Ποια η σημασία του η «δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα»;

 Αφού τα στεφάνια τεθούν και ανταλλαγούν αναγινώσκονται δύο περικοπές. Η μία του Αποστόλου (Εφεσίους Ε΄ 20-33), στην οποία παρουσιάζεται ο Γάμος ως Μυστήριο Μέγα. Συγχρόνως εκτίθενται οι σχέσεις και τα καθήκοντα και υποχρεώσεις των νεονύμφων. Και καταλήγει η περικοπή: «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» (Εφες. Ε΄ 33). Εδώ ο φόβος της γυναίκας προς τον σύζυγο πρέπει να νοείται όχι ως φόβος και τρόμος προς τον άνδρα, αλλά ως σεβασμός και τιμή που πρέπει να αποδίδει ελεύθερα και θεληματικά στον άνδρα της.

Αποτελεί δυστυχώς πραγματικότητα ότι οικογενειακές σκηνές προκαλούνται στο σπίτι, διότι η γυναίκα αυθαδιάζει και αντιλέγει και δυστροπεί. Αλλά όχι! Η καλή σύζυγος δεν γίνεται ποτέ αφορμή να διασαλευθεί η ειρηνική συμβίωση. Ξέρει με τη σιωπή της να προλαμβάνει φιλονικίες και να κατευνάζει τα εξημμένα πνεύματα.

Με τον τρόπο αυτό η υποτασσόμενη και φαινομενικά κατώτερη, αποδεικνύεται ανώτερη του άνδρα. Και παιδαγωγεί και μορφώνει τον άνδρα. Θα αντιστέκεται μόνο όταν οι αξιώσεις του άνδρα είναι αντίθετες προς το Νόμο του Θεού. Ο φόβος του άνδρα, δεν έχει εδώ θέση και δεν είναι υποχρεωμένη να υποταχθεί. Διατί; Διότι ισχύει ο λόγος του Αγίου Πνεύματος: «Πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. Ε΄ 29). Και να μη νομίζει ποτέ, ότι εάν υποταχθεί στις αξιώσεις του άνδρα της για πράγματα αμαρτωλά, θα τον κρατήσει πιστό σύζυγο. Όχι. Είναι πλάνη. Όταν η γυναίκα συνοδεύει τον άνδρα στην παράβαση του Νόμου του Θεού, είναι επόμενο να τον χάσει. Διατί; Διότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Μπορεί να επιτύχει κανείς σκοπό άγιο, όταν ακολουθεί παράνομο δρόμο; Η σημερινή εποχή έχει χίλια τέτοια παραδείγματα που ομιλούν πειστικότατα

Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005