Ποῦ θὰ κάνεις Πάσχα;

  Καθὼς πλησιάζουν οἱ ἡμέρες τοῦ Πάσχα, καλοί μου φίλοι, εἶναι ἀλήθεια πὼς μία σκέψη μᾶς διακατέχει ὅλους. Ποῦ θὰ κάνουμε Πάσχα; Καὶ μὲ ποιούς; Ὁπότε καταστρώνουμε σχέδια, τὸ συζητᾶμε μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς φίλους μας, κάνουμε ἕνα σωρὸ προετοιμασίες κ.λπ. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ «περάσουμε καλὰ» τὸ Πάσχα.

Εἶναι κακὸ αὐτό; Θὰ πεῖτε. Ἀσφαλῶς ὄχι! Μὴ ξεχνᾶμε πὼς καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ τὴν ἴδια σκέψη εἶχαν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, ὁπότε καὶ Τὸν ἐρώτησαν: «Ποῦ θέλεις νὰ πᾶμε καὶ νὰ Σοῦ ἑτοιμάσουμε τὸ Πάσχα;» (Ματθ. 16,17). Κι Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν κατήργησε οὔτε καὶ ὑποτίμησε τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα, τοὺς εἶπε τί ἀκριβῶς νὰ κάνουν, γιὰ νὰ τὸ ἑορτάσουν ὅλοι μαζί. Κι αὐτὸ μάλιστα ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του. Μόνο ποὺ στὸ Πάσχα ἔδωσε ἄλλο νόημα. Ποιό; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

* * *

Ἆραγε τί σημαίνει Πάσχα; Ἡ λέξη αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑβραϊκὴ «πεσὰχ» ποὺ σημαίνει πέρασμα. Μάλιστα οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὸ Πάσχα ἑόρταζαν τὸ πέρασμά τους ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα στὴ «γῆ τῆς ἐπαγγελίας», τὴ διάβασή τους ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν Αἰγυπτίων στὴν ἐλευθερία. Ἕνα πολὺ μεγάλο γεγονὸς ποὺ συνέβη μὲ τὶς ὄντως θαυμαστὲς παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἡ ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἐξόδου τους, τὸ πέρασμά τους σὲ μία πραγματικὰ ἐντελῶς νέα ζωή.

Ὡστόσο ὁ Χριστὸς ἔδωσε πλέον μιὰ ἄλλη διάσταση στὸ Πάσχα. Εἶναι αὐτὴ ἀκριβῶς ποὺ προέρχεται μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ σωτηρίου ἔργου Του καὶ τὸ πέρασμα πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα Του. Εἶναι ἡ ἔξοδός Του ἀπ’ τὴ γήινη ζωὴ στὴν ἐπουράνια, μέσα ἀπ’ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.

Ἔτσι, ἐνῷ οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὸ Πάσχα ἑορτάζουν τὴν μέσῳ τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας διάβασή τους ἀπ’ τὴν δουλεία στὴν ἐλευθερία, οἱ Χριστιανοὶ μὲ τὸ Πάσχα ἑορτάζουν τὸ μέσῳ τῆς ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ πέρασμά τους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τόν θάνατο στὴν αἰώνια ζωή. Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι καὶ ἡ νέα διάσταση ποὺ ἔδωσε ὁ Χριστὸς σ’ αὐτὸν τὸν ἑορτασμό.

* * *

Ὁπότε τὸ Πάσχα δὲν ἔχει νὰ κάνει τόσο μὲ τὸ «ποῦ» καὶ μὲ τὸ «ποιοὺς» θὰ τὸ ἑορτάσουμε, ἀλλὰ περισσότερο μὲ τὸ «πῶς» θὰ κάνουμε αὐτὸ τὸν ἑορτασμό.

Ἂν τὸ Πάσχα μας περιοριστεῖ μόνο στὶς ἐκδρομὲς καὶ στὰ ταξίδια, τότε ἀσφαλῶς δὲν ἑορτάσαμε Πάσχα, γιατί δὲν περάσαμε σὲ κάτι ὑψηλὸ καὶ μεγάλο!

Ἂν τὸ Πάσχα μας περιοριστεῖ στὸ ἀρνί, τὶς σοῦβλες, τὰ κόκκινα αὐγά, τὰ τσουρέκια, τὰ γλυκίσματα καὶ τὸ γλέντι, τότε ἀσφαλῶς δὲν ἑορτάσαμε Πάσχα, γιατί δὲν πραγματοποιήσαμε καμμία ἔξοδο πρὸς τὴ νέα ζωή!

Ἂν τὸ Πάσχα μας περιοριστεῖ στὰ καινούργια ροῦχα, καὶ τὴν ἐξωτερική μας ἐμφάνιση ἢ στὰ μηνύματα καὶ τὶς ἀνταλλαγὲς εὐχῶν, τότε ἀσφαλῶς δὲν ἑορτάσαμε Πάσχα, γιατί δὲν διαβήκαμε σὲ κάτι ποὺ ἔχει ἀνάγκη πολὺ ἡ ψυχή μας, καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο ἔπαθε καὶ σταυρώθηκε ὁ Χριστός!

Ἀσφαλῶς ὅλα αὐτά, τὰ ὑλικὰ δηλαδή, χρειάζονται καὶ συνεπῶς δὲν τὰ ἀπορρίπτει κανείς. Ὅμως ἔρχονται μετὰ τὸ πνευματικό μας Πάσχα, ὡς συμπλήρωμα ἂν θέλετε τῆς εὐφροσύνης μας. Καὶ ὁ Χριστὸς συνέφαγε μὲ τοὺς μαθητές Του τὸ Πάσχα ἐκεῖνο, ὅμως δὲν περιορίστηκε στὶς ὑλικὲς καὶ λιτὲς τροφὲς ποὺ εἶχαν στὸ τραπέζι τους. Μίλησε στοὺς μαθητές Του γιὰ πολὺ ὑψηλὰ πνευματικὰ θέματα, τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες Του ὁδηγίες, τοὺς παρέδωσε τὸ μυστήριο τῆς Θείας εὐχαριστίας. Τόσο πνευματικὸ ἦταν τὸ Πάσχα τους, ποὺ στὸ τέλος τί ἔκαναν; «Ὑμνήσαντες ἐξῆλθον στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν». Ἀφοῦ ἔψαλαν, δηλαδή, βγῆκαν, γιὰ νὰ πᾶνε στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν (Μᾶρκ. Ι 4,26)

Τί λάθος κάνουμε σήμερα! Περιοριζόμαστε στὰ ὑλικὰ πράγματα τὰ ὁποῖα μάλιστα καὶ ἀπολυτοποιοῦμε! Κανένας ἑορτασμὸς πνευματικός, καμμιὰ πνευματικὴ προετοιμασία! Πόσο γήινοι εἴμαστε, πόσο γήινα συμπεριφερόμαστε! Ὅλα τὰ κάνουμε γιὰ τὸν ὑλικό μας κορεσμό, ὅλα τὰ μεταβάλαμε σὲ διασκέδαση!!

Ἐρώτησα κάποιον ποὺ μετὰ μανίας ἔλεγε πὼς εἶναι ἄθεος, πῶς θὰ περάσει τὸ Πάσχα. Κι ὅλα ὅσα μοῦ εἶπε ἦταν γύρω ἀπ’ τὶς σοῦβλες, τὸ χορὸ καὶ τὸ γλέντι. Τίποτα τὸ πνευματικό, ἀφοῦ ὅλα τὰ βλέπει ἀπ’ τὴν ὑλικὴ καὶ μόνο σκοπιά. Ὁπότε καὶ τοῦ εἶπα: «Ἀφοῦ δὲν πιστεύεις, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζεις τὸ Πάσχα οὔτε κι ἔτσι!». Μὲ κοίταξε ἐπίμονα στὰ μάτια χωρὶς νὰ ἀπαντήσει. Βλέπετε, ἐπειδὴ ὅλοι ἑορτάζουν τὸ Πάσχα (ὅπως τὸ ἑορτάζουν) εἶπε κι αὐτὸς νὰ κάνει κάτι, γιὰ νὰ μὴ νοιώθει ἄσχημα. Καὶ διάλεξε μόνο τὴν ὑλικὴ πλευρὰ τῶν πραγμάτων, γιὰ νὰ βολέψει καὶ τὴν ἀθεΐα του! Κάτι ποὺ μᾶς παραπέμπει στοῦ… ζῴου τὴ ζωή!

Ἔ λοιπόν, ναί, Πάσχα θὰ ἑορτάσουμε…

Ἂν περάσουμε σὲ ἀποφάσεις καὶ ἔργα μετανοίας!

Ἂν διαβοῦμε τὸ κατώφλι τοῦ πνευματικοῦ γιὰ τὴν ἐξομολόγησή μας!

Ἂν ὑπερβοῦμε ὅσο γίνεται τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας!

Ἂν ἐπιδοθοῦμε περισσότερο στὴ Θεία Λατρεία!

Ἂν δώσουμε χέρι βοηθείας στὸν πονεμένο!

Ἂν συγχωρήσουμε ἀπὸ καρδιᾶς καθένα ποὺ μᾶς ἔφταιξε!

Ἂν κοινωνήσουμε ὅσο ἐπάξια γίνεται αὐτὴ τὴ φορά!

* * *

Ὁ Χριστὸς ἑόρτασε τὸ Πάσχα μὲ ὅλους τοὺς μαθητές Του. Καὶ τοὺς δώδεκα! Ὅμως ἕνας ἀπ’ αὐτούς, ὁ Ἰούδας, ποὺ παραβρέθηκε κι αὐτὸς μαζί τους, δὲν ἦταν ἄξιος γιὰ ἕνα τέτοιο γεγονός. Ὥς κι ἐκείνη τὴ στιγμὴ σκεπτόταν τὴν προδοσία! Ὁπότε καὶ δὲν ἦταν ἄξιος ἐκείνου τοῦ Πάσχα γι’ αὐτὸ καὶ ἀποβλήθηκε ἀπ’ τὸν ἑορτασμό του τὸν πνευματικό. Ἄρα γιὰ νὰ «περάσουμε καλὰ» τὸ Πάσχα, δὲν εἶναι τόσο θέμα, ποῦ θὰ πᾶμε καὶ μὲ ποιούς, ἀλλὰ πῶς προετοιμαστήκαμε νὰ τὸ ἑορτάσουμε. Δὲν ἔχω, φίλοι μου, παρὰ νὰ σᾶς εὐχηθῶ ἕνα τέτοιο ἑορτασμό, ἕνα ἑορτασμὸ ὅσο γίνεται πνευματικό. Ἕνα ἑορτασμὸ μὲ τὸν Χριστό…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

πηγή:  orthodoxostypos.gr