Ἡ «Π.Ε.ΦΙ.Π» συνεχίζει τό εὐλογημένον ἔργον της

Μέ χαρά εἴδαμε νά κυκλοφορῆ τό περιοδικό «Ἑλληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οἰκογένεια» (τεῦχος 145, 2015), δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς «Πανελλήνιας Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτέκνων». Ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. ἕνα χρόνο μετά τήν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα π. Νικοδήμου Μπιλάλη συνεχίζει μέ συνέπεια τό εὐλογημένο ἔργο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα ἔχοντας πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί στίς ἄνωθεν προσευχές τοῦ π. Νικοδήμου.
Στό ἐκδοθέν τεῦχος δημοσιεύεται γράμμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς μέ τίτλο «Πῶς ἐκδικοῦνται οἱ νεκροί!», στό ὁποῖο γίνεται ἀναφορά στό πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων. Δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας ὁ παραλογισμός τοῦ ἐπαναστατημένου ἀνθρώπου κατά τοῦ Θεοῦ ἔχει ὑπερβῆ κάθε ὅριο, σέ σημεῖο νά θανατώνη τά ἴδια τά ἔμβρυα πού κυοφορεῖ. Γιά τό ἁμάρτημα τῶν ἀμβλώσεων, τό ὁποῖο εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ, ἄς προσευχώμεθα, ὥστε νά ὑπάρξη συναίσθηση τῆς φοβερῆς ἀποστασίας στήν ὁποία ἔχει περιπέσει ἡ Χώρα μας, γιά νά μετανοήσουμε. Τό κείμενο ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Πῶς ἐκδικοῦνται οἱ νεκροί!»
 (Γράμμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σὲ μία κυρία)

«Μοῦ γράφεις πὼς κάτι σὲ ἀναστατώνει στὸν ὕπνο. Τρία παιδιὰ ἐμφανίζονται μόλις κλείσεις τὰ μάτια καὶ γελοῦν μαζί σου, σὲ κοροϊδεύουν, σὲ ἀπειλοῦν καὶ σὲ τρομάζουν. Πῆγες, εἶπες, σὲ ἔξυπνους ἀνθρώπους καὶ ἔψαχνες φάρμακο. Ἐκεῖνοι σοῦ εἶπαν: «Δὲν εἶναι τίποτα»! Ἐσὺ τοὺς εἶπες: «Ἀφοῦ δὲν εἶναι τίποτα διῶξτε αὐτὸ τὸ τέρας ἀπὸ μένα! Μά, μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι τίποτα ἐκεῖνο ποὺ δὲν μ’ ἀφήνει νὰ ἡσυχάσω ἤδη ἕξι μῆνες»; Καὶ ἐκεῖνοι σοῦ ἀπάντησαν: «Ἄλλαξε ἀέρα, πήγαινε σὲ χαρούμενες παρέες, νὰ τρέφεσαι καλύτερα. Αὐτὸ εἶναι ἁπλὴ ὑποχονδρία». Ξέρω, ἀδελφή, τέτοιους «ἔξυπνους». Αὐτοὶ ἐπίασαν στὸ στόμα τους ἔτσι μερικὲς λέξεις ὅπως «ὑπο- χονδρία», «τηλεπάθεια», «αὐθυποβολή», μὲ τὶς ὁποῖες προσπερνοῦν τὴν ἀδιαμφισβήτητη πνευματικὴ πραγματικότητα καὶ σὲ καθημερινὴ βάση μιλοῦν στὸν ἀέρα, μὲ ἐλαφρότητα καὶ ἄγνοια σὰν νὰ μιλᾶ τὸ κρασί.
Ἐγὼ πιστεύω ὅτι αὐτὰ τὰ τρία παιδιά, ποὺ ἐμφανίζονται, εἶναι τὰ ἴδια ἐκεῖνα τρία δικά σου παιδιά, ποὺ ἐσὺ κατὰ τὴν προσωπική σου ὁμολογία νέκρωσες πρὶν ὁ λαμπερὸς ἥλιος τὰ φιλήσει ζωντανά. Καὶ αὐτὰ τώρα σὲ ἐκδικοῦνται. Καὶ ἡ ἐκδίκηση τῶν νεκρῶν εἶναι πολὺ φρικαλέα!
Ἀπὸ τά βιβλία θὰ θυμηθεῖς τὸν Μάκβεθ ἢ πῶς τὸ πνεῦμα ἑνὸς νεκροῦ ἀνθρώπου σκότωσε τὸν Ἄγγλο βασιλιᾶ. Διάβασες ὁπωσδήποτε πὼς ὁ βασιλιὰς Βλάδισλαβ, δολοφόνος τοῦ βασιλιᾶ Βλαδίμηρου, δολοφονήθηκε ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Βλαδίμηρου. Ὅμως, ἴσως διάβασες γιὰ τὴν ἀκόλουθη περίπτωση. Ὁ Βυζαντινὸς βασιλιὰς Κώνστας εἶχε ἀδελφὸ τὸν Θεοδόσιο, τὸν ὁποῖο δὲν ἀγαποῦσε, ἐπειδὴ φοβόταν νὰ μὴ τὸν ρίξει ἀπὸ τὸν θρόνο. Γι’ αὐτὸ ὁ Κώνστας ἀνάγκασε τὸν Θεοδόσιο νὰ γίνει διάκονος. Ἀλλὰ ὁ φόβος δὲν ἄφηνε τὸν βασιλιά οὔτε τότε. Τελικὰ ὁ βασιλιὰς ἀποφάσισε νὰ ἐγκληματήσει. Κανόνισε ὥστε νὰ σκοτώσουν τὸν Θεοδόσιο. Ὅταν πέτυχε τὸν δόλιο σκοπό του ἀνέπνευσε ἡ ψυχή του νομίζοντας ὅτι γιὰ πάντα ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸν ἀντίπαλό του. Ὅμως ὁ ἀδαὴς δὲν φαντάστηκε ὅτι οἱ νεκροὶ εἶναι πιὸ δυνατοὶ ἀπὸ τοὺς ζωντανοὺς καὶ ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ σκοτώνει ἀθῷο ἄνθρωπο στὴν πραγματικότητα δὲν νικᾶ, ἀλλὰ παραδίδει τὰ ὅπλα μπροστὰ στὸν νεκρό. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ μία νύχτα ὁ δολοφονημένος διάκονος Θεοδόσιος ἐμφανίστηκε στὸν ἀδελφό του, τὸν βασιλιά, μὲ ἕνα ποτήρι αἷμα, ποὺ ἄχνιζε καὶ φώναξε μὲ φοβερὴ φωνή: «Πιὲς ἀδελφέ»! Ὁ βασιλιὰς ἀναπήδησε, ξεσήκωσε ὅλο τὸ παλάτι ὅμως κανένας δὲν ἤξερε νὰ τοῦ πεῖ τίποτα. Μία ἄλλη νύχτα ἐπαναλήφθηκε ἡ ἴδια σκηνή: Ὁ διάκονος μὲ ἕνα ποτήρι αἷμα καὶ τὴ φρικτὴ κραυγή: «Πιὲς ἀδελφέ»!
Ὁ βασιλιὰς ξεσήκωσε ὅλη τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅμως ὅλοι τὸν χάζευαν, ὅπως ἐσένα ἐκεῖνοι οἱ ἔξυπνοι, ποὺ σὲ στέλνουν στὸν καθαρὸ ἀέρα καὶ τὴν καλύτερη κουζίνα. Πάλι μία νύχτα ἐπαναλήφθηκε τὸ ἴδιο. Τελικὰ ὁ βασιλιὰς Κώνστας βρέθηκε ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ νεκρὸς στὸ κρεβάτι του.
Διαβάζεις τὴν Ἁγία Γραφή; Ἐκεῖ ἔχουν εἰπωθεῖ ὅλα, ὅλα ἔχουν ἐξηγηθεῖ, πῶς καὶ γιατί οἱ νεκροὶ ἐκδικοῦνται τοὺς ζωντανούς. Διάβασε ἄλλη μία φορά γιὰ τὸν Κάϊν, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῆς δολοφονίας τοῦ ἀδελφοῦ του πουθενὰ καὶ ποτὲ δὲν ἔβρισκε εἰρήνη... Θὰ καταλάβεις τί σὲ βασανίζει καὶ γιατί. Θὰ καταλάβεις ὅτι ὁ κόσμος τῶν δολοφονημένων εἶναι πιὸ δυνατὸς ἀπὸ τοὺς δολοφόνους τους καὶ ἐκδικεῖται φοβερά. Πρῶτα κατάλαβε αὐτὸ καὶ κατανόησέ το. Ὕστερα κάνε ὅ,τι μπορεῖς γιὰ τὰ σκοτωμένα παιδιά σου. Καὶ ὁ ἐλεήμων Θεός, στὸν Ὁποῖο δὲν ὑπάρχουν νεκροί,θὰ σὲ συγχωρήσει καὶ θὰ σοῦ χαρίσει εἰρήνη. Καὶ ὅσο γιὰ ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ πρέπει νὰ πράξεις, ρώτησε τὴν Ἐκκλησία. Οἱ ἱερεῖς τὰ ξέρουν. Ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἐλεήσει.

(Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος χωρίς Θεό δέν ἀντέχεται», Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α´, ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2008).

*Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐκτός ἀπό τό ἐπιτίμιο - κανόνα πού κάθε Πνευματικός, ἀνάλογα μέ τήν περίπτωση, θά ὁρίσει γιά τό φοβερό ἁμάρτημα τῆς Ἔκτρωσης, συνιστᾶ θεραπευτικά τήν ἐλεημοσύνη καί τήν ἀναδοχή ἀπόρων, ἀβαπτίστων παιδιῶν.

Ορθόδοξος Τύπος 24/4/2015