλύσεως τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Τοῦ εἶπε καὶ κάτι ἄλλο πολὺ σημαντικό: «ἴδε ὑγιὴς γέγονας• μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ἰωάν.5,15), γιὰ νὰ διδάξει τὸν ἴδιο καὶ ἐμᾶς, πὼς ἡ ἀσθένεια εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ καθολικὸς ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας, πὼς μακριὰ ἀπὸ Αὐτὸν ὑπάρχει ὁ ὄλεθρος καὶ ἡ καταστροφή. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε αὐτὴ τὴ μεγάλη ἀλήθεια!

Ορθόδοξος Τύπος 1/5/2015