Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Γεραντώνης, Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Ὁσίου Δαυΐδ τοῦ Γέροντος (30.10.1938 - 30.03.2012)

ΤΡΙΑ χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καὶ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυΐδ Κυρίλλου Γεραντώνη. Ἦταν ἡ τριακοστὴ Μαρτίου τοῦ ἔτους 2012, ὅταν ὁ μακαριστὸς π. Κύριλλος ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὸ Ναυτικὸ Νοσοκομεῖο.
Ἄξιος διάδοχος τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Ἰακώβου Τσαλίκη ὑπηρέτησε ὡς ἡγούμενος πάνω ἀπὸ 20 χρόνια. Μετὰ τὴν στρατιωτική του θητεία προσῆλθε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαυΐδ, ὅπου καὶ ἐκάρη Μοναχὸς τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965 ἀπὸ τὸν τότε μακαριστὸ ἡγούμενο Ἀρχιμανδρίτη Νικόδημο Θωμᾶ († 1977), λαβών τὸ ὄνομα Κυπριανός. Στὶς 27 Μαρτίου 1971 χειροτονήθηκε
Διάκονος στὸν Ἱ. Ν. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Λίμνης, λαβών τὸ ὄνομα Κύριλλος. Στὶς 28 Μαΐου 1971 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυὶδ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο († 1975).
Μαζὶ μὲ τὸν Γέροντα Ἰάκωβο καὶ τὸν μακαριστὸ μοναχὸ Νικόδημο († 2009), ὑπηρέτησαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ περίπου 20 χρόνια καὶ διηκόνησαν τοὺς χιλιάδες προσκυνητές της. Τὸ 1991 μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἡγουμένου Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη, ἐξελέγη μὲ τὴν ψῆφο ὅλης τῆς ἀδελφότητος Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ἐνθρονίστηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο Α´ († 2010) στὶς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1992.
Ἦταν ἄνθρωπος προσευχῆς, πρᾶος, εὐγενικός, χαρούμενος. Ὑποδεχόταν ὅλους τούς ἐπισκέπτες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς πάντα μὲ τὸ χαμόγελο, ἀεικίνητος στὰ διακονήματα, πρόθυμος στὴν προσφορὰ τῆς ἀγάπης. Συνέχισε τὶς καθημερινὲς θεῖες Λειτουργίες, ἀνακαίνισε τὰ κτίρια τῆς Ἱ. Μονῆς καὶ καθοδηγοῦσε ἁγιοπνευματικὰ μὲ πατρικὴ στοργὴ τοὺς νέους μοναχούς.
Ἀνεδείχθη πνευματικὸς πατέρας καὶ ἐξομολόγος ἀναριθμήτων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό. Διεκρίνετο διά τὴν ἀκρίβεια στὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Δὲν συμφωνοῦσε μὲ τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα καί ἦταν θερμὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»· ἕνας σύγχρονος ὁμολογητὴς τῆς Πίστεως. Ἂν καὶ οἱ γραμματικές του γνώσεις ἦταν τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως, ὅπως τοῦ Γέροντός του Ἰακώβου, ὅμως ἦταν κατὰ Θεὸν φωτισμένος καὶ σοφός. Ἡ ὑπομονή του στὶς θλίψεις καὶ στὶς ἀσθένειες ποὺ δοκίμασε ἦταν παράδειγμα πρὸς μίμησιν· Τὶς ἀντιμετώπιζε πάντα μὲ τὸ «Δόξα σοι ὁ Θεός».
Ἦταν ἕνας πνευματικὸς ἄνθρωπος ποὺ μᾶς λείπει σὲ αὐτὲς τὶς κρίσιμες καταστάσεις ποὺ ζῆ ἡ πατρίδα μας. Λίγο πρὶν τὴν ἐκδημία του, ὅταν τὸν ρωτήσαμε γιὰ τὴν κρίση ποὺ διέρχεται ἡ Ἑλλάδα μας, ἔδειξε τὸν Οὐρανὸ καὶ μᾶς εἶπε: «περιμένουμε τὸ σημεῖο τοῦ Θεοῦ. Τὰ πάντα εἶναι θέμα μετανοίας».
 Τὴν εὐχή σου προσφιλέστατε Γέροντα Κύριλλε.

Ορθόδοξος Τύπος 27/3/2015