Τα Ευαγγέλια
γράφτηκαν, ενώ υπήρχαν ακόμη αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του Χριστού. Δεν μπορούσαν να γράψουν ψέμματα και για το
λόγο ότι θα ελέγχονταν από τους συγχρόνους τους.
Επιπλέον οι
ευαγγελιστές έγραψαν με ειλικρίνεια και απλότητα. Αναφέρουν μάλιστα λεπτομέρειες και γεγονότα, που δείχνουν ότι δεν είχαν
προσχεδιάσει τίποτα. Αν είχε πονηριά, δε θα έγραφε ο ευαγγελιστής Μάρκος
για το νέο που, όταν συνέλαβαν το Χριστό οι στρατιώτες, συνέλαβαν και αυτόν οι
νεαροί του αποσπάσματος και, καθώς ήταν τυλιγμένος μόνο μ’ ένα σεντόνι, το
άφησε κι έφυγε γυμνός. Πιθανόν να ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας σε νεαρή ηλικία.
Επίσης δε θα έγραφαν σφάλματα
και
ελαττώματα των αποστόλων, όπως λ.χ. δειλία, φιλαρχία, δυσπιστία,
φιλοχρηματία (περίπτωση Ιούδα), άρνηση (περίπτωση Πέτρου) κ.τ.λ.
Ο Λουκάς ήταν
συνοδός και γιατρός του Παύλου (Κολ. 4,14) και γι’ αυτό γνωρίζει καλά τα
γεγονότα των περιοδειών του Παύλου και τα περιγράφει στο βιβλίο του «Πράξεις των αποστόλων». Πιθανόν τους
λόγους του αποστόλου Παύλου να τους υπαγόρευσε ο ίδιος ο απόστολος σ’ αυτόν,
όπως υπαγόρευε τις επιστολές του στους γραμματείς του.
Από το βιβλίο
«Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 80),
Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας