Θαυματουργικές θεραπεῖες. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Μ

ιά μέρα ἔρχεται κάποιος καί τοῦ λέει:

-Τά ’μαθες , πάτερ; Ἡ τάδε ψυχοκόρη τῆς γυναίκας τοῦ Σαββάτιου, αὐτῆς πού σ’ ἀνέθρεψε, κείτεται βαριά ἄρρωστη. Ἄν μπορεῖς, τρέξε νά τήν ἐλεήσεις, γιατί εἶναι στά τελευταῖα της...

-Τί λές, παιδί μου, διαμαρτυρήθηκε ὁ ὅσιος. Ἐγώ θά τήν ἐλεήσω; Δέν εἶναι δική μου δουλειά αὐτό. Ὁ Θεός μόνο ἔχει τό ἔλεος.  «Μήτι δύναται τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγεῖν;»¹²¹.  Δέ θά πέσουν κι οἱ δυό στόν γκρεμνό; Ὅμως... ἄς πᾶμε, γιά νά μήν ἀκούσουμε ἀπο τόν Κύρο τό «ἀσθενὴς ἤμην, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με»¹²².

Ὅταν βρέθηκε πλάι στήν ἑτοιμοθάνατη, ἄρχισε νά προσεύχεται μυστικά, μή μπορώντας νά συγκρατήσει τά δάκρυά του.... Καί ξαφνικά, ἐνῶ προσευχόταν, τό κορίτσι, ξαπλωμένο καθώς ἦταν, σήκωσε τά χέρια του στόν οὐρανό, ἱκετεύοντας λές τό Θεό.

Οἱ ἄνθρωποι, πού ἦταν ἐκεῖ μαζεμένοι, τά ἔχασα, καί ἄρχισαν αὐθόρμητα νά ἐπαναλαμβάνουν:

-Κύριε, ἐλέησον!..... Κύριε, ἐλέησον!

Καί νά!  Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἡ ἄρρωστη συνῆλθε ἀπ’ τὀ ψυχορράγημα. Ἀνασηκώθηκε, κοίταξε ὁλόγυρα καί ἔκανε τό σταυρό της, δοξάζοντας τόν Πανάγαθο.

Μέ φόβο καί θαυμασμό ὅλοι, ὅσοι τῆς παραστέκονταν, εὐχαρίστησαν τόν ἅγιο Θεό.

Φεύγοντας ἀπό κεῖ ὁ Νήφων, πῆγε νά δεῖ κάποιαν ἄλλη ἀδελφή, πού τόν σεβόταν πολύ καί τόν ὑπηρετοῦσε συχνά. Ἦταν κι αὐτή βαριά ἄρρωστη καί παρακαλοῦσε τό Θεό νά τή γιατρέψει μέ τίς εὐχές τοῦ ὁσίου.

Ὅταν συναντήθηκαν, τῆς λέει ὁ μακάριος:

-Ἀντί νά ζητᾶς τή γιατρειά σου, καλύτερα νά εὐχαριστεῖς τό Θεό, κόρη μου, γιατί «ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὅν παραδέχεται»¹²³. Ἀφοῦ ὅμως τόσο ποθεῖς νά βρεῖς τήν ὑγεία σου, νά, τό πρωί θά εἶσαι καλά καί θά σηκωθεῖς. Νά εὐχαριστήσεις μόνο τόν μεγάλο γιατρό, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πού σ’ εὐεργέτησε.

Καί μ’ αὐτά τά λόγια ὁ ὅσιος ἔφυγε βιαστικά.

Πραγματικά, τό ἄλλο πρωί ἡ γυναίκα, μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου, ἦταν τελείως καλά καί δόξαζε τό λυτρωτή καί εὐεργέτη της, τόν ἀληθινό Θεό.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων  Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

                                                                    (σελ.185-186)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004